Aziz Sancar “Nobel” aldı, Türkiye ayağa kalktı! Şimdi diyeceksiniz ki “Böyle büyük bir başarı için tabii ayağa kalkacak herkes.” Aman efendim, keşke alkışlamak için ayağa kalkmış olsa insanımız. Daha İsveç Kraliyet Bilimleri Akademisi “Aziz Sancar” ismini açıkladığı ilk an alkıştan önce kıyamet koptu ve o gün bugündür bitmeyen bir uğultuyla Sancar hakkında olur olmaz konuşmaya devam ediliyor. Önce etnik kimliği ile uğraşıldı.
“Amaaaan canım O’nun Türklüğü mü kalmış artık bırak Allasen, Amerika’ya gidiyor ödül, Türkiye kendi kendine gelin-güvey oluyor” sesleri yükseldi ve hemen kâbul gördü. Ama bir baktık Stockholm’deki ödül töreninde, Sancar, Türkiye adına aldı Nobel’ini. “Yahu bizim ülkede imkân bulamadığı araştırması için tüm olanakları Amerika sağladı, biz bedavadan Nobel’e konduk” diyen çıkmadı tabii. Hemen uğultuyu artıracak yeni vızıltılar türedi.
“Amaaaan ülkesini tanır mı bu saatten sonra” dendi, Sancar ilk iş Türkiye’ye, Atatürk Cumhuriyeti’ne teşekkür etti.
Yetmedi, yurda geldi. Anıtkabir’e gitti. Atatürk’ün ruhuna dua etti. Fırsatını bekleyenler hemen atıldı tabii... Vay efendim, “Anıtkabir’de dua mı edilir” dendi.
Bilim adamı olmasını Atatürk’e borçlu olduğunu ifade edip, ödülünü 19 Mayıs’ta Anıtkabir’e, hediye edeceğini açıkladı ve sertifikasını Genel Kurmay’ın kasasına teslim etti, buna da şiddetle itiraz edildi.
Cumhurbaşkanı ve Başbakan ile görüştü, onuruna verilen davete gitti. Herkes söylendi de söylendi.
Şimdi de gençken ülkücüymüş, evi ülkü mektebi gibiymiş, bunları anlatıyor birileri.
Ha bunca konuşana, “geç kardeşim şu tahtaya bir deyiver ne yapmış da Nobel almış Aziz Sancar” desek, emin olun hâla “aslında Kürtmüş, daha doğrusu Arap kökenli Alevi Kürdü ve aynı zamanda Süryâni olup, Atatürkçü ve hükümet yanlısı dindar bir ülkücü olarak vatanını terki diyâr eyleyip aşırı Türk milliyetçisi ve de aynı zamanda anti-Türkiye Amerikalısı olarak Nobel almış“ derler.
Aziz Sancar, Türkiye için büyük gurur olmuştur, bunu bir kenara bırakalım. “Bizden bir halt olmaz” zihniyetiyle yetişen gençlere umut olmuştur, bunu da bir kenara bırakalım. Türkiye’den yurt dışına açılacak gençler için büyük referans olmuştur, hele bunu hiç hesaba katmayalım. Hatta, ülkemizin içine düştüğü şu kara günlerde, Avrupa karşısındaki itibar zedelenmelerine karşı merhem; adımızı duyurmak için reklâmın da âlası olmuştur, ama biz hiç oralı olmayalım. Daha da ileri gidelim, Türk olduğunu da unutalım. Eh be dostlar! Adam, kanserin şifresini çözüyor yahu! Kim olduğunu bırakın bir kenara, dünyayı değiştirecek bir buluş yapan “bilim adamı“ olduğunu unutmayalım yeter. Her gün canımızdan can kopararak en sevdiklerimizi alan “kanser” illetini yenecek bir zeka ve çalışma azmini elinde tutan bir insan olduğunu unutmayalım.
Ve artık, Nobel tescilli, Dünya’nın en büyük bilim adamlarından Aziz Sancar’ı bir rahat bırakalım! Bizdeki bu önyargılarla kafasını doldursa değil DNA onarımını, evinin yolunu bile bulamaz hale geleceğini bilip, bu muhteşem beyni özgür bırakalım. Her hareketinden sonra dedikodu üretmek yerine, nasıl bu başarıya ulaşmış onu anlamaya çalışalım. Kendi Nobel’ini, paşa gönlü kime isterse ona hediye eder, canı ne zaman isterse dua eder, kiminle isterse onunla çay içer; sayıyla kendimize gelip, haddimizi bilip, bir orda duralım.. Aksi hâlde, tıpkı memleketimiz gibi Aziz Sancar’ı da bilimden soğutmamız, hatta sayemizde ödülünü götürüp İsveç‘e iade etmesi ân meselesi. Benden söylemesi...
