Çocuklarıma notlar;
DENİZ...
Doğumdan bir önceki gece yarısını hatırlıyorum şimdi...
CNN'deki program yeni bitmişti...
Karnımız açtı her program sonrası olduğu gibi...
Gece o saatte, Chochlate diye bir yer vardı gittimiz...
Domates soslu somanlu makarnayla kırmızı şarap içtiğim, "İtalyan esintili" günlerdi...
***
Arabada bir kolumu hafif dışarı çıkarmış...
Sekiz saat sonra dünyaya gelecek; sizleri düşünüyordum...
Annenizin karnındaki son saatlerinizdi...
Dışarı çıkmaya hazırdınız...
Babanızı...
Annenizi...
Ve dünyayı görmeye hazırlanıyordunuz...
***
Arabadaki program ekibi, kendi aralarında konuşuyorlardı...
Benim dünyama "yakın..."
Benim dünyamdan "uzakta..."
-"Yarın 6 Mayıs..." dedi bir tanesi...
-"Deniz'lerin ölüm yıldönümü... Asıldığı gün... Onların anısına bir program yapalım..."
***
Nasıl bir "tesadüf"tü bu?..
Sonra "hayatta tesadüf diye bir şeyin olmadığını" hatırladım...
Yaşamımın tam ellinci yılında dünyaya gelmekteydiniz...
Ellinci yaş günümü iki ay sonra sizinle kutlayacaktım...
Deniz'lerin asıldığı gün dünyaya geliyordunuz...
Beynim hızla çalışıyor;
Kalbim; "evrenin sesini dinlememi" söylüyordu...
***
Deniz'lerin ölüm yıldönümünde...
Deniz isimli anneden...
Sizler dünyaya geliyordunuz...
"Evren" bana sizleri hayatımda vazgeçemediğim "denizler gibi..."
Hayatın Deniz Gezmişleri gibi...
Hediye niyetine bana gönderiyordu..."
Deniz"lerin ölmediğini anlatmak istercesine...
***
Deniz'ler gibi;
Kendi gençliğimin...
Temizliğimin...
Sadeliğinin...
Nahifliğinin...
Kirlenmemişliğinin...
Masumiyetimin...
Ölmediğini haykırmak istercesine istercesine...
Yeniden genç, nahif ve temiz olduğumu olduğumu fark ettirmek istercesine...
"Deniz'ler Ölmez...
Diye haykırdığım yılları hatırlamaya başlamıştım arabada gecenin o saatinde...
***
"Deniz"
Adlarınızın yanına "Deniz" koymak, ne muhteşem olurdu şimdi...
Annenizin adı Deniz'di...
Siz annenizin bir parçasıydınız...
Onun için adınızın yanında Deniz olmalıydı...
"Deniz"
Beni ellinci yaşıma sağ salim getiren, sizlerin babası yapan şey "denizler"di...
Ben "denizlerden ilham"
almıştım...
Saatlerce yşüzerek ruhumu yıkamıştım...
Yelken basarken, endişelerden uzaklaşmıştım...
Kenarında "demlenirken" girdaplardan çıkmıştım...
Ben "denizlerle" kendimi bulmuştum...
Adınıza "Deniz" ismini eklemek ne hoş ve anlamlı olacaktı...
***
Nihayet "Deniz"
"Deniz Gezmiş"in kendisiydi...
Bir gençlik idolünün...
Tertemiz kalan...
Kirlenmeyen...
Pisletilemeyen ismiydi...
O ismin ölmediğini... Unutulmadığını...
Gösteriyordu "evren"...
Sizleri o sabah bana gönderirken...
***
Benim bütün hayatımı değiştirecektiniz...
O sırada bunun ne kadar farkındaydım bilmiyorum...
Her şeye "sil baştan" başlayacak...
Her şeyi yeni baştan yazacaktım...
Kolay yenilmezdim...
Ama sizler doğduktan sonra;
"Ölürüm de yenilmem" diyecektim...
Bir kişi için gerekirse "her mücadeleye girmenin" ne demek olduğunu sizden sonra öğrenecektim...
***
O gece boyu; doğdunuz ana kadar hiç yatağa yatmadım...
Hiç uyumaya çalışmadım...
Sabah hastaneye giderken;
Gözümden uyku akıyordu...
Yorgun ve bitkin olursam...
Doğumun heyecanını kaldırabilirim diye düşündüm...
Annenizi sabah 7'de asansöre bindirdim...
Ameliyathaneye doğru 'yalnız' bir yolculuğa çıktı...
Amerikan Hastanesi'nin, bir kafesi vardı...
Sabah güneşi kendini göstermeye başlamıştı...
Mayıs güneşi yakıyordu artık...
Birinci katta restoranın açık havadaki bir masasına oturdum...
Önce iliklerim ısındı...
Sonra kendim ve kalbim...
Güneş gözlüklerimi çıkarmadım...
Etraftan kendimi sakladım...
***
Gittim geldim; bi daha gittim bi daha geldim...
Sonra doğduğunuzu öğrendim...
Aşağı indim...
Karanlık bir holde yürüdüm...
Bekledim...
Bir hemşire çıktı ameliyathaneden...
Sizi taşıyordu...
Sizi gördüm...
Saçlarınız yoktu...
Yine de biriniz sarışın...
Biriniz esmer görünüyordu...
Sarışınınızın hanginiz...
Esmerin hanginiz olduğunu öğrendim...
Sizi okşadım...
Öptüm...
"Deniz'lerim doğmuştu..."
Deniz'lerim mutluydu...
Deniz'lerim;
Hayatımın bütün denizlerinden daha sonsuzdu...
