Diliniz de oruç tutsun!

Ramazan hep ihmal ettiğimiz dil yangınını söndürmek ve dilimizden kaynaklanan hatalardan dönmek için de güzel bir fırsattır. Bu fırsatı iyi değerlendirelim. Dilimize ait afetlerden korunup, Rabbimizin ve O’nun yarattıklarının rızasını kazanıp dünya ve ahiret mutluluğunu elde etmeye çalışalım. Bu mübarek Ramazan günlerinde, elde bulunan imkanları iyice değerlendirip dilimizden kaynaklanan kötülüklere de bir ’dur’ diyelim. Yüce Rabbim bizlere bu gücü nasip eylesin.

Dil ile kaybetmemiz ne kadar kolay ise dil ile kazanmamız da o kadar kolaydır. Dilden kastımız elbette bir et parçası değil, icra ettiği faaliyet, yani sözdür. Söz, öyle bir şeydir ki, onunla iyiliklere ulaşabilir ve hiç ummadığımız bir anda kötülükle karşılaşabiliriz.

İftiraya dikkat edin

Söz söylerken hiç dikkat etmediğimiz şey, yanımızda kimse yokken sanki her türlü sözü söylememizin mümkün olacağıdır. Nitekim gıybeti de iftirayı da hep böyle gerçekleştiririz. Bir kardeşimiz yanımızda yok ya hemen onun hakkında bir söz söyleriz. “Ben bu lafımı onun karşısında da söylerim”, “Ben kimseden çekinmem”, gibi bir söz söyleriz. Sanki bu durumlar bizim yaptığımızı hafifleten bir unsur gibi telakki ederiz. Oysa ki söz söyleyenin yanında hakkında sözün söylendiği bulunmasa bile, Rabbimiz vardır. O’nun görevli melekleri her şeyi not tutmaktadır. Göz de, kulak da, bütün organlarımız da buna şahittir ve istesek de istemesek de yarın mahşer gününde hepsi aleyhimize şahitlik edecektir.

Dilimizin bize çektirdiği sıkıntıların başında umursamadan ve hiç düşünmeden kadın, erkek hepimizin gerçekleştirdiği gıybet gelir. Bu yanlışlığı Rabbimiz şöyle bildirir:

Gıybet, ölü eti yemek!

“Ey iman edenler! Zannın birçoğundan sakının. Çünkü zannın bir kısmı günahtır. Birbirinizin kusurlarını ve mahremiyetlerini araştırmayın. Birbirinizin gıybetini yapmayın. Herhangi biriniz ölü kardeşinin etini yemekten hoşlanır mı? İşte bundan tiksindiniz! Allah’a karşı gelmekten sakının. Şüphesiz Allah tövbeyi çok kabul edendir, çok merhamet edendir.”