Paralel değil, dik durmaya çalışıyoruz!

Ne tuhaf!

Birdenbire hepimiz paralelci olduk ya!

Zaten son 1 senedir ne, kim ve hangi taraf olduğumuzun haddi hesabı yok!

Ergenekoncu olduk, balyozcu olduk, çapulcu olduk...

Olduk da olduk!

Çünkü artık ya AKP’li olacaksın ya da...

Onun o sırada karşı olduğu bir...

Bir grup!

Son trend malumunuz paralelcilik..

AKP’li olmayan herkes, ötekiler, yani ötekilerin hepsi paralelci!

İstediğin kadar, “Ne paraleli kardeşim, ben dik duruyorum!” de! Kim duyuyor? Bizi bizden başka duyan yok!

Kale alan yok!

Kendi kendimize, kendimizi savunur olduk!

Baksanıza, her birimiz birbirimize paralelci olmadığımızı akılcı birtakım donelerle ispatlamaya çalışıyoruz.

Saçma değil mi?

Ve bunu her gün, her akşam yapıyoruz...

Zaten sen istediğin kadar, “Hayır, ben yalnızca evrensel kuralların uygulanmasını isteyen sade bir vatandaşım” de...

Nafile bir çabanın içinde olduğumuz ortada!

Peki neden nafile?

Ya paralel ya ayakta...

Çünkü bizim kim olduğumuzu bile bile yapıyorlar bunu.

Biliyorlar.

Paralelci falan olmadığımızı biliyorlar.

Tıpkı Ergenekoncu, balyozcu falan olmadığımızı bildikleri gibi!

Belki de paralelin hesabını biz onlara sormayalım diye...

Ki soran yok!

İkisi birbirine girmiş var olma savaşı veriyorlar, aradan bizi de çıkartacaklar!

Ayaklarına dolananların hepsini aynı kaba koymaya yeltenerek...

Al sana bir yanlış daha!

Paralellerle, dik duranlar aynı kaba girmez ki! Giremez...

Kaplar farklı bir kere!

Ya bizi de eğeceksin...

Ya onları, sonra da kendini düzelteceksin...

Ancak yanlış şurada:

Düz bir doğruyken, bizi eğmeye...

Ayaklarımızı sabit tutup...

Başımızı yere doğru yaklaştırmaya...

Paralel duruma getirmeye çalışıyorlar ya...

Bu dünyada paralel vaziyette ayakta durulamayacağını hiç hesaba katmayıp hiç akıl edemeden...

Yok, o olmaz!

Biz eğilmeyiz.

Biz sadece dik durmaya çalışıyoruz!

Çünkü...

Eğri durmaktan daha kolay!