 Sıkıntılı, stresli, daralmaya meyilli, mutsuz biri misiniz? Her şeyi kafanıza takıyor, kendinizi iyi hissetmiyor üstüne üstlük geceleri uykusuzluk problemi mi çekiyorsunuz? Peki tüm bunlardan kurtulup mutlu huzurlu yaşamak, siz de başkaları gibi gülmek, eğlenmek, mutluluğun dibini görmek istemez misiniz? İstersiniz di mi? İstersiniz, istersiniz. İşte size o mucize çözüm; KABULLENİN!
Kabullenme yöntemiyle her şey daha güzel olacak, hayatınızı etkileyen sorunlardan, çevrenizdeki karaböcüklerden kurtulacak, "oh be dünya varmış" iç sesiyle şahane vakitler geçireceksiniz.
Bünyeni kabullen:
- Burnun büyük mü? Ya da gözünün biri pörtlek mi? Saçların mı dökülüyor? Dudakların lavaş kadar ince mi? Ön dişlerinden biri tavana mı bakıyor? Kaşların saçlarınla birleşmiş mi? Popon otoban gibi düz mü? Belden yukarın Kate Upton, aşağın Roberto Carlos mu? Ayak parmakların kartal pençesi gibi mi duruyor? Yaz geliyor ve senin 10 kilo fazlan mı var şu an? Üstelik bu sabah kahvaltıda sucukları hüplettin ve fena halde pişman mısın? Dur tamam, koy o bıçağı yerine, kesme bileklerini. Ne gerek var bunlar yüzünden bu kadar germeye, gerilmeye! Kabullenme yöntemiyle tüm bu takıntılarını aşabilirsin. Kabullenmek demek o sorun dediğimiz şeyle barışmak demek aslında. Hem ne var yani? Başkaları için mi yaşayacağız bu hayatı? Malzeme budur kardeşim. Seni beğenen böyle beğensin. Hem önce kendi tipine baksın o shrek göbeğini yediğim. Sen kabullen bedenini. Aş bunları. Kabullen durumu. Gerisi kolay.
Yalnızlığını kabullen:
- Selam yalnız insan. Bakıyorum bu pazar da her pazar olduğu gibi bir yandan televizyondaki magazin programını keserken bir yandan da "hayatım hep böyle mi geçecek lan?" diye derin düşüncelere gark olup kendinle hesaplaşıyorsun. Üstelik belki biriyle kahvaltı yaparım umuduyla aldığın o 1 kilo beyaz peynirin bir kısmı küflenmiş, domateslerinin çoğu çürümüş, salatalıklarının alayı kurumuş. Yahu her seferinde aynı şeyi yapıyorsun. Kabullenme yöntemini kullansan sana 100 gram beyaz peynir, iki yumurta, bir iki domates, bir kaç tane de zeytin gerektiğini içine sindirecek, tasarruf bile edeceksin. Ben sana demiyorum ki bu devran böyle sürecek, sen hep tek tabanca takılacaksın. Sadece içinde bulunduğun sürecin geçici olduğunu kabullen.
Aileni kabullen:
- Baban yine acı acı şeyler söylüyor. İşini beğenmiyor. Ve her defasında neden terfi edemediğini sorup seni uyuz ediyor. Ya da öğrencisin, baban sürekli derslerine çalışmadığını iddia etmekte. Annense sevdiceğine hiç ısınamadı. Ondan öncekine de ısınamamıştı, hatta ondan önceki manitandan nefret etmişti. Ne zaman annenle iki laf edeyim desen bu konuları açıyor canını sıkıyor. Kardeşlerin desen hepsi kendi dalgasında. Kimi para pul, kimi ilgi, kimi de annen baban gibi dırdır derdinde. Dayının Facebook'tan gereksiz dürtmelerinden, amcaoğlunun gönderdiği bitmek bilmez oyun isteklerinden hiç bahsetmeyeyim. Ee napacaksın peki Norveç'e gidip başka bir aile mi bulacaksın kendine? Ya da bırada gazeteye ilan mı vereceksin "beni pamuklara sarıp sarmalayacak bir aile arıyorum" diye? En iyisi gel sen de kabullenme yöntemini kullan güzel kardeşim. Anneni babanı, kardeşini, diğer akrabalarını böyle kabul et, sıkılma, darlanma, daha fazla sorgulama. Seni seviyorlar, mutlu olmanı istiyorlar.
Sevdiceğini kabullen:
- Keşke daha konuşkan olsaydı. Keşke daha az konuşsaydı. Keşke daha komik olsaydı. Keşke arabası olsaydı. Keşke evlenmeyi düşünseydi. Keşke daha ilgili olsaydı. Keşke memeleri kafam kadar olsaydı. Keşke boyu daha uzun olsaydı. Yemek yapabilseydi. İkizler burcu olmasaydı. Liste uzar gider. Hep fazlasını isteme halleri. Sorunsuz uyumak diye bir şey lugatında yok. İlla sevdiceğiyle ilgili kafayı takacak bir mesele buluyor, hatta yeri geliyor ona dünyayı dar ediyor. Halbuki kabullenme yöntemini kullansa pırıl pırıl, mis gibi bir kafası olacak, kafasını yastığa koyduğu gibi uyuyacak. Ben demiyorum ki mutsuz olduğun bir ilişkinin içinde ol, kıvır kıvır kıvran. Gitmek istiyorsan tabii ki git. Ama kalmak istiyorsan da içindeki çaçaronu öldür ve huzura er artık. Psikolojin bozuldu o çaçaronla çatışmaktan.
