Bugün yaşadığımız çok şey Osmanlı’da yaşananlara benziyor aslında, değil mi?
Üstelik de gelişen dünyanın, yaşam koşullarını Osmanlının hayal gücünün bile çok ötesinde değiştirmesine rağmen benziyor. Ben, bazen “aslında hiçbir şey değişmemiş”karamsarlığına bile düşüyorum.
Kadın erkek ilişkileri, aile örgüleri, yasaklar, günahlar,yalan, entrika, arkadan vurma... Hep aynı.
***
Bizim değişmemize hiçbir zaman izin verilmedi ki...Osmanlıdan beri.
Ülkenin, özgürlüğün, aşkın, seksin, hukukun, iyi kalpliliğin, kötü kalpliliğin, paranın, zevkin, acının teksahibi vardı, o da hünkardı...
Bir de hünkarın kulları vardı, halk denen... Biz yani...
Bugün biraz bizim özgürlüklerimiz arttı belki ama aslında günümüzde değişen tek şey hünkarcıkların çoğalması oldu.
Öyle değil mi?
Her hünkarın başka ırktan, başka mezhepten kulları var.
***
Her grup, ne isterse sadece kendi hünkarı ve kendi grubu için istiyor.
Kimse yasaklara, tek adam yönetimine karşı değil... Sadece kendi hünkarı “tek adam” olsun istiyor. Başka hünkarların “tek adam” olmasına karşı.
Kendi grubu için istediğini herkes için isteyenler çok az...
Bütün insanları kapsayan ilkeleri olan yok sanki.
***
Osmanlı gitti, hünkar gitti güya.
Cumhuriyet dönemi başladı.Ne tek adamlık değişti, ne de kullar.
Ardından çok partili dönem...
Çok parti, çok fikir demek olmadı hiçbir zaman. Düşünce yasakları tüm hızıyla devam etti. Halkın düşünmesi ve örgütlenmesi yasaktı. İktidar bir avuç insana kaldı.
***
Sonra 12 Eylül dönemi...
Askeri anayasa sadece düşünceyi değil, “düşünce yasakları var” demeyi bile yasakladı... Sonra Özal geldi...
Düşünce ve inanç yasakları kalkmalı dedi... Türkiye dünyaya açılmalı dedi... Kürt sorunu çözülmeli dedi.
“Hünkarcılar” Özal’a demediğini bırakmadılar...
Düşüncelerle inançları serbest bırakalım önerisine sahip çıkan pek olmadı.
***
Gerçekten özgür bir ülkede yaşamak isteyenler...
Herkesin eşit ve özgür olduğu, “hünkarsız” bir toplum isteyenler hep yalnız, yapayalnız aslında...
Ama hep umutlu o insanlar.
Zaman, özgürlüğün, eşitliğin, barışın lehine çalışıyor çünkü.
Gün gelecek burada da herkesin eşit olduğu, kimsenin kulluğu kabul etmediği bir hayat kurulacak.
Bu yalnızlığımız bitecek bir gün.
***
Adım adım barışa, eşitliğe, özgürlüğe yaklaştığımıza inanıyorum.
Osmanlı’nın gölgesinden, “hünkarcı” anlayışından sıyrılacağız bir gün.
Sadece kendimiz ve benzerlerimiz için değil, bize benzemeyenler için de mücadele edeceğiz.
Tek adam anlayışını her cenahta bitireceğiz. Buna inanıyorum.
Bu “hünkarcılık”, bu çifte standartçılık, bu baskılar çok fazla uzadı çünkü.
