Bir ülkenin kırk yıllık tarihinde var olabilmek zordur! Demirel bunu başarabilen, dayanabilenlerdendir... Çünkü, bu ülkenin kahrını her adam çekemez... Canlı yayında üniversiteli gencin biri Demirel’e sormuştu;
“Kırk yıl konuştunuz, ne yaptınız?”
Demirel’de kırk yıl öncesinden itibaren günümüze kadar yaptıklarını rakamlarla anlatmaya başlamıştı ve Abbas Güçlü araya girerek demişti ki “Efendim programın süresi yetmeyecek!”
Demirel ise “Kırk yıl ne yaptığımızı anlatıyorum.”
***
Kırk yılın kahrını yüreğinde taşıyan Demirel olayların perde arkasında yaşananları bir “sır” olarak yanında mi götürdü yoksa bir gün yayınlanacak mı bilmiyoruz... Lakin, günlük tuttuğunu biliyorduk... Bekleyip göreceğiz...
28 Şubat dönemi ve sonrasında aldığı tavırlar, söyledikleri ve yaptıklarıyla büyük kalabalığı, diğer adıyla “sessiz çoğunluğu” büyük bir hayal kırıklığına uğratmıştır...
Ve yine de Demirel siyasete gülümsemeyi, nükteyi, tatlı bir rekabeti getirmiş, kazandırmış bir liderdi!
***
1993 yılıydı...
Çankaya Köşk’üne çıktığının ilk aylarıydı... İz Bırakanlar adlı programıma konuk olmuştu... Demirel’e sormuştum:
“Merhum Özal ile bitmeyen bir meseleniz vardı... O da Çankaya... Diyordunuz ki, Çankaya bin rakımlı bir tepedir... Oysa Özal 1987 yılı genel seçimlerinde yüzde 36 oy almıştı ve diyordunuz ki halkın yüzde 64’ü istemiyor demektir. Siz ise 1991 genel seçimlerinde yüzde 27 oy çoğunluğuyla buradasınız... Şimdi bugüne gelirsek; yine bin rakımlı tepe diyor musunuz? Ve halkın yüzde 73’ünün onayını yoktur yorumunu çıkartıyor musunuz? Yoksa sizin tabirinizle ‘dün dündür bugün bugündür’ mü diyorsunuz?”
***
Demirel’in kızacağına o kadar inanmıştım ki... Konuşmasına “gülerek” başlayınca hem rahatlamış ve hem de çok şaşırmıştım...
Ve Demirel, Özal’ın 87 yılındaki genel seçimlerde aldığı sonuçları bilerek atlıyor ve “Özal, 89 yılındaki yerel seçimlerdeki yüzde 21.02 oy almıştır. Ben ise yüzde 27 ayrıca SHP de desteklemiş beni... Ben yüzde 48 oy oranı ile bin rakımlı tepedeyim... Şimdi soruyorum 20 mi büyük yoksa 50 mi?” diye sorunca “pes” demiştim... Derin izler bırakıp da giden Demirel, kimilerine göre ‘her devrin’ adamıydı oysa bize göre bir devrin adamıydı!
