SORU: Hud Suresi’nin 2’nci ve 3’üncü ayetlerinde, “Ta ki Allah’tan başkasına tapmayasınız. Ben de, O’ndan size (gönderilmiş) bir uyarıcı ve müjdeleyiciyim. Ve Rabbinizden mağfiret dileyesiniz, sonra O’na tövbe edesiniz ki, sizi belirtilmiş bir süreye kadar güzelce yaşatsın ve her lütuf sahibine lütfetsin. Ve eğer yüz çevirirseniz, ben sizin için büyük bir günün azabından korkarım” buyurulmaktadır. Burada “de ki” sözcüğü kullanılmamıştır. Bu ayet Hz Peygamber tarafından mı söylenmiştir? Eğer öyleyse Kur’ân’da yer alabilir mi? Kur’ân Allah kelamı değil mi? (Tamer)

CEVAP: Hud Suresi’nde şu husus açıklanmıştır: “Ey insanlar, Allah’tan başkasına tapmayınız, ben size Allah tarafından gönderilmiş bir uyarıcı ve müjdeleyiciyim. Rabbinizden mağfiret dileyiniz, O’na tövbe ediniz ki sizi belli bir süreye kadar güzelce yaşatsın ve iyilik eden, fazilet gösteren herkesin karşılığını versin.” Kitapta Peygamber’e bunları halka duyurup açıklaması emredilmiştir. Burada söz Hz. Peygamber’in değil, vahyi getiren melek elçi Cebrail’indir. Cebrail, Hz. Peygamber’e insanlara bu mesajı ulaştırmasını, kendisinin bir tanrı elçisi olduğunu, insanları tevhit çizgisine çağırmak üzere görevlendirildiğini söylemesini emretmektedir. Burada satır aralığında bir “Kul: Söyle” sözü gizlidir. Bu söz açıkça söylenmemiş, gizlenmiştir. Çünkü söz geliminden anlaşılacak anlamların açıkça değil, satır aralığına gizlenerek anlatılması, mesajı daha etkili kılar. Kur’ân Peygamberin sözü olamaz.

Ayrıca burada önemli bir husus daha vardır ki o da zaman zaman Hakk’ın, bizzat Elçinin diliyle konuşmasıdır. Nitekim “(Ey Muhammed), attığın zaman sen atmadın fakat Allah attı” (Enfal: 17), “Sana bey’at edenler (İslâm uğrunda ölünceye kadar savaşmak üzere sana söz verenler), gerçekte Allah’a bey’at etmektedirler. Allah’ın eli, onların ellerinin üzerindedir” (Fetih: 10) ayetleri de Allah’ın, peygamberine olan yakınlığını belirtir. Enfal 17’nci ayetin açıklamasında şu olay anlatılır: “Kureyşliler, Müslümanlarla savaşmak için ilerleyince Allah’ın Elçisi, ‘Allahım, Kureyş senin Elçini yalanlayan kibirli önderleriyle geldi. Allahım, bana verdiğin sözü gerçekleştirmeni diliyorum’ dedi ve iki topluluk karşılaşınca bir avuç toprak alıp yüzlerine doğru serpti. Gözleri görmez olan Kureyş ordusu bozuldu. Ayet, bu kutsal atışa işaret etmekte, onu atanın gerçekte Allah olduğunu bildirmektedir. Elçi, onu atarken kendi varlığıyla değil, Allah ile atmıştı.”