Baba mı çocuklarına hayatı öğretir?..
Yoksa çocuklar mı hayatı babaya?..
Bende ikincisi oluyor...
Altı yıl önce; bir akşamüstü yemeğe çıkmadan; ikizlerin annelerine “Bu çocukları nasıl yetiştireceğimi bilmiyorum... Mücadeleci ve azimli mi olsalar, yoksa daha mutlu ve huzurlu hayatı mı seçseler?..” diye soruyordum...
***
Elli yaşına gelmiş bir adamdım...
Bunca yaşanmışlıktan ve hayat tecrübesinden sonra; “çocuklarıma nasıl bir eğitim vereceğimi hala bilememek”ten, sonsuz derecede huzursuzdum...
Nasıl olup da; “bir çocuk için hala hangi yaşam biçiminin daha doğru olacağını bilemiyordum...”
Bunca sene ne için yaşamıştım?..
Bu sorunun cevabını bile bilemiyorsam; neyin cevabını biliyordum...
Huzursuzdum...
***
Şimdi her şeyi yavaş yavaş anlıyorum...
Bu olayın üzerinden altı yıl geçiyor...
Hayatı çocuklara ne kadar öğretiyorum; bilmiyorum...
Ama çocuklar bana hayatın bütün şifrelerini öğretiyorlar...
Bütün şifrelerini...
Bütün bilinmezlerini...
***
İlk kızım hayatta bana inanılmaz pencereler açmıştı... Ancak onunla esasen annesi ilgilendiğinden, onun üzerinden hayatla ilgili öğrendiklerim bir miktar sınırlı ve nakıs kalıyordu...
***
İkiz çocuklarım ise doğdukları andan itibaren; Bana yaşadığım hayatın bütün gizli kalmış şifrelerini...
Etrafımda dönen bütün dolapları...
Kimin gerçekte ne olduğunu...
Niye öyle davrandığını...
Birer birer ortaya çıkartıyordu...
***
Bu sözlerim...
Bir ironi...
Bir teşbih...
Bir abartı...
Edebi üslub kaygısıyla yaratılmaya çalışılan bir metafor arayışı değildi...
***
Dün onların doğum günüydü...
Sabah 6 sularında kalktığımda; Yatağın içinde uyumakta olan altı yaşındaki iki çocuğa bakarak bunları söylüyordum...
Ne öğrendiğimi, nasıl öğrendiğimi, hangi şifreleri bütün detaylarıyla ortaya çıkarttığımı yazmak gelmiyor şu anda içimden...
***
Okuyucuya şunu söyleyebilirim;
“Hayatı eğer çocuğunuza sizin öğrettiğinizi sanıyorsanız;
Büyük bir yanılgı içindesiniz...”
Uzun bir süre hayatı kolay kolay öğrenemeyecek durumdasınız...
***
Eğer, hayatı çocuklarınız üzerinden öğrenmeye başlamışsanız; tamamen doğruyu yapıyorsunuz...
Kendi gerçeklerinize adım adım yaklaşıyorsunuz...
Hayatın, evrenin ve sistemin nasıl işlediğini kavrıyor...
Etrafınızda çözemediğiniz şifreleri çözmeye başlıyorsunuz...
Hayatın bütün bilinmezleri, her geçen gün sizin tarafınızdan anlamlı bir bütünün parçaları haline geliyor...
*****
BİR BAŞKA HAYATIN SİZE ÖĞRETTİKLERİ...
Altı yıldır hayatı en ince ayrıntısına kadar öğreniyorum...
Sadece ikiz çocuklarımın ve şimdi biraz da büyük kızımın üzerinden, üçlü bir sınavdan geçerek, şifreleri kavrıyorum...
Altı yılda öğrendiğim sırları; milyonlarca insana haber yayını yaptığım esnada bilmiyordum...
Atina’da, Sofya’da, Tokyo’da, Berlin’de, Lahey’de, Londra’da, İslamabad’da, Nicosia’da, Lefkoşa’da ve Türkiye’nin dört bir tarafında görev yaparken bilmediğim gibi...
***
Bu kentler, bu ülkeler, büyük gazetecilik mecraları ve maceraları bana hayatla ilgili çok şeyler katıyorlardı;
Ancak şimdi çocuklar yoluyla öğrendiğim sırların binde birini bile gazetecilik üzerinden öğrenemiyordum...
***
Bir kadın, bir anne gibi çocukları bizzat yetiştirmeye ve sorumluluklarını almaya kalktığımda; hayat bana; geçmişte hiçbir zaman okuyamadığım şifrelerin gerçek yüzünü gösterecek, onları deşifre edecekti...
***
Hayatın şifrelerini çözebilmek için, “bir başka hayatın sorumluluğunu almak gerekiyor...”
Ancak bir başka hayatın sorumluluğunu üzerinize alırsanız; Gözünüz dört açılıyor,
Duyu organlarınız o güne değin atladığınız her şeyi kapsama alanına alıyor...
Her davranışın kodu içinizde kayda giriyor... Çevredeki insanlar dost mu düşman mı hafızanıza yazılıyor...
Hafıza hiçbir zaman silinmiyor...
Bir bilgisayar titizliğiyle işliyor...
*****
HAYATI NEDEN ÇOCUKTAN ÖĞRENİRİZ?..
Hayatı çocuktan öğreniriz...
Çünkü ancak onları gözlemlerken, kendi davranış kodlarımızın kökenini fark edebiliriz...
***
Hayatı çocuktan öğreniriz...
Çünkü çocuk saftır ve duyguları açıktır...
Kamufle etmez duygularını...
Hissettiklerini yapar, hissettiklerini söyler ve hissettiği şekilde davranır...
Çocuğu izlediğinizde, “yapay davranışlarınızın temeline iner, meramınızın ne olduğunu bulur çıkartırsınız...”
***
Çocuk bir başka candır...
O cana duyduğunuz sevgi, ilgi ve sorumluluk sizi “büyütür...”
Olgunlaştırır...
Esnekleştirir...
Kendi içinizdeki çocuğu ortaya çıkartırken, kendi içinizdeki hırçın egonuzu törpüler...
