Savaş çok pahalı bir iştir. Savaşan, kim olursa olsun oluk oluk para harcar. Savaşta mermi sayılmadığı gibi para da sayılmaz.
Ve savaştan para kazananlar da vardır. Savaşanlara borç verenler yüklü faiz gelirleri elde ederler. Bir de savaş araç gereçleri üretenler fahiş karlar elde ederler.
Ankara savaşın getirdiği ek yükleri karşılamak için birkaç konuya yüklendi. Cep telefonundan devletin aldığı neredeyse vatandaşın ödediğinin yarısına yükseldi.
Şu sıralar alkollü içkilere, sigaralara ve akaryakıta yapılan vergi artışlarıyla idare ediliyor.
Ancak bu üç kalemdeki fiyat artışlarının da karaborsayı patlatması diye bir gerçek var. Uzun süredir güney sınırlarından Türkiye’ye kaçak akaryakıt girişi var. Kaçak üretilmiş alkollü içkiler de can almaya devam ediyor.
Bu kalemlerdeki zamlar ve vergi artışlarının da enflasyonu artırması kaçınılmazdır. Enflasyon yükseldikçe de, yükselme eğilimi gösterdikçe de paradan para kazanma, yani faiz artışları da zorunlu hale gelir.
İçerideki savaşın, savaş bölgelerindeki halka yönelik ekonomik tahribatının telafi edilebilmesi için yine devlet bir şeyler yapmak durumundadır. Devlet de bu kaynakları bulmak için yine halkın ödediği vergileri artıracak, halkın en yaygın şekilde kullandığı maddelere zam yapacaktır.
Cumhurbaşkanı Erdoğan yüksek faizlerle ilgili tepkisini yine dile getirdi. Ancak ne yazık ki, hiçbir getirisi olmayan, sürekli harcamaların arttığı savaş halinde yüksek faizlerden kurtulma imkanı olmayacaktır.
Savaşın, savaşların finansmanı çok az konuşulan bir konudur. Genellikle de “milli davalarda maddiyat söz konusu olamaz” gibi bir duvarla bu konuların konuşulması durdurulur.
Ama savaşın, savaşların finansmanını da halk yapar. Vergilerle, enflasyonla, yaşam düzeyinin gerilemesiyle, yapılmayan okullarla, kapanan işyerleriyle, işsizliği tırmanmasıyla bütün finansmanı halk yapar.
Türk ekonomisinin son yıllarda sağladığı gelişmelerin, milli gelirdeki artışların üretimin ve ihracat artışlarının savaş duvarlarına çarpması talihsizlikten öte bir durumdur.
