Haberin Devamı
K dergisi, her hafta yirmi bin kişiye ulaşıyor. Sadece edebiyattan bahseden bir dergi için heyecan verici.
Eskiden TRT 3 radyosunda “Her plağın bir öyküsü var” programı yayımlanırdı. Klasik müzik bestecilerinin de zaafları ve sevinçleriyle birer insan olduğunu anlatan programı Faruk Yener hazırlıyordu.
“1786 yılının son günlerinde genç Ludwig, elleri ceplerinde karlı sokaklarda yürüyor ve babasıyla arasındaki sorunları düşünüyordu...”
Koskoca Beethoven’in bir zamanlar babasıyla sorunlar yaşayan genç Ludwig olduğunu öğrenince daha çok severdik besteciyi. Çünkü büst olmaktan çıkıp insana dönüşürdü.
K dergisi de aynı şeyi edebiyatta deniyor işte. “Her kitabın bir öyküsü var” diyerek yazarların insan tarafını gösteriyor.
Dergideki yazılar çok güzel. Ahmet Altan tarafından keşfedilmiş genç arkadaşlar tanınmış isimleri kıskandıracak kadar iyi yazıyor. İnşallah bu başarıyı ileride kendi kitaplarına da taşır ve yeni bir edebiyat kuşağının müjdecisi olurlar.
Derginin yazarlarından 26 yaşındaki Cansu Yılmazçelik, başarılarını “ukalalık yapmamalarına ve anlaşılır yazmalarına” bağlamış.
Bugün edebiyatımızın şiddetle ihtiyaç duyduğu iki şeyden bahsetmiş yani: Tevazu ve anlaşılırlık.
Okura yukarıdan bakmadığımız, onun zekâsını küçümsemediğimiz ve iyi yazdığımız zaman karşılığını bir şekilde aldığımızı gösteriyor.
Dergideki tek çapak, Pakize Barışta’nın yazıları. Hem genç yazarların yanında zayıf kalıyor hem de eski moda kibriyle ortamın havasını bozuyor... Güzelim dergiye daha çok nazar boncuğu olarak katkıda bulunuyor Barışta.
Ülkemizde okunmayan yazarlar can havliyle 12 Eylül’e sığınır hep. “Efendim 12 Eylül’ün yarattığı kültürsüzlük ortamında...” diye başlarlar söze; sanki darbecilerde 27 yıl sonrasını planlayacak kafa varmış gibi.
K dergisine emek veren genç arkadaşlarsa böyle bahanelere ihtiyaç duymayacak kadar doğru bir açıdan bakıyorlar olaya. Edebiyatın insanla başlayıp insanda bittiğini bize gösteriyorlar. Kendilerini tüm kalbimle kutluyorum.
