Allah, bütün insanları aynı yaratılışla yarattığını bildiriyor: “Ey insanlar, sizi eşler olarak bir tek nefisten yaratan ve her ikisinden pek çok erkek ve kadın meydana getirip yayan Rabbinize karşı gelmekten sakının”(4 Nisa: 1. ayet). Bu bütün kutsal kitaplarda böyle! İnsanlar bir ailenin fertleri gibidirler. Birine zarar veren veya iyi gelen şey genelde hepsine zarar veriyor veya iyi geliyor. Hatta bu yaratılış birliğini diğer canlılar için de düşünmemiz gerekiyor. Hayvanlar ve bitkiler de bize benzer özellikler taşıyorlar. Onları hasta eden şey bizleri de hasta ediyor, onlara iyi gelen şeyler bizlere de iyi geliyor. Dünyanın her yerinde, sağlık alanındaki bulgulardan insanlar ve hayvanlar olarak hepimiz yararlanıyoruz. Bir aşı; renk, ırk, dil, din ayırt etmeksizin bütün çocukları ve büyükleri koruyabilmekte değil midir? Özürlü insanlar için geliştirilen bir hayatı kolaylaştırıcı araç, bütün milletlerin özürlülerinin hayatını kolaylaştırıyor. Eğitim-öğretim alanındaki teknoloji hepimize adeta sınıf atlatıyor.
“Bu savaş nereye dek”
Sağlık tehlikeye girdi mi, düşmana bile dostça davranılabiliyor. Acaba sağlıklıyken de birbirimize dostça davranmayı öğrenmemiz ve öğretmemize daha çok önem veremez miyiz, bunun da bir aşısı bulunabilir mi? Bizim bu alanda, dünya çapında etkili olabilen rehberlerimiz olmuştur. Yunus Emre’miz der ki: “Gelin tanış olalım, işi kolay tutalım, sevelim sevilelim, dünya kimseye kalmaz!” Demek ki, tanışma bir tür aşıdır, sevip sevilmede işi kolaylaştıran bir aşı. Mevlana’mız da diyor ki: “Beri gel, daha beri daha beri, bu yolculuk nereye dek böyle, bu hır gür, bu savaş nereye dek, sen bensin işte, ben senim işte!”
Başarılı olmak zorundayız
Hepimiz son yıllarda bir sözü çok tekrar eder olduk. “Dünya küçüldü” diyoruz. Ulaşım ve iletişim imkânları sayesinde dünya sembolik olarak küçülmüş olabilir. Fakat bu küçülme tek tek insanların dünyasını o derecede büyütmüştür ki, insanlar henüz bu büyüklükle nasıl başa çıkabileceklerini öğrenmiş değillerdir. İnsanlara şimdiye kadar öğretilen, hep düşmanlarla ve düşmanlıklarla nasıl başa çıkılacağıdır. Dostlarla ve dostluklarla nasıl başa çıkılacağının da öğretim konusu yapılması gerekiyor. Bu tür öğretim belki öncekinden daha çok çaba isteyecektir. Fakat bunda başarılı olmak zorundayız. Milli ve milletlerarası tanışma, içeride ve dışarıda yakınlaşmaya, dostça rekabet içinde gelişip yükselmeye yol açabilir. Dünya hayatı, hangimizin daha çok zarar vereceği değil, hangimizin daha iyi işler başarabileceği bir imtihan sürecidir.
Tanışma doğrulara dayanmalı
Tanışmamak dışlanmaya, taassuba ve düşmanlığa yol açabilmekte hayatı paylaşmayı zorlaştırabilmektedir. Fakat tanışma doğrulara dayanmalı ve samimi olmalıdır. Gerçeklere dayanmayan bilgilerle oluşturulan sevgi veya nefret, hayranlık veya düşmanlık, bir süre için inandırıcı olsa bile sonuçta yıkılmaya mahkûmdur ve yıkılırken başka doğruları da birlikte yıkıma götürme tehlikesini içinde taşır.
