Cumartesi akşamı Beşiktaş-Bursaspor maçı vardı. O nedenle Beşiktaş’ta ciddi bir kalabalık ve tezahürat hakimdi. Hava günlerdir buz gibi olmasına rağmen cumartesi biraz daha sıcaktı. O nedenle herkes kendisini sokağa atmıştı. Beşiktaş’ta yaşayan ve neredeyse her gün Maçka Parkı’na giden ben üşendiğim için cumartesi akşamı evden çıkmadım ve dizi izlemeye başladım. Sonra o malum sesi duydum. Çocukluğumdan beri Carousel, Mavi Çarşı, 15-20 Kasım, havaalanı patlamalarını teğet geçmiş biriyim. Sesi ne kadar kanıksadıysam şiddetli gök gürlemesi zannettim önce. Sonra telefonum çaldı. Arkadaşım panikle “İyi misin?” diye sordu. “İyiyim” derken ikinci sesi duydum. Sonra da silah sesleri başladı.
“İyi misin?” sorusuyla bir gece
Ben masumca gök gürültüsü olmasını istemiştim ama bu bomba sesiydi. Sonrası zaten kaos! Herkes mahallede birbirine korkulu gözlerle bakıyordu. Beşiktaş’ta yaşayanların o gece çalan telefonlara verdiği tek cevap; “İyiyim”di. Ben yine bir bombalı saldırıyı teğet geçmiştim. Gece 04.00’e kadar aileme ve arkadaşlarıma iyi olduğumu söyledim. Sabaha kadar ne olduğunu anlamaya çalıştım. Ancak yayın yasağının da gelmesiyle kanallar sadece resmi açıklamaları veriyorlardı. Uyumadan önce kendime sordum: İyi misin? Bugün de ölmedim, bedenen iyiyim ama aklım, kalbim, vicdanım yaralı! Ben ölmedim ve 38 insan şehit oldu. Anlamıyorum, anlamayacağım. Terörün dili, dini, mezhebi olmaz. Bu alçaklıktır, vicdansızlıktır. Teröre lanet olsun! Ateş düştüğü yeri yakar. Saldırıda hayatını kaybedenlerin mekanı cennet olsun, ailelerinin başı sağ olsun! Yaralılara da acil şifalar diliyorum. Türkiye, başımız sağ olsun!
