51 yıl önce bir altın bozdurarak aldı, mağarada sakladı! Elazığlı dengbej bölgenin son temsilcisi

Yöre halkının yaşam biçimini, gelenek ve göreneklerini, dillere destan sevdalarını stran olarak bilinen türkülerle seslendiren dengbejler, Kürt sözlü edebiyatının temelini oluşturuyor. Kültür ve Turizm Bakanlığınca belirlenen, icra ettiği sanatı geleneksel aktarım yöntemleriyle öğrenen ve öğretebilen, sanatında belli bir olgunluğa erişmiş eserler ortaya koyabilen bazı dengbejler, sanatçı tanıtma kartı verilerek, kültürel miras taşıyıcısı oldu. Geçmişte köy köy gezerek duygularını bu sanatla aktarmaya çalışan çok sayıda dengbej ise günümüzde dost meclislerinde veya kendilerine tahsis edilen mekanlarda bir araya gelerek türkülerini seslendirmeyi sürdürüyor. Tutkuyla bağlandığı bu sanatı yaşam biçimine dönüştüren ve ilerleyen yaşına rağmen sürdüren dengbejlerden biri ise Baskil'in Alangören köyünde yaşamını sürdüren Nurettin Abiç. Çocuk yaşlarda köye gelen dengbejlerden etkilenerek başladığı bu sanatı yaşatan Abiç'in 50 yıldır sazı ve sözü hiç susmadı. Hastalar, yitirilen canlar ve kaybettiği eşi için duyduğu özlemle sözünü yazdığı ve bestelediği türküleri en büyük sırdaşım dediği sazı ile seslendiren Abiç'in evinden, bahçesinden, köyünden türküler yankılanıyor. Hastalar, yitirilen canlar ve kaybettiği eşi için duyduğu özlemle sözünü yazdığı ve bestelediği türküleri en büyük sırdaşım dediği sazı ile seslendiren Abiç'in evinden, bahçesinden, köyünden türküler yankılanıyor. Bir arkadaşının Malatya'dan bir saz getirdiğini anlatan Abiç, O çalmayı beceremedi. Ben de sazı alıp mağarada sakladım. Gizli gizli gidip o mağarada saz çalıyordum. Köye dengbejler geliyordu. Saz çalıp, türkü söylüyorlardı. Onlar bana çok büyük heves verdi. dedi. Abiç, 51 yıl önce bir altın bozdurarak bir saz aldığını belirterek, yıllardır dengbejlik yaptığını anlattı. Eskiden radyo, televizyon yoktu. Hepimiz bir odaya toplanırdık. Sazı çalan ve söyleyenler üst düzeydeydi. diyen Abiç, acılı bestelerini daha çok ölenler için yaptığını belirtti. Abiç, Herkesin bir sırdaşı var, benim de sırdaşım duvarda asılı olan sazımdır. diye konuştu. Eşinin ardından çok beste yaptığını anlatan Abiç, şunları kaydetti: Eşim de vefat edince tek başıma kaldım. Kendi kendime çalıp söylüyorum. Bütün duygularım, sözlerim bu sazdadır. Sazımla, sözümle kendi kendimi teselli ediyorum. Zamanımı böyle geçiriyorum. 90 ile 100 arasında bestem var. Yaşım geçtikçe unutuyorum. Köyün en yaşlısı benim. Abiç, geçmişte talep üzerine köylere, düğünlere giderek türküler seslendirdiğini, eskiye büyük özlem duyduğunu ancak şimdi çalışacak gücünün kalmadığını belirtti. Dengbejlik kültürünün yok olmasını istemediğini dile getiren Abiç, Yanıma birileri gelince çalıp, söylüyorum. Çoğu zaman da kendi kendime çalıp söylüyorum. ifadelerini kullandı.