Bu yazıyı bir gazete yazarı olarak değil, sitemi olan bir okur olarak yazıyorum.
Biz iki kardeştik ve küçükken her akşamüstü gazete kavgası yapardık.
Babam akşama doğru işten eve döndüğünde kolunun altında gazetelerle gelirdi ve biz her ama her akşam önce sen okuyacaksın ben okuyacağım diye kız kardeşimle birbirimize girerdik.
El kadar çocuklardık, oturup da memleketin siyasi gidişatını, ekonomiyi takip etmiyorduk elbette.
Kim bilir artık hangi sayfaları bekliyorsak o heyecanla?
Bulmaca mı, magazin mi, o zamanlar gazetelerde yer alan çocuk sayfalarını mı?
***
Sonra yaş ilerledi, büyüdük genç kız olduk, kendi dergilerimizi, gazetelerimizi hem de daha erken saatlerde alıp okumaya başlayabildik.
Akşam babamın gelişini beklememize gerek kalmadı.
Daha ileri yaşlarda ise bu kez gazeteyi ilk kim okuyacak kavgaları yapmadım değil.
Okunmuş gazete sevmeyenlerdenim ben..
O düzgün katlanmış sayfaları ilk ben hışırdatacağım. Mis gibi mürekkep kokusunu ilk ben içime çekeceğim. (Gerçi o mürekkebe alerjim de var. Daha gazeteyi elime alır almaz arka arkaya hapşırmaya başlıyorum. Gazeteye alerjisi olan bir gazeteci!)
***
İnternet gazeteciliğinin ilk yayılmaya başladığı zamanlarda uzun hem de çok uzun bir süre gazeteyi bilgisayar ekranından okumayı reddettim.
Ama işte çağa ve teknolojiye ayak uyduramayanların çok kısa bir sürede tapona düştüğü de bir gerçek.
Sürekli güncellenen gazete sayfaları bir yana, sosyal medya, özellikle de Twitter, doğru adresleri takip ettiğinizde olaylardan dakikasında haber almanızı sağlıyor.
Bu yüzden ertesi gün gazeteyi elinize aldığınızda orada okuduğunuz konular üzerinde çoktan tartışılmış, yeni gündem maddelerine geçilmiş oluyor.
Gel gör ki kendi adıma konuşayım, ben artık gazeteleri internet sitelerinden de takip edemiyorum. Daha doğrusu takip etmek istemiyorum çünkü herhangi bir haber sitesini açtığımda bir kaç dakika içinde sinirim tepeme zıplıyor ve ekranı kapatıp gidiyorum. Sadece tık sayısı arttırmak için saçma sapan başlıklar, her cümle için ayrı bir sayfa açmak zorunluluğu, sağdan soldan fırlayan ve yakalanmamak için büyük mücadele verdiğiniz ilanlar, reklam tuzakları, şifresiz girişe izin vermeyen, faşist zihniyet ürünü, dünyanın okunması en zor haber sitesi haline getirilen karman çorman siteler!
***
O yüzden diyorum ki ben gazete okumayı özledim be kardeşim!
Elime alıp okuyamıyorum çünkü haberler artık nispeten bayatlamış oluyor...
Siteleri açamıyorum reklam tuzakları bütün konsantrasyonumu bozuyor.
Son zamanlarda sadece yazarları okumak için gidip bayiden gazete alır oldum.
Çünkü hiç olmazsa sevdiğim, takip ettiğim insanları sağdan soldan fırlayan, ekranı kaplayan ilanlar olmadan okuyayım istiyorum. Çocukluğumdan beri günümün en önemli ve eğlenceli rutinini elimden alan teknolojiye ve bu teknolojiyi okuru yormadan kullanmayı beceremeyen gazetelerin internet sitesi yöneticilerine de teessüflerimi bildiriyorum.
