Yazmanın bedensel hazzı: Eller
.
Elif Şafak:(...)Düşündüm yazarken ellerimi izlemeyi seviyorum. Belli yüzükleri takmayı, belli renkleri bulundurmayı, illa ki mor, illa ki sarı, illa ki siyah olsun istiyorum yanımda. Ve bir de baykuşlar… (...)
Ahmet Ümit: (...) Sanki ellerimle, romanımın kahramanı ya da hikayenin ruhu arasında gizli bir anlaşma vardır. Ellerim artık benim denetimimden çıkmıştır; romanımın kahramanları benim belirlemediğim bir tarzda konuşmaya, olay örgüsü tasarlamadığım gibi akmaya başlar.(...)
Selim İleri: “Bir elin dokunuşuyla?/ dokunuşuyla/ Bir elin elin/ Elin/ Bir elin dokunuşuyla…”
Pınar Kür: (...) Bizi gerçekten farklı yapan ellerimiz. Başparmağımızın ötekim parmaklarımıza karşıt durumda olabilmesi… Bu sayede alet yapıp alet tutabilmiş atalarımız ve insanın kısıtlı fiziksel gücünü el becerisiyle telafi ederek tüm canlılardan daha üstün konuma gelebilmiş. (...)
İnci Aral: (...) Eller, insanın uşağıdır. Hem çalışkan hem uysaldırlar hem de asi ve tembel. Üretir, özgürleştirir, araştırır, çözer, dolaştırır, besler, yaşatır, savaşır ve öldürürler. (...)