"Kötü şeylerden gözümü kaçırarak yaşıyorum"

Kendinizi nasıl hissediyorsunuz, her şey yolunda mı?

İyiyim. Mutluyum. Ama benim felsefemde mutluluk yoktur. Çükü biri bana mutluluğun ne olduğunu tarif etsin öyle yaşayacağım. Ama benim felsefemle yaşadığında mutluluğu arıyorsun. Zaten bütün mutsuzluk, mutluluğu aramaktan kaynaklanıyor. Bu bir öğreti değil ama ben bunu kabul ettim ve öyle yaşıyorum.

Bunun farkına vardıktan sonra gördükleriniz için tepkiniz ne oluyor?

Kötü şeylerden gözümü kaçırarak yaşıyorum. Yapamayacağım, bir yararımın olamayacağı kötü bir şey görürsem gözümü kaçırırım. Çünkü hiçbir şey yapamam. Bunda tecrübelerin de etkisi var. İnsan yaş aldıkça değişiyor. Bu yüzden benim için artık hayat kabul etmekten ibaret. Eğer beğenmediğin bir şey varsa kaçacaksın. Ben öyle yaparım. Çünkü bana göre insanlar ikiye ayrılır. Yönetenler ve yönetilenler.

Siz hangi tarafı seçtiniz?

Ben yönetilen tarafı seçtim. Bir takım kanunlar çıkıyor o kanunlara uyarak hayatımı sürdürüyorum. Bu ülkeyi yönetmek veya kendi alanlarımda birilerine bir şeyler ispat etmek için yaşamıyorum. Bir istisna olduğumun farkındayım ama böyle olmak bir büyüklük değil. Onu kabul etmek ve başkasından bir şey beklememek önemli.

Peki bu noktada devreye ne giriyor?

Yalnızlık giriyor. Bu noktada yalnızlığından zevk almaya bakmazsan hayat sana zor. Oysaki benim işimde yalnızlık şart. Yalnızlıktan korkmuyorum. Bir kedim var onun için yalnız değilim.

Yapmak istediğiniz her şeyi belli ölçüde gerçekleştirdiniz mi?

Tatminimle ilgili bir ölçü bulamıyorum. Mensup olduğum milletin bazı şeylerini onaylamıyor olabilirim. Fakat mensup olduğum bu milletten manevi olarak bütün alacağımı aldım. O kadar aldım ki "Sevginin fazlası zarar" diyeceklerden değilim. Çünkü sevginin fazlası zarar falan değil.

Keşke kelimesi size bir şey ifade ediyor mu?

Keşke dediğim şeyler mutlaka vardır. Ama oraya takılı kalmıyorum. Yaşanmasaydı olmazdı dediğiniz şeyleri tekrar anmaya ne gerek yok. Keşkeler yok hayatımda. Mesela son albümüme koyacağım bir şarkı var adı Keşke ve sonu şöyle bitiyor; Keşke burada olsaydın, şarkılar söyleyeseydim. Keşke yoktur ama keşke olsaydın...

İçimdeki çocuk müzikle yaşıyor

İlk defa bir türkü albümü yaptınız. Bu albümü nasıl özetlersiniz?

Bir saz, bir gitar, iki vokalden ibaret. Primitif bir albüm. Bana gelen ve şarkıları olan gençlere "Şarkınız yoksa anonim türküler yapın. Kimseye telif ödemek zorunda kalmazsınız. Orası bir derya" diyorum. Çünkü birinin şarkısı yoksa, sesi ne kadar güzel olursa olsun işi zor. Bu albüm depresif bir günümde ortaya çıktı. Hiçbir şey yapmadığım bir zamanda, bir şeyler yazmak istiyorum yazamıyorum. Yapılmış şeylere bakayım diyerek türkülere baktım. İzmir'in Kavakları'na bir daldım. Türkünün 9/8'lik oluşu hoşuma gitmedi ve onu tamamen 4/4'lük bir hale getirdim. Bunu becerince zevkten dört köşe oldum. Bu albümü Ali Osman Hoca'yla serçe parmağımızla, onun stüdyosunda yaptık. Bunu benim birilerine sevdirmek için değil, sevdiğim için yaptığım bir şey. Türkülerle oynayarak yepyeni bir dünyayı keşfettim. Bugüne kadar türkülerimize dair yapılmamış bir şeyi yaptığıma eminim.

Sizin için müzik nedir?

Benim için müzik bir oyuncak. Ben onunla oynuyorum. Benim gibi beste yapan adamların içindeki çocuğu yaşatan şey müzik. Yoksa ruh ve beden birbirine uymuyor bu yaşlarda. Bende bu uyumsuzluk çok olmadı.

Öğüt vermeyi sever misiniz?

Hiç sevmem. Ama gençlere tek bir öğüdüm olabilir. Çalışmak, çalışmak, çalışmak... "Düşünüyorum öyleyse varım" derler ya yok öyle bir şey. O lafın aslı "Çalışıyorum öyleyse varım"dır. Başarının da kendimce ne olduğunu biliyorum. Başarı yalnız kalabilme hakkını elde etmektir. Başka hiçbir şey değildir.

Üretmek bazen zor

Sürekli üretmde olmak çok yorucu. Bazen bırakmak istiyorum ama olmuyor. Üretim devam ediyor. Bir cümle buluyorum "Galiba güzel bir şey" diyerek baştan alıyorum. Yapacak hiçbir şey yoksa bir türkü albümü yapıyorum.