Haberin Devamı
Bir kadın komşum var. Arabasını karşı kaldırıma, benim arabamla kardeşinin arabası arasına park ediyor. Kabul ediyorum, dünyanın en kolay park yeri değil. Birkaç manevra gerekiyor.
Bir yıldır her akşam aynı şey oluyor. Geldiğinde kornaya basıyor, erkek kardeşi dışarı çıkıyor, “sağa git, sola kıvır, hop, tamam, ileri” diyerek ablasını yönlendiriyor, 5-10 dakikalık bir mücadeleden sonra araç park edilebiliyor.
Her seferinde hayretler ve hayranlıklar içinde kalıyorum.
Hayretim: Bir yıldır park sensorlarına rağmen bu işi öğrenemiyor olması.
Hayranlığım: Her akşam erkek kardeşini sokağa çıkarabiliyor olması.
Zayıflık, iktidar doğurabiliyormuş!
Ben bu kadının her bakımdan tam tersiyim.
Kendi işimi kendim görürüm, hızlı öğrenirim ve yüzde yüz iktidarsızım!
Hayatım boyunca kimseyi yönetmedim/kullanmadım.
Kullanmayı da yönetmeyi de tiksindirici bulurum. Ama bazen (park dışındaki durumlar için) cidden yardıma ihtiyacım oluyor. Ama o vakit de kimseyi bulamıyorum, bulduğumu da yardım etmeye ikna edemiyorum..
Şunu düşünüyorum: İnsanları kullanmayı beceremediğim için mi her şeyi hızlı öğrenmek ve kendi işimi kendim görmek zorunda kaldım…
Yoksa böyle bir yeteneğim olduğu için mi insanlar bana yardım etmeye gerek duymuyor?
Yeteneğim cezasız kalmıyor gibi bir şey bu.
Nerede beceriksiz, öğrenme güçlüğü çeken, kaprisli bir kadın var, orada becerikli, her işe koşan ve bundan hiç gocunmayan kul köle bir erkek vardır.
Nerede tembel, iş görmez, bencil bir erkek var, orada dişini tırnağına takan, çalışkan, becerikli bir kadın vardır.
Nasıl oluyor bu?
Yetenekli olana Allah beceriksiz veya tembel bir eş şeklinde bir “ceza” vermek zorunda mıdır?
İlahi denge dediğimiz şey bu mudur?
Komşum gibi öğrenme zorluğu çeken zayıf, yeteneksiz bir kadın olsaydım eminim her işimi yapacak, beni kapıdan kapıya taşıyacak bir kocam olurdu.
Ama elimde çekiç, İngiliz anahtarı ve hatta zaman zaman matkap olduğu için (herhalde), böyle kukumav kuşu gibi bir başıma kalakalıyorum çoğu zaman 72 parçalı alet çantamı gören kaçıyor… adeta!
Ben şunu gördüm: Kimse becerikli diye daha çok sevilmiyor. Üstelik beceriksizlere daha çok servis yapılıyor. Arkalarına yastık, ayaklarına puf, ellerine kahve…
İyi de insan doğuştan becerikliyse ne yapsın?
Zorla da köreltilmez ki beceri?
İşin sırrı şu olmalı: Beceriksiz görünen becerikli bir insan olmak!
Nasıl olacak da olacak bu bilmiyorum. Üzerinde çalışacağım. Hatta beş derslik bir seminer haline bile getirebilirim.
Ne de olsa seminer çağındayız. Nereye baksam bir konuda eğitim veriliyor ve hatta ben de onlara gidenlerdenim..
Hangisi daha çok ilgimizi çekiyor?
- Ayakkabı kutularındaki milyon dolarlar mı yoksa paralel yapılar mı?
- Bakan oğlunun evindeki 8 adet kasa mı hakim ve savcıların bundan sonra nasıl atanacağı mı?
- Reza Zarrap’ın besteleri ve bu besteler için ne çok kavganın edildiği mi Ergenekon davasının yeniden görülecek olması mı?
- Ebru Gündeş’in jeti, kaprisleri, kibri ve hırsı mı 500 polisin aniden yer değiştirmesi mi?
- Başbakan’ın TÜSİAD başkanının vatan haini ilan etmesi mi Türkiye’ye yabancı sermayenin gelip gelmemesi mi?
- Fransa Cumhurbaşkanı Hollande’ın bir numaralı sevgilisini aldatması, onun hastaneye düşmesi, akabinde cumhurbaşkanlığı sarayından ayrılması mı Türkiye’ye ziyareti mi?
