Dünya yeterince karanlık şu günlerde… Neyse ki hala hayal eden ve bunları yazan birileri var da gönlümüzün aydınlığa kapanmış kapıları az da olsa aralanıyor, içeri bir parça gün ışığı süzülüyor…
Oldu bu iş “ufaklık”!
Klişe Hayatlar Matbaası“, Can Yılmaz’ın kitabı …. İçinde birbirinden güzel yirmi bir tane öykü var. Öykü yazmanın hele hele mizahi öykü yazmanın o insanın içini cız edebilen, dudağına küçük bir gülümseme iliştirebilen, başkalarına hiç benzemeyen tuhaf bir büyüsü vardır. Ve bu büyü herkesin parmaklarının ucunda yoktur. Can Yılmaz’da var.
İnkılap Yayınları, 240 syf, 17 TL
Kitaptan alıntı yapmayacağım. Çünkü öykülerin içinden çekip çıkaracağım tek bir cümle bile o büyüyü bozacaktır. Kitabın önsözünü yazan Sunay Akın’dan alıntılar yapmak en doğrusu olacak. Sizi Can Yılmaz’a şahane bir önsözle hazırlamış. İkisinde de ortak nokta hayatın içine sıkışıp kalmış, unutulmaya yüz tutmuş ayrıntıları bulup çıkarmak olduğu için, yakışmışlar birbirlerine kitapta buluşarak:
“Beyaz eşyacı Şefik Abi… Halı saha maçında kaleye geçen, elini incittiği için 13-14 anahtarı nasıl tutacağını düşünen oto tamircisi Necati…Kumrucu Selahattin… Arabasına sürekli olarak ”getir-götür” için hep yirmi liralık benzin koyan Boyacı Bedrettin Usta…”
Tanıyor musunuz bu adamları? Bu insanlar, yetmişlerin, seksenlerin unutulması yüz tutmuş, şahane akılları, temiz yürekleri… Can Yılmaz’la yeniden hayat bulmuşlar, bu renkli ve kimseninkine benzemeyen öykülerde… Mutlaka okuyun derim.
Bana İtalya’yı Anlat!
Bu ülkede sanki hep güneşli yaz sabahlarına uyandım…İtalya deyince, hep güzel günler, sevinçler, coşkular geliyor aklıma. Bu ülkede sanki hiç kötü günüm olmadı. Cenova’da kederden, ayrılıktan öleyazan ben değildim. Gece yarısı otobüslerinde kenti, kentleri bir uçtan bir uca kat eden de. Ne arıyordum peki? Kimin, neyin peşindeydim? İtalya’da Carlo Levi ve Cesare Pavese’nin peşine takıldığım da oldu, mutsuz yazarı bir otel odasında hayatına son vermeden önce yalnızken hayal ettiğim Piemonte günleri, geceleri de. Floransa’nın renkleri ve biçimleriyle sarmaş dolaştım, Roma’da eski taşlar ve suyun uyumuyla huşu içinde. Venedik’te yüzümde maske, şehvetli kalabalığın arasında yalnızdım. İtalya deyince Napoli’nin gürültülü sokaklarıyla diz boyu yoksulluğu da geliyor aklıma. Ve Santa Lucia’da yaşadıklarım. Yaşadıklarımız. “
Kitabın arka yazısı, kitap için en doğru ipucu…Nedim Gürsel, modern Türk Edebiyatının en başarılı öykü yazarlarından biri…. Edebiyatçı kişiliği, inceleme yazıları, ödülleri... Bilen bilir, Nedim Gürsel’i. Bu kitapta “Bana İtalya’ı Anlat” diyecek herkesi, elinden tutup İtalya’yı gezdirirken diğer yandan onlara hayatla, aşkla, tutkuyla ve İtalya’nın ruhuna sinmiş sanatla çizilmiş şahane bir resim de gösteriyor. Bir şehirle kendisinin mükemmel beraberliğini anlatıyor.
Kalbe yolculuk mümkün müdür?
Yepyeni bir kitap, yepyeni bir yazar… Arzu Zengin’in ilk kitabı “Hayata Uyanış“…Böyle iddialı bir konuda ilk adımı atmak için, böyle iddialı bir konuda çok düşünmüş, çok yoğrulmuş, çok harmanlanmış olmak gerekir. Hayata sadece bakmak yetmez, böyle bir konuda roman yazmak için… Onun içinde olmak da yetmez, özüne inmek gerekir. Ben çok başarılı buldum Arzu Zengin’i. Farklı bir teknik kullanmış romanında. Kişileri tek tek anlatmış, sonra kedini, sonra da hayatı hayat yapan bütün ayrıntıları…
Bir’e varmanın farklı bir bakış açısı ve güncel bir hikayeyle anlatıldığı bu roman, kendisinden sonra gelecekler hakkında, yazarın üslubuyla ilgili önemli ve farklı ipuçları taşıyor.
