Magazin
Mustafa Denizli yeni sezonu değerlendirdi
• 30 Ağustos 2014 - 00:24
• Son Güncelleme:
Mustafa Denizli yeni sezonu değerlendirdi
.
• 30 Ağustos 2014 - 00:24
• Son Güncelleme:
1
'G.Saray toparlanamaz, Beşiktaş'a lider lazım, en büyük favori F.Bahçe'
Ekin Gücük / gucukekin@gmail.com
Fotoğraf: Barış ACARLI
Teknik direktörlükten tekrar yorumculuğa geçen efsane futbol adamı Mustafa Denizli, yeni sezonu VATAN’a değerlendirdi:
Prandelli’nin işi kolay değil
Galatasaray'ın işi çok zor. Bu görüntüyle Galatasaray en az 10 hafta ideal kadrosunu ortaya çıkartamaz. Kazanır kazanmaz, o önemli değil. Kazanır ama ideal tablosuna Kasım’dan önce kavuşamaz. Galatasaray çok arayışta olacaktır.
Beşiktaş formda ama kırılgan...
Beşiktaş iyi gidiyor ama kırılgan bir takım olabilir. Çünkü Beşiktaş’ın benim gördüğüm kadarıyla saha içi lideri yok. Bir panikte, geriye düşmede takımı etrafında toplayabilecek ve sözlerine mutlak inanacak bir liderden yoksun gözüküyor.
Diego Ribas çok doğru transfer
Fenerbahçe'nin elinde kaliteli yabancılar vardı. Az yabancı transferi yapması gerekiyordu. Buna uygun bir transfer politikası izledi. Lige en hazır takım. İsmail Kartal’ın ikinci adamken kurduğu ilişkiler, onun bu dönemki performansını belirleyecek.
2
Bu çalışma metotlarıyla Türkiye’nin futbolcu yetiştirmesi mümkün değil
Efsane futbol adamı Mustafa Denizli, teknik direktörlükten tekrar futbol yorumculuğuna geçiş yaptı. Tecrübeli çalıştırıcı, Lig TV’de Şansal Büyüka’nın hazırladığı Maraton programında yorumcu olarak yer alacak. Kendisiyle buluştuk ve bu hafta start alan yeni sezonla ilgili yorumlarını aldık...
3
Türkiye’de üç takımı da şampiyon yapan tek teknik direktörsünüz, bu başarının sırrı nedir?
Benim için şampiyonluklar çok değerli. Bu büyük camialarda bu güzel duyguyu yaşamak ve onlara gönül veren insanlara bu mutluluğu yaşatmak çok önemli bir duygu. Fakat benim için daha önemlisi, her camiada da görev yapabilmek... Şampiyonluk bunun çok önemli parçası ama, buralarda görev yapmaya davet edilmek ve bu görevleri icra etmek bence daha önemli.
Mesleğe ve teknik adamlık hayatıma ilk Galatasaray camiasında başladım, ilk şampiyonluğu da orada tattım. Bunun ayrı bir mutluluğu var. Fenerbahçe gibi çok aktif bir camiada görev yapıp burada da şampiyonluk yaşarken bir başka “ilke” imza atmanın gururunu yaşadım. Çocukluğumda Beşiktaş sempatizanı olduğumu söylüyordum. Hem Beşiktaş’ın yüzyılı geçen tarihinde, hem Fenerbahçe’nin yüzyılı aşkın tarihinde, hem G.Saray’da şampiyonluğu yaşayan ilk Türk olmak, bu duyguları yaşamak paylaşmak çok farklı şeyler. Onun için bir ayrım yapamazsınız. Bir tanesi teknik adamlığa adım attığınız camiada şampiyonluk yaşamak ve uzun yıllar görev yapmak. Bir diğeri o gün itibariyle en yüksek taraftar sayısına sahip, en aktif camiada şampiyonluğu yaşamak ve bir de Beşiktaş’ta aynı duyguları tatmak. Hepsi farklı duygular ve bir ayrım yapmadığım içindir ki, insanlar sizi bu görevlere davet ediyordur. Belki o dönemlerde, bu göreve layık benim dışımda onlarca insan vardı, fakat bir yerde onların bu camialarda görev yapmasını önleyen faktörler vardı. Benim için en önemlisi bu rekabet ortamında bile üç büyük camianın bana görev verebilmesi... İkincisi üçüncü de başarılı olabilmemdir.
4
Bizim altyapıların kimyası bozuk, yatırım yok
Son yıllarda Milli Takım olarak başarılı sonuçlar almıyoruz, bunda yabancı kuralının etkisi var mı? Çünkü Türk futbolcular piyasada altarnatifleri olmadığı için kendilerini çok kasmayıp beklenen sıçramayı yapmıyor.
Ortada bir gerçek var. Türkiye’de bu sayı Türkler’in lehine geliştiği müddetçe bu kadar yere bu kadar insan yetiştirmek kulüplerin içerisinden maalesef gerçekleşmiyor. Her kulübe sorduğunuz zaman alt yapımız var diyorlar, nitekim alt yapıları var. Fakat alt yapılardan buraya geçiş yok; bu olmadığı için zaten talep dış talebe dönüşüyor. Ya dış talep burada ön plana çıkıyor ya da bu kontenjanları doldurmak için kalitenin yüzde iki, yüzde üç, yüzde beş düşmesiyle bu kontenjanları tamamlıyorsunuz. Bu eksik kaliteyle tamamladığınız zaman ortaya çok güçlü kadrolar çıkartamıyorsunuz. Bir yerde sizin sorunun içinde cevaplamaya çalıştığınız unsur da ortaya çıkıyor; yani bu onların başarma hırslarını, daha büyük hedeflere gitme düşüncelerini ortadan kaldırabiliyor.
Türkiye bu manada bir futbol ülkesi ama bazı uygulamalarla bazı hedeflerden şaşılabilir, bu uygulamaların içerisinde bunun bir parçası olduğu muhakkak ama diğer taraftan baktığınız zaman bu bir rekabettir. Bu rekabeti kapatamazsınız, yerliye de yabancıya da açık olmalı. Burada önemli neden, “Sizin neden bu bölgeleri kendi insanınızla dolduramadığınızdır.”
Esas sorun bence, alt yapıdan sporcu yetiştirirken, “sporcu-adam” yetiştirilememesinde... Burası çok önemlidir. Sadece sporcu yetiştirseniz ileride büyük sorun yaşarsınız, sadece adam yetiştirirseniz sportif alanda başarıyı sağlayamazsınız. Burada büyük bir eksiklik var o da şudur; buralarda bu görevleri asla yapmaması gereken insanlar yapıyor ama hedeflerin kısa vadeli, dar bakışla konulduğu bir ülkede ileriye dönük yatırım yapmak kimsenin işine gelmiyor. Alt yapı dediğiniz yerde en güçlü, en bilgili, en eğitimci insanların görev yapması lazım. Yarışmacılığın ikinci planda olması gereken bir yer. Halbuki orada da yarışmacılık ön plana çıkartılıyor.
Bizde bu yönetim anlayışlarıyla ve bu yönetimlerin bu delegeler tarafından seçilmesi vesilesiyle alt yapıya ağırlık verilmesi mümkün değil, çünkü Türkiye’de esas kriter başarıdır. Halbuki esas kriter bir kulübün maddi dengelerinin hep artıda kalmasıdır. Eğer bu kriterleri getiren bir teknik kadro ve alt yapı gelişmesi varsa burada sorun yoktur. On yıl da, on beş yıl da görev yapabilirsin ama Türkiye’de her şey başarıya endeksli, başardığınız anda devam edersiniz. Yetiştirdiğiniz anda devam edemezsiniz, dolayısıyla hiç kimse böyle risk almıyor almaya da cesaret edemiyor. Ve bu çalışma şartlarıyla bu metotlarla futbolcu yetiştirmeniz mümkün değildir. Bu metotları değiştirebilecek insanların hiçbiri oralarda görev yapmıyordur, bu kadar basit.
5
Tribün terörü bulaşıcı hastalıktır, futbolla bağdaşmaz
Sezon yine olaylı başlayacak gibi gözüküyor... Süper Kupa’da yaşananları izleyerek söylüyorum bunu.. F.Bahçe-G.Saray maçını izlerken ne düşündünüz?
64 yaşındayım, bunun yarım asrı sporcu ve yönetici olarak bu mesleğin içinde geçti. Türkiye’de beklenen tek şey başarıdır ve maalesef bunun nasıl geldiği önemli değildir. Sadece kazanılması önemlidir. Bu futbolla, sporla bağdaşan bir düşünme şekli değil kesinlikle. Başarının kazanılırken nasıl kazanıldığı kadar hangi kurallar çerçevesinde kazanıldığı çok önemlidir. Ben derbi de oynadım. Şimdi, futbol bir iddia oyunudur. İddiasız hiçbir takımın ne heyecanı vardır, ne de tribünlerde taraftarı vardır. İddia başka bir şeydir, çirkinlik başka bir şey... Biz iddiayı ortadan kaldırdık onun yerine çirkinlik koyduk çünkü çok cüzi bir takım gruplar tarafından pohpohlanmak senin spor dışı hareketlere yönelmene büyük etken oluyor. Burada önemli olan şu: futbolda iddiayı çirkinleştirmeden ve insanlara kötü örnek olmadan gerçekleştirdiğin zaman bir rekabettir derbiler.
Bu yapıldığı sürece senin bir marka değerin vardır. Bu marka değerinin esas önemli noktası da saha içidir. Bunu seyreden yediden yetmişe herkesin futbolla ilgili bir fikri var. Orada da onların bu fikirlerini gerçekleştirecek veya hayal kırıklığına uğratacak insanlar vardır. Marka değeri, çizgilerin içinde yükselmeye başlar ve dışarıya sirayet eder.
Bir marka değerinden bahsediyorsak ilk önce bu sporu icra edenler düşünmelidir ki ondan sonra onlarla birlikte o camialara gönül veren insanlar da ona göre hareket etsin. Siz onları yanlış yönlendirirseniz, bulaşıcı bir hastalık gibidir tribün hareketleri... Başladığı yerde kalmaz, diğer tribünlere sirayet eder. Futboldaki bütün işler saha içi de saha dışı da, Türkiye’de kopyalanmaktır.
Yıllarca görev yapmış bir insan olarak çok kibar bir şekilde anlatmaya çalışıyorum ama kendilerine verilen değeri hak etmeyen insanlar var. Futbolun içinde sporcu; sporu yaparken de, ondan sonraki döneminde de Türkiye’nin her bir şehrine huzur içinde girebiliyorsa kafasının içersinde “Ben acaba burada tepki yaşar mıyım?” düşüncesini taşımadığı sürece sporcudur. Kendi hayatını ipotek altına alanlar belli bir bölüme mahkum edilenler, sporcu sınıfına girmezler. Hayat sadece sporculuktan ibaret değildir, ondan sonrası da vardır.
6
Saha dışındaki Melolar’ı; Volkanlar’ı ne yapacağız?
Volkan Demirel ile Melo’nun kavgası topluma, gençlere kötü bir mesaj verdi ki, geçen sezon da bu görüntülerle bitmişti. Bu olumsuz görüntüyü engellemek nasıl mümkün olur?
İsmini verdiğiniz sporcular eve gittikleri zaman, başlarını yastığa koymadan önce “Ben neye hizmet ediyorum, hangi amaç uğruna bu hareketleri yapıyorum” diyor mu? Az önce bu hareketlerin anlık getirisiyle hayat boyu götürüsü arasındaki farkı anlattım. Bunlar gibi binlercesi geliyor geçiyor bu camialarda, bunların nasıl anıldığını bütün toplum biliyor. Yerli-yabancı fark etmez. Ben sporcudan bahsediyorum. Sporcunun yerlisi yabancısı olmaz. Onların önce sportif bir kişilik taşıması gerekir. İki isim üstüne yoğunlaşmak doğru değil. Saha çizgileri dışında da Volkanlar Melo’lar var, esas çizgi dışındakiler de kendini iyi analiz etmeli.
7
Seba’nın transfer teklifini nasıl reddettim?
Süleyman Seba’yla özel bir anınız var mıydı? Bizimle paylaşır mısınız?
Süleyman Seba’yla çok anım var. Seba’nın ölümündeki tablo aslında her şeyi anlatıyor. Seba üç büyük kulübün başkanlığını yapmadı, sadece bir tek kulübün başkanlığını yaptı hatta o başkanlık döneminde neler yaşandığı da ortada ama bütün bunlar Süleyman Seba’nın büyüklüğünü değiştirmedi. O gün o törende belki en fazla ağlayanlar, tribünlerde Seba ile ilgili olumsuz anları paylaşanlardı.
Önemli olan şu: Yaşarken insanların birtakım hataları sevapları her zaman tartışılabilir, fakat algıları değiştirmez. Bugün bir protesto olabilir, bu anlık bir şeydir ama insanlar evine gittiği zaman “Ben ne yaptım?” diye düşünür. Dolayısıyla bu sevgiler günlük, anlık oluşan şeyler değildir. Süleyman Seba yaşarken o da sporcularıyla çok problemler yaşadı fakat bütün bunlar onun mutlak kişiliğini zedeleyen faktörler değildi ki, bu mesleği yapan insanlar bu durumları mutlaka yaşarlar.
Süleyman Seba yöneticileriyle de problem yaşadı. Hiçbiri ona kırgınlığını dile getirmedi, sadece saygısını ve sevgisini dile getirdi. Süleyman Seba olmak diye bir profil ortaya çıkardı. Bugün başka yöneticiler birtakım hadiseler içine girdiğinde, kıyaslandığı kişi Süleyman Seba oluyor, taşıdığı pozitif özelliklerden dolayı... Kocaeli’ni çalıştırırken kendini bana teklif yaptı. Ama benim Kocaeli’ne verilmiş bir sözüm vardı, 1 hafta daha beklemem gerekiyordu. O nedenle Beşiktaş’ın başına geçmedim. Beni her gördüğünde bu serzenişini dile getirirdi. Ama şampiyon olduktan sonra bana en çok sarılıp öpenlerden birisi de Süleyman Ağabey’di. Rahatsızlığının ilk günü de gittim, son günü de gittim. Çok önemli bir figürdü Türk sporu için...
8
Diego, F.Bahçe için doğru transfer
F.Bahçe, Süper Kupa’yı aldı. Takım olarak hazır görüntü çizdiler mi? Bir de Diego’nun katkısı ne kadar olur?
F.Bahçe doğru bir transfer yaptı. Flaş bir transfere ihtiyacı yoktu belki, çünkü birbirini tamamlayan bir ekip görüntüsü çiziyorlar. Türkiye’de eğer elinde kaliteli yabancılar varsa esas yapılacak Türk kontenjanını güçlendirmektir. F.Bahçe ne yaptı? Geçen sezonki kadrosunu koruyup Diego’yu aldı sadece... Ama teknik direktörünü değiştirdi. İsmail Kartal sadece Ersun Yanal’ın değil, başka isimlerin de yardımcılığını yaptı. Uzun süredir F.Bahçe’de... Kulübü iyi tanıyor. Futbolcularla yakın ilişkiler kurmuş olmalı. Kartal’ın ikinci adamken nasıl ilişkiler kurduğu, onun bu dönemki performansını belirleyecek. F.Bahçe lige en hazır görüntüyü veriyor. Teknik direktörün performansı da önemli tabii...
9
G.Saray Kasım’a kadar kendine gelemez
G.Saray’ı nasıl buldunuz? Terim’den sonra sanki toparlanamadılar. Prandelli sizce başarılı olacak mı?
Bu sezon işi en zor olacak takım G.Saray gibi görünüyor. Bu da doğaldır.. G.Saray bir bütün görüntüsü veremiyor. Geçen sene kupayı aldığı zaman da vermedi, bu sene başlangıçta da vermedi. G.Saray’ın içinde bulunduğu durum bir bütün ortaya çıkarması için yeteri değil, yeterli olsa bile o zorluğu yaşıyor. G.Saray’ın elinde yeterli sayıda yerli-yabancı olmasına rağmen kalitede zorluk çekiyor. G.Saray transfer yapamayacaksa transfer yapmayacaksa takımda yer alan/almayan, potansiyeli değiştirecek ve hücum organizasyonlarını çoğaltacak sistemi bulmalı. Bunu bulamaz ise G.Saray bu zorluğu tekrar yaşayabilir. G.Saray’ın çok önemli Türk futbolculara ihtiyacı var, bunu Türkiye’den doldurabilmesi mümkün değil. G.Saray’da görev yapabilecek Türk futbolcuların başında F.Bahçe ve Beşiktaş’ta oynayanlar gelir.
Orta sahası güçlü olsa da tempoyu bir türlü yükseltemiyor. Burak’ı çok iyi kullanmalılar. Alternatifsiz. Ama beslenme kanalları son derece kısıtlı. Kısacası G.Saray’ın işi çok zor. Bu süreci en az zararla atlatsa bile kârdır ama en az 10 hafta ideal kadrosunu ortaya çıkaramaz. Kazanır kazanmaz, o önemli değil. Kazanır ama ideal tablosuna kasımdan önce kavuşamaz. G.Saray çok arayışta olacaktır, bu gözüküyor.
10
Beşiktaş’a saha içi lideri lazım
Beşiktaş’ı nasıl buluyorsunuz? Son şampiyonluk ve Türkiye Kupası’nı sizinle almışlardı.. Avrupa’da da fena bir görüntü çizmediler.. Beşiktaş, ilk izlenimize göre bu sezon ne yapar?
Beşiktaş iyi gidiyor, en az problemi olan ekip olarak gözüküyor. Beşiktaş’ın iyi bir kadrosu var, pozitif elektrik taşıyorlar, uyum içindeler; dolayısıyla bu sahaya da yansıyor. Belki çok yüksek kalite taşımıyorlar ama bu sinerji dediğimiz hadiseyi en fazla yöneten topluluk Beşiktaş şu anda. Dolayısıyla bu görüntü Beşiktaş’ın Lig’e artı puanlarla girmesi için önemli bir neden. Tek sorun, kırılgan bir takım olabilir. Çünkü Beşiktaş’ın benim gördüğüm kadarıyla saha içi lideri yok. Bir panikte, geriye düşmede takımı etrafında toplayabilecek ve sözlerine mutlak inanacak bir liderden yoksun gözüküyor, bu sorun olabilir.
11
İran derbisinde rakip tribünler beni daha çok alkışlardı
- Uzun süre İran’da çalışıp başarılı oldunuz, farklı kültür olsa da sizi çok sevdiler. İran yaşamınızdan ve futbol kültüründen bahseder misiniz?
İran hakkında yeterli bilgiye sahip değildim ama merak sahibiydim. Ben gidip o insanları, mekanları, yaşantıyı, onlarla ilişkiyi gördükten sonra fikrim değişti. İran’da öyle bir atmosfer oluştu ki o dönem en sevilen insanıydım.
İran’da bizimkiler gibi derbiler vardır. Bu derbiler büyük rekabete sahne olur. Normal derbilerde 120 bin taraftar olur. İki takım taraftarı da maçı izler. Bu rekabet içinde dahi derbilerde rakip taraftarlar lehime sevgi gösterisi yaptı. Orada futbol spor diye algınanıyor. Ama içinde büyük rekabete barındıyor. Ben bir derbiye çıktım. Statta 120 bin kişi var; 70 bini benim başında olduğum takımın, 50 bini de İstiklal takımınındı. Beni ilk tribünlere çağıran rakip İstiklal taraftarı oldu. Düşünebiliyor musunuz oradaki futbola bakış açısını... Belki benim kişisel özelliklerimden dolayı sempatileri de olabilir ama çok yaşanır bir hadise değil. Dolayısıyla İran ayrı bir dönemdi benim yaşamımda. Tıpkı Azerbaycan gibi... Belki ağabeyim rahatsızlanmasa hala ordaydım. Belki o zaman Beşiktaş’ta çalışma imkanım olmayacaktı.
12
13
14
