Hz. Peygamber zamanında Kur'ân'ı dinleyen, okuyan, onun Hz. Meryem ve Hz. Isa hakkında anlattıklarını duyan Hıristiyanlar, onun tam gerçeği ifade ettiğini ve İsa'ya gelen kaynaktan geldiğini kabul edip ağlamışlar, Hz. Muhammed'in peygamberliğini kabul etmişlerdi (Mâide: 83-84). Kur'ân, İsa'nın asılmadığını söylemektedir. Eğer onlar, İsa'nın çarmıha gerilmiş olduğuna inansalardı, Kur'ân'ın vahiy olduğuna inanmazlar, itiraz ederlerdi. Onların Kur'ân'ı dinleyince ondan etkilenip ilahi kaynaklı olduğuna inanmaları, o zaman da bu çarmıha gerilme olayına inanmayan Hıristiyanların varlığını gösteren kanıtlardandır.

Kur'ân-ı Kerîm'i İngilizce'ye çeviren George Sale şöyle diyor: "Bazı kimseler, bu düşüncenin Muhammed'in kendi icadı olduğunu sanırlar. Fakat yanılmaktadırlar. Onun zamanından çok önce bazı Hıristiyan mezhepleri bu düşünceyi benimsemişlerdi. Hıristiyanlığın ilk zamanlarında Basilidler, İsa'nın öldürüldüğünü kabul etmemiş, onun yerine Simon'un öldürüldüğüne inanmışlardır. Bunlardan önce Cerinthiler, sonra da Carpocratiler de aynı inanca sahip olmuşlardır. Photius, okuduğu Resullerin Seyahatleri adlı eserde gördükleri arasında şu cümlenin de bulunduğunu yazıyor 'İsa çarmıha gerilmedi, bir başkası onun yerine çarmıha gerildi. Onun için onu çarmıha gerenlere güldü' (Photius, Bibi, Cod. 114, col. 291)." (George Sale, The Koran, s. 50-51, not: 6, London ve New York)

Tamamen hayal ürünü
Bugün modern Avrupalı araştırıcılar, çarmıh olayının uydurmalığını ispat etmektedirler. Alman Ernest die Bons, Gerçek Hıristiyanlık adını taşıyan eserinde (s. 42), "çarmıha gerilme ve kendini feda etme sorunu hakkında söylenenler, Mesih'i görmemiş olan Paulos ve benzerlerinin icadıdır. Gerçek Hıristiyanlığın esaslarından değildir" diyor (Mehâsinu't-Te'vîl: 5/1695). Mösyö Charl'ın söylediği, "İsa'nın asılması, tamamen uydurmadır. Çünkü Ademoğullarından kurban kanı dökülmedikçe Allah'ın gazabı dinmez" şeklindeki ifade, eski inanca uymaktadır.

Yahudiler, yaratıcının gazabını dindirmek ve rızasını kazanmak için çocuklarını kurban olarak takdim ediyorlardı. Hatta bazen insan kurbanının etini yer, kanını içerlerdi. Fakat İsrailoğulları arasında peygamberler çıkıp bu çirkin geleneği yasaklayınca, insan kesme yerine hayvan kurban edilmeye başlandı.

İşte İsa'nın kurbanı (kendisini feda etmesi) inancının, bu eski gelenekle yakın ilişkisi vardır (Mehâsinu't-Te'vîl: 5/1696). Gerçekten İsa'nın çarmıha gerilmesi, hayal ürünüdür.