Bir kurutma kağıdının üzerine bir damla mürekkep damlatsak, o mürekkep damlası tek bir nokta oluşturur.
Bu münferit bir damladır.
Sonra bir damla, bir damla daha damlatırsak, bu kağıt münferit damlalarla simsiyah kesilir.
Türkiye de siyasetin içinden, toplumun içinden, düşmanlarımızın içinden damlayan felaketlerle kararıyor.
Her felaketten sonra da “bu münferit bir olaydır” diye açıklamalar yapan devlet büyükleri ise bizleri o simsiyah karaltıyla başbaşa bırakıyor.
***
Onlarca acının, yüzlerce ölünün üzerine yine Ankara’da patlayan ölüm de “münferit” herhalde.
O bombalar nasıl girdi Türkiye’ye, bunu nasıl kimse göremedi?
Nasıl kimse haber alamadı?
Bunun ihmalkarlığın sorumluları kim?
Bunlar konuşulmuyor bile…
Konuşana da çok kızılıyor...
***
Ardındaki gerçeklerin konuşulmadığı bu kaçıncı acı?
Her acıyı, her felaketi, her “münferit” olayı, gerginlik, düşmanlık ve tehdit ortamıyla saklamaya çalışmak artık işe yaramıyor...
Gerçekleri merak etmemizi, olayları derinliğine kurcalamamızı engelliyorlar belki ama ölmemizi engeleyemiyorlar ne yazık ki...
Bizleri ezberlenmiş cümlelere, denenmiş klişelere mahkum etmeye uğraşıyorlar...
Bizim artık tek gerçeğimiz var, sürekli ölmemiz ve merak ettiğimiz gerçeklerin hiçbir zaman konuşulmaması ve saklanması.
***
En basit sorular cevapsız kalıyor.
Suriye politikamız doğru mu bizim?
Bu basit sorunun cevabı var mı?
Ya da Uludere emrini kim vermişti ve bu niye açıklanmıyor?
Neden Hrant Dink’in gerçek katilleri bulunmuyor?
Ankara, Suruç, Diyarbakır patlamalarında güvenlik zafiyeti neredeydi?
Tahir Elçi’yi kim öldürdü?
Dilek Doğan’ı vuran polis neden suçlu bulunamıyor?
***
Bu ülkenin her yanında düşmanlık ve ölüm var artık...
Bu olayların hepsi “münferit” olaylar.
Uludere münferit.
Hrant Dink cinayeti münferit.
Reyhanlı münferit.
Diyarbakır münferit, Suruç münferit, Ankara münferit...
Kimin sorumlu olduğunu bir türlü öğrenemiyoruz acılarımızdan...
***
Kim öldürüyor bizi, kim?
Kim canımızı yakıyor, neden yakıyor?
Ve en önemlisi kim durduracak bu kanı?
