Haberin Devamı
Ne kadar üzüldüğümü bilemezsiniz.
Yıllardan beri kutuplaşma tehlikesine karşı avazım çıktığı halde bağırdığım halde, insanları uyarmayı başaramadım.
Tehlikeyi haber veremedim.
Durup durup aklıma Nâzım’ın dizeleri geliyor:
Büyük şair “Saman Sarısı” adlı uzun şiirinin bir bölümünde okla öldürülen bir nöbetçiyi anlatır ve şöyle der:
“Ve ben yaklaşan düşmanı görüp de haber veremeden öldürülmenin azabını düşündüm.”
İspanya İç Savaşı’ndan önce aynı ulusun çocukları birbirinden nefret etmeye başlamıştı:
İki kutba ayrıldılar, “Yaşasın Ölüm” sloganları atmaya başladılar.
Baba oğulu, oğul babayı, kardeş kardeşi öldürdü.
Sonuçta 1 milyon kişi öldü.
Olan İspanya’ya oldu.
Yunanistan’da da yaşandı bu dram, başka ülkelerde de.
Kutuplaşma ve öfke baldan tatlı geldi insanlara.
Toplu bir çıldırma içine girdiler.
Ve hepsi kaybetti.
Bugün ne yazık ki Türkiye üç kutba ayrıldı.
Şehirler, mahalleler bölündü.
Eskiden bir masa başında buluşup sohbet eden, fıkralar anlatan insanlar, birbirinden nefret eder hale geldi.
Ben bile bazı 40 yıllık arkadaşlarımla karşılaşmak istemiyorum.
Çünkü biliyorum ki kavga çıkacak.
Yana yakıla makulu arıyorum.
Bu ülkeyi kutuplaşmaktan, insanları birbirine düşman etmekten çıkaracak bir sağduyu çağrısının peşinden koşuyorum.
Ama görüyorum ki bazı çevreler, kan tutmuş bir öfkeyi büyütüyorlar durmadan.
Bir zamanlar bu ülkede dindar-laik ayrımı mı vardı?
Bu ülke çocukluğumuzdan beri on binlerce camisiyle, radyolardaki mevlit yayınlarıyla, bayram namazlarıyla, cuma namazlarıyla Müslüman değil miydi?
Hepimiz çocukluğumuzda büyüklerle birlikte sahura kalkar ve büyüklerin “Sen çocuksun, üç gün tut!” öğüdüne uyarak, Ramazan’ın bir başında, bir ortasında, bir sonunda oruç tutmaz mıydık?
Atatürk’ün memurları cuma namazına gitmez miydi?
Kürt’le Türk kardeş değil miydi?
Aklımıza kimin Türk kimin Kürt olduğu gelir miydi?
Bütün bu ayrımları siyaset çıkardı, bizi birbirimize düşürdüler, bizi parçaladılar.
Bunu göremiyor musunuz?
Aynı gemide olduğumuzu anlayamıyor musunuz?
Battığımız zaman hep beraber batacağımızı idrak edemiyor musunuz?
Normal insan arıyorum, makul insan arıyorum.
Kutuplaşma tuzağına düşmeyecek kadar akıllı ve vicdanlı insanlara ihtiyaç var.
Yoksa Türkiye olarak, bir kaosa doğru sürükleniyoruz.
Ve bu kaos hiç kimsenin işine yaramayacak.
