Hata üstüne hata

Keyifsiz ve üzücü bir ilk yarı izledik. Keyifsiz diyorum, çünkü iki takımın da ortaya koyduğu futbol, maçın adının büyüklüğüyle tamamen ters orantılıydı. Üzücü olan ise 35. dakikada Musa’nın ayağının kırılması ve sezonu kapamasıydı.

G.Saray, kabul etmek lazım bu bölümde ‘kötünün iyisi’ denilebilecek noktadaydı. Dengeli bir savunma yaptı. Orta alanda topa daha iyi bastı. Etkili bir hücum organizasyonu olmasa da Trabzonspor savunmasının yerleşme hatasından yararlanıp golü attı.

UMUTLAR DEVAM ETTİ
Trabzonspor skora etki eden ve gol yemesini sağlayan bu büyük hatanın dışında, ilk yarıda mümkün olduğunca alan daraltıp ve rakibin hücumda sızma yapabileceği kulvarları kapatarak oynadı. Zaten savunma ağırlıklı bir kadroyla sahaya çıkmıştı. Genelde kendi alanında rakibi kabul ederek oynadı. Hücumda Erdinç’in Aykut’ta kalan kafa şutu dışında pozisyon bulamadı. Bunun en önemli nedeni, Trabzonspor’un ileride Umut’un yalnız bırakması ve G.Saray ceza alanı içerisinde duran toplar dışında çoğalamamsıydı. Üstelik bunu yaparken de ısrarla yanlış oynadı.

Kenardan yapılan yüksek ortalarda hiç bir oyuncu destek sağlayamadı. Sürekli ikili sıkıştırmada kalan ve yüksek toplarda aman aman üstünlüğü olmayan Umut da atılan her ortada çaresizlik yaşadı. Ersen Martin’in oyuna alınmasıyla çift santrfora dönen Trabzonspor, benzer etkinliği gösteremese de Beşiktaş maçı gibi ikinci yarıya golle başladı. Devrenin başındaki atak ve hızlı futbol hemen semeresini verdi ve Aykut’un zamanlama yanlışı sonrası Erdinç’le beraberliği yakaladı. Ancak bu avantajı uzun süre kullanamadı. Ziya Doğan’ın Yattara’yı oyuna alıp, geride az adamla kalan G.Saray savunmasına indirici darbe vurmayı düşündüğü anda, yine bir defans hatasında bu kez İliç skoru 2-1’e taşıdı.

Açık söylemek lazım Trabzonspor son haftalardaki performansını bu karşılaşmada tekrarlayamadı. G.Sarary ise çok kritik bir 3 puan ile Şampiyonlar Ligi’ndeki umudunu gelecek haftalara taşıdı.