‘Çok Güzel Hareketler Bunlar’la ünlendi! 23 yıldır mücadele ettiği hastalığını ilk kez anlattı: ‘Kötüyüm…’

Sosyal medya hesabında takipçilerine içini döken Koçak, iş hayatında karşılaştığı olumsuz durumların psikolojik rahatsızlığını tetiklediğini anlattı. Herkese merhaba :) Ben yaklaşık 23 yıldır derealizasyon adı verilen, yani gerçeklik algısının yitirilmesi olarak özetleyebileceğim, normalde 15'er dakikalık ataklar halinde olan ama bende atipik bir versiyonu mevcut olduğu için 23 senedir aralıksız 7/24 her gün yaşadığım ve gerçek hissetmek nasıl bir şey artık unutalı çok olduğu bir rahatsızlıkla uğraşıyorum. Maalesef tedavisi olmayan bu rahatsızlıkla beraber üzerine anksiyete, panik atak gibi rahatsızlıklar eklenince inanın her şey yolunda gitse bile ilerlemek çok zor oluyor. Bir de bunun üzerine Küçük Esnaf'tan sonra yazdığım onlarca işim istisnasız kabul olduğu halde ya sözleşmeden dönmesi, ya sözleşmenin iptali ya da çekilmesine rağmen yayınlanmadığı bir 9 sene geçirdim. Bana 9 sene önce mutlaka her şey yoluna girecek diyen arkadaşlarım ailem 9 sene sonra hala aynı cümleleri kuruyor. Bu süre zarfında yazmaya aşık olduğum için tüm kötü sonuçlanan işlerden sonra maksimum bir hafta depresyona girip sonrasında dayanamayıp tekrar bir şeyler üretmeye devam ettim. En son projem yine büyük bir yapım şirketi tarafından kabul edildi, hazırlıklar başladı ve bilin bakalım nooldu :) iptal keyfi :) Bu süre zarfında bana bir kısmın fanları tarafından yapılan linçler, çalışma arkadaşlarım tarafından yapılan mobbingler, yönetmenler yapımcılar tarafından yapılan tacizler, en yakınlarımdan yediğim kazıklar falan bunlardan bahsetmeyeceğim bile. Her şeye rağmen kendime olan inancımı asla kaybetmedim. Yoksa bu kadar projeyi üretemezdim. Dışarıdan nasıl gözükürsem gözükeyim, gerçekte sürekli ayağa kalkmaya çalışıyorum... Çoğu arkadaşım hastalığımı bilmez çünkü yapabilecekleri hiç bir şey yok, ya da yaşadığım travmaları bilmez anlatamadığım için. Şu an kendime olan güvenimi kaybetmesem de geleceği düşündüğüm an inanılmaz bir korku ve dehşet yaşıyorum. Bugün olduğu gibi. Çünkü 9 sene yokuş aşağı yürüyünce insan ister istemez güzel şeyleri haketmediğini düşünüyor. Zaten geleceğimi düşündüğümde bu yüzden dehşete kapılıyorum. Normalde aciz gözükmeyi hiç sevmem, yani beni tanımayan insanlara. Kime ne yani ben ne yaşıyorum? Niye paylaşıyorum? Ne yapıyorum kendimi mi acındırıyorum? Bana üzülün mü istiyorum? Hiçbiri değil sadece tüm bunların buraya yazabilecek kadar normal şeyler olduğunu hissetmeye ihtiyacım var. Başarısızlığın, üzülmenin, depresyonun, hastalığından bahsetmenin, ağlamanın, zaman zaman pes etmenin normal bir şey olduğunu düşünmeye ihtiyacım var.Ben bugün böyleyim, yarın yine ayağa kalkarım. Çünkü işime aşığım, üretmeden duramam ve her yazdığım şeyden sonra hissettiğim o heyecandan da vazgeçemem. Ama bugün kötüyüm be... Derealizasyon, bireylerin çevrelerinden olan olaylardan veya insanlardan kopuk hissettiği zihinsel bir durum olarak ifade edilebilir. Duyarsızlaşma olarak da tanımlanan bu rahatsızlık, çevrenizde bulunan insan ve nesnelerin gerçek dışı görünmesini sağlar. Etrafınızda olan olaylardan kopuk, uzak ve bulanık hissetmeniz demektir. Gerçeklik duygusunun kaybı ya da algının bozulması demek olan bu psikolojik rahatsızlık, kişinin kendi bedenine ve zihinsel süreçlerine yabancılaşmasıdır.