Bizim nemize demokrasi, bok böceğine gül koklatınca çatlar diyenlerden olmadığımız için bu yazının başlığındaki “3 cümle birbirini tahrik edercesine” alt alta diziliverdiler.
Mardin yoksul üretiyor.
Fakir anne.
Gariban baba.
Zarar görmüş çocuk.
Sadece Mardin değil, Ağrı, Adıyaman, Van ile Muş ve bütün Doğu ve Güneydoğu Anadolu; “fakir anne, gariban baba, mağdur çocuk” üretmeye devam ediyor. Bizim Doğulular ve Güneydoğulular çok çocuk doğuruyorlar, onlara bakacak “verimli, kesintisiz, kalıcı büyüme ve fakiri ezmeyen adil bölüşme projelerini” geliştirip büyütecek yönetici bulamıyor, seçemiyor ve çocuklarını büyük kentlere “midye dolması, kağıt mendil, pet şişe su satıcısı olsunlar, fındık zamanı Giresun’da, pamuk toplama zamanı Adana’da günde 20 YTL’ye ırgat dursunlar” diye gönderiyorlar. Canımız, ciğerimiz, kardeşimiz Güneydoğu halkı; köhnemiş ağaların, Allah istismarcısı tarikat şeyhlerinin ve iktidara gelmek için onlara yaltaklanan siyasi partilerin oluşturduğu “ayıplı yalancı düzenin” kölesi olmaktan kurtulamıyorlar.
Liberal düzende.
Paranın karşısında.
Emek piyasasında .
Özgürce dik duramıyorlar.
Adıyamanlı Kahtalı kızlar!
13 yaşında...
14 yaşında...
15 yaşındalar...
Giresun’a ırgat olmaya giderken “cinayet gibi trafik kazasında” hemen her yıl ölüyorlar. Ölenlerin cesetleri soğumadan, yeni Kahtalı kızlar; yatakları, yorganları, yanlarında bulgur torbalarıyla yük kamyonlarının kasalarına Bangladeş ya da Afrika’daki Tutsi kabilesi manzaralarına benzer şekilde üst üste balık istifi doluşup, ölenlerin yerine ırgat olmaya gidiyorlar.
Mardinli çocuklar!
7 yaşında.
8 yaşında.
9 yaşındalar.
Babaları onları besleyip geçindirecek beceriden yoksun olduğu için İstanbul’daki “çocuk emeği piyasasına” ayda 300 YTL karşılığı satılıyor.
Gidenler bilir.
Görenler heyecanlanır .
Mardin; kayalar üstünde kurulu, önünde çok bereketli Mezopotamya ovasının uzandığı, insanların 3 bin yıl önceki Persler döneminden kalma “Dara Harabeleri”nin üstüne ev yaptığı, ipek yolu buradan geçerken, Süryani telkâri ustalarının gümüşü makara ipliğinden daha ince çekip kolye, yüzük, bilezik yaptığı muhteşem bir şehirdir.
Telkâri şehri Mardin!
Yüzyıldır yoksul üretiyor.
Mardin ekonomisini, tarikatlarla sarmaş dolaş olmuş feodal ağalar ele geçirmişler, siyaseti de onlar yönlendiriyor. AKP’nin 4.5 yıllık birinci iktidar dönemi Mardin’in Suriye sınırındaki 80 bin dönüm mayınlı araziyi temizleyerek “sulu organik tarıma açmayı” başaramadı. Bu mayınlı topraklar altında petrol de var. O petrolü de çıkartamadı. Çocuklarını, küresel ekonomiye vidalanmış İstanbul emek piyasasına esir gibi satan Mardinli babalar, son seçimde oylarını DTP ile AKP’ye verdiler.
DTP milletvekilleri !
Ve AKP milletvekilleri!
Yeni dönemde; “bizim nemize demokrasi” demeyeceklerse bu mayınlı arazileri Güneydoğu’nun köhnemiş feodal ağalarına değil, çocuklarını İstanbul’a midye dolmacılık yapsınlar diye satan yoksul babalara açsınlar da görelim!
Demokrasinizi görelim.
Ve projelerinizi görelim!
