Bilgelik putları yıkmak değil, hiç yaratmamaktır.. .
***
Hakikat uğruna ölmeye hazır olanlardan korkun...
Onlar birçok kişiyi de kendileriyle beraber, genellikle kendilerinden önce, bazen de kendilerinin yerine ölüme sürüklerler...
***
Gerçeğin gücü öyledir...
Tıpkı iyilik gibi kendiliğinden yayılır...
***
Deliler ve çocuklar her zaman doğruyu söylerler...
***
Kütüphanenizin kucağında hiç üşümeyeceksiniz...
Her halukarda cahilliğin dondurucu tehlikelerinden korunmuş haldesiniz...
***
İnsanın kendi sefilliğine mazeret bulabilmesi için, nefret edecek birine gereksinimleri vardır...
***
Biz kitaplar için yaşıyoruz... Kargaşa ve yozlaşmanın egemen olduğu bir dünyada hoş bir görev bu...
***
Edebiyatın gücü; bir metnin hiçbir zaman tümüyle tüketilmeksizin, durmadan farklı okumalar üretebilmesidir...
***
Aydınlanmış entellektüel ahlakın vazgeçilmez koşulu tüm inançları, hatta bilimin mutlak gerçek dediklerini de eleştiriye tabi tutmaktan geçer...
***
İnsan kendine özgü, olağandışı bir yaratıktır...
Ateşi keşfetti...
Şehirler inşa etti...
Muhteşem şiirler yazdı...
Dünyaya çeşitli yorumlar getirdi...
Mitolojik imgeler yarattı...
Ama aynı zamanda hemcinslerine savaş açmaktan, çevresini yok etmek için yanılgılara düşmekten bir türlü vazgeçmedi...
Terazinin bir kefesine yüksek zihinsel meziyeti, öbür kefesine aptallığı koyduğunuzda neredeyse dengede kalır...
***
Büyük ateistlerin hepsi, din adamı yetiştiren okullardan çıkmıştır...
***
İlham; sanatsal açıdan saygın görünebilmek için hilebaz yazarların başvurduğu kötü bir kelimedir...
Eski bir söz vardır...
‘Dehanın yüzde “on”u ilham, yüzde “doksan”ı “ter”dir’ der...
***
Aptal davranışlarında yanılmaz... Mantık yürütmede yanılır...
Aptal şöyle der;
‘Bütün köpekler evcil hayvanlardır... Bütün köpekler havlar... Kediler de evcil hayvanlardır... Demek ki onlar da havlar...’
Ya da;
‘Bütün Atina’lılar ölümlüdür...
Bütün Pireliler de ölümlüdür...
Demek ki bütün Pireliler Atinalıdır...’
Ki Pirelilerin Atinalı olduğu doğrudur...
Ama rastlantısal olarak öyledir...
Aptal doğru bir şey söyleyebilir...
Ama bunu yanlış mantık yürüterek söyler... Aptal olmayan insan, yanlış şeyler söyleyebilir...
Yeter ki doğru mantık yürütsün...
***
Bana ıssız bir adaya düşmüş olsam yanıma hangi kitabı alacağımı soruyorlar...
Onlara şu yanıtı veriyorum...
“Telefon rehberi...”
Rehberdeki bütün o karakterlerle, sonsuz öyküler yaratabilirim...
***
Gürültü ve patırtının ardından sessizlik gelir...
***
Çok bilgelikte çok acı vardır...
Bilgisini arttıran acısını da arttırır...
***
İnsan ilk seferinde dikleşmeyi sağlayamazsa, bütün bir ömür iktidarsız kalır...”
UMBERTO ECO’NUN ÖLÜMÜ VE ACABA MUSSOLİNİ SAĞ MI?..
Yaşadığımız çağın en önemli edebiyat ve felsefecilerinden olan İtalyan yazar; Umberto Eco dün 84 yaşında hayata veda ediyor...
Onun Sıfır Sayısı isimli kitabını geçenlerde alıyor ve okumaya başlıyorum... “Tam bir looser” (başarısız ve kaybeden kişi anlamında) olan Colonna (50), gazeteci Simei’den iyi bir iş teklifi alıyor...
***
Simei ona; “yazı işleri müdürü olacağı” bir günlük gazetenin, bir yıl boyunca 12 adet hazırlanacak “sıfır sayı”sını yapmasını ve hazırlamasını öneriyor...
Okuyucuyla hiçbir zaman buluşmayacak olan bu 12 gazetenin hazırlanışının öyküsünü de bir kitap haline getirmesini istiyor... “Sıfır Sayı” gazetecilikte bir mesleki terim...
***
Yeni bir gazete; çıkmadan, okuyucusuyla buluşmadan önce kendi içinde ‘sıfır sayı’ gazeteler yapar bir süre...
Bu gazeteler okuyucuyla hiçbir zaman buluşmazlar, ancak ‘sıfır gazete’, yazı işlerinin çıkacak yeni gazete öncesi bir tür antrenmanı niteliğindedir...
***
Gazeteciler hazırlanan bu ‘sıfır sayılar’ üzerinden, gazetede ilerde çıkabilecek hataları, eksikleri görür, önlemlerini alırlar...
Sıfır Sayılar hiçbir zaman okuyucuyla buluşmazlar...
***
Patron “her şeyin yazılacağı sıfır sayı” gazete sayesinde “finans ve siyaset dünyasını tedirgin edeceğini ve bu yolla onlardan önemli avantajlar koparacağını” düşünüyor...
Patron için “sıfır sayı” gazete, finans ve siyaset çevrelerine yönelik bir şantaj aracı...
***
Teklifin sahibi gazeteci Simei’nin ise başka bir planı var...
O da şöyle düşünüyor...
“Sıfır Sayı” gazete hazırlanır...
Gazete sonra çıkmazsa, gazetenin hazırlanışının bir yıllık öyküsünü anlatan kitabı yayınlarım... Orada bütün bilgiler yer alır... Bomba gibi patlar kitap... Yayın hakkı bende olduğundan bol miktarda para kazanırım...”
***
Olaylar böyle başlıyor...
Umberto Eco bu öykü üzerinden; İtalya’nın 50 yıllık tarihini yeniden yazıyor...
Gladio... Papa’ya suikast...
Başka bir Papa’nın öldürülmesi...
Hükümet darbeleri...
Gizli servislerle terör örgütlerinin karmaşık ilişkileri...
Ve bir soru var kitapta;
-“Acaba Mussolini sağ mı?..”
***
Umberto Eco gibi kişiler, insana hayatta var olmanın mutluluğunu hissettiriyorlar...
Onları gördüğümde, “yaşadığımız hayatta, karşılaştığımız iftiraların, kirli tezgahların, kumpasların, cellatlıkların, kötülüklerin” gün gelip hiç tahmin edilmeyecek bir noktada ortaya çıkacağına inanıyor insan...
***
Umberto Eco’nun öldüğü gün; İtalya’nın; onun kitabıyla yeniden yaşama merhaba dediğini anlıyorum...
Eco gibi yazarlar, hayatın yaşanmasını sağlıyorlar...
Yaşamı insanlar için “ideal ve yaşanabilir” kılıyorlar...
***
Onun için ölürken, aslında yaşamaya başlıyorlar...
“Fiziksel ölüm” onlar için yeniden yaşamaya başlamanın bir merhalesi haline geliyor...
Ne diyor ünlü yazar,
-“İnsan ilk seferinde dikleşmeyi sağlayamazsa, bütün bir ömür iktidarsız kalır...”
