Siz anneler, doğru söylediğinizden emin misiniz?

Anneler bilir, çocuğun büyüdüyse ve sen hala hayatta isen bir saatlik huzur ve mutluluk için yapamayacağın şey yoktur. Buna tv açmakta dahil.

"Benimki daha çizgi film bile seyretmedi" diyen annelere inanmıyorum. Siz de onlar karşınıza geçip böyle konuşunca, tv açıyorum diye kötü hissetmeyin kendinizi.
Keza günümüzde tv’nin tartışılması da komik. Ben beş yaşındaki oğlumun eline ipad veriyorum, bilgisayarımı kendisi açıp, kapatabiliyor, internete girip Youtube’dan istediği çizgi filmi, müziği açabiliyor.
Kendisi henüz beş yaşına girecek olmasına rağmen Digitürk’ün kumandasından 163’ü tuşlayıp Jetgilleri açıp karşısına geçebiliyor. Bunları yapmak için artık bana ihtiyacı yok. Sadece tv ve bilgisayar konusunda güvenli yerlere girdiğinden emin olmaya çalışıyorum o kadar. I pad’de ona indirdiğim sadece Brain Lab modelli oyunlar. Lumiosity diye siz de arama kısmına yazın, bakın beyin gelişimini destekleyici ne oyunlar çıkıyor karşınıza.

Teknoloji çağında çocuğunuzu gönderdiğiniz okul, “Eline kesinlikle ipad vermeyin” diye sizi sorguluyorsa, siz de okulunuzu sorgulayın. Koşuyolu Bilfen öğretmenleri bana sadece günde kaç saat giriyor diye sorup, Brain Lab’a yönlendirdi, “Bize de faydası olur” demeyi de unutmadı. Bana bu huzuru yaşattıkları için her gün binlerce kere teşekkür ediyorum içimden onlara...

Eğer doğru söylüyorsanız, yani ona tv açmadıysanız ve eline bilgisayar vermediyseniz, sizinle benim çocuğum arasında ışık yılları kadar fark var.
Benimki bu durumda “Süper zeki”mi oluyor, “Hayır”. Sadece daha teknik düşünebiliyor, bana daha az ihtiyacı var ve daha güvenli.

“Teknolojiden çocuğunuzu uzak tutun” diyen pedagoglarda sinirime dokunuyor. Dünyaca ünlü pedagoglar sadece eline ipad alacağı zamanı kısıtlarken sadece, sizin hala teknolojiyle barışmamış olmanız düşündürücü. Hiç mi yabancı yayın okumuyorsunuz? O zaman nasıl güveneyim “bilimsel gelişmeler ışığında” diye başlayan cümlelerinize...

Son not: Geçen hafta çocuklarınızı kıyaslayan annelerden uzak durun demiştim ya size. Bir de anektod anlatayım. Oğlum 3 aylıkken bir arkadaşım “Yatakta dik oturabiliyor mu?” diye sormuştu. “Hayır” demiştim gülerek, “Doğru dürüst dönemiyor bile” diye eklemiştim. Sizinki hiç sektirmeden “Ah yazık. Beyninde bir problem olmasın? Doktora götürsene” demişti. Aradan yıllar geçti o kızla bir daha hiç görüşmedim. Ama aklıma geldikçe hala “Keşke sen beynine baktırsan, bir problem olmasın?” gibi şahane sözü sarf edeymişim. Annelik biraz da hazır cevap olabilmek demek ama benim bunu öğrenmem yıllarımı aldı. Aah aah...