Geçen hafta, Ozan Güven demiş ki: “40 yaşındayım. Kalkıp da 25 yaşındaki bir kızla aşk yaşayacak kadar karaktersiz biri miyim?”
Ülkemizde olup bitenlerin, onca curcunanın arasında, iki satır da olsa, böyle insani konulara da kulak kabartmak iyi geliyor.
Derin bir nefes alıp vermek gibi...
Keşke hayattaki konularımız ve kaygılarımız, insani değerler, doğrular-yanlışlar, sanat, kitap, filmler falan olsa... Öyle bir ülkede yaşasak!
Sıkılır mıyız acaba?
Hani, bünye kaldırmayabilir!
Kaldırabildiği kadar artık!
Hadi Ozan Güven’i aradan çıkarıp, söylediklerine bakalım.
Cevaplar muhtelif
40 yaşındaki bir adamın 25 yaşındaki bir kızla aşk yaşaması karaktersizlik midir?
Arada 15 yaş fark var.
Şimdiii...
Öyle bir laf ki, insan neresinden tutacağını bilmiyor.
Mesela bu 40 yaşındaki bir adamın kendinden 15 yaş küçük bir kadınla aşk yaşamasının karşılığı karaktersizlik midir? Yoksa başka bir şey midir?
Yani bunun karşılığı başka bir sıfat mıdır?
Sübyancı, menfaatçi, kendini bilmez, depresif falan...
Buradan mı tutup, tartışsak?
Yoksa bu normal bir durum mudur? “Bir adamın kendinden 15 yaş küçük bir kadınla aşk yaşamasında ne var?” mıdır?
Zaten alışılagelinmiş bir durum mudur? Eskiden köylerde veya küçük kentlerde sıkça yaşanan artık büyük şehirlere de yansıyan ve gayet normal sayılan bir durum...
Zaten “Alan memnun - satan memnunsa, bize ne?” mi?
Yoksa ahlaki çerçevede yargılanması mı gerekiyor?
Bu soruların cevabı herkeste başka!
Bazısı, “Bunun karakterle ne alakası var kardeşim!” diye karşı çıkıyor.
Kimi diyor ki, “Olmaz kardeşim! 15 yaş fark olmaz! Ayıp!”
Öteki ise, “Ne var bunda kardeşim? Sana ne?”
Birileri de, “İyi, hoş da, bir de tam tersini düşünseniz. Kadın kendinden 15 yaş küçük bir adamla birlikte olsa...”
Yani 40 yaşında bir kadınla, 25 yaşında bir erkek...
Bunda bir tuhaflık var mı?
İkisi de insan değil mi?
Çoğunuzun cevabını biliyorum.
“Var” diyeceksiniz.
Hani aradaki 3-5 yaş farkı karşılayabilirsiniz ama 15 yaş farkı?
Tolere edilmiyor mu?
Niye?
40 yaşındaki kadın da, erkek de; ikisi de insan değil mi?
Bu yaş farklarını ‘artık’ çok olağan karşılıyoruz ya...
Normalmiş gibi geliyor ya...
Belki de yanlış yapıyoruz.
Belki de ilişkilerin deformasyonunda bunun çok büyük payı var!
Ve belki de aslında çok önemli!
Hı?
Bir konu, çok yorum...
Haberin Devamı
