Ayfer Dönmez: Oyunculuk bana anı yaşatıyor
.
EYLEM KAFTAN / VATAN
kaftaneylem@gmail.com
Fotoğraf: Barış ACARLI
Ayfer Dönmez geçen hafta vizyona giren Sonsuz bir Aşk filminde Aylin karakterini canlandırdı. Büyük şehirden kaçışın hikayesini iki kanser hastasının gözünden anlatan filmle ilgili Dönmez, “En büyük servetimiz sevgi” diyor...
Sonsuz bir Aşkın hikayesini dinleyelim senden...
Film iki kanser hastasının hikayesi. Serhan’la Volkan. Hayatlarının sonuna yaklaşıyorlar. Ölümle yüzleşiyorlar. Gerçekten değerli olan şeylerin peşinden gitmeye karar veriyorlar. Serhan’ın aşık olduğu kadını bulmak için yola çıkıyorlar. Son günlerini yaşarcasına hayatı sonuna kadar yaşıyorlar.
Filmin çıkış noktasını anlatır mısın?
Bu film aslında bir devam filmi. Sonsuz diye bir film yapıldı bir yapıldı 2009’da. Bu film onun devamı niteliğinde. Volkan ve Serhan karakterleri oynuyordu yine. İlk filmin sonunda Serhan karakteri ölüyor. İkinci film Volkan’ın tedavi süreciyle başlıyor. Volkan ağırlaşmış durumda. Yanına Serhan geliyor. Serhan aslında ölmemiş. Beraber hastanenin ambulansıyla kaçıyorlar. Benim oynadığım Aylin karakterine ulaşmak için kaçıyorlar. Ambulansta Özlem Tekin var tesadüfen. Bu üçlünün bana, yani Aylin’e giden yol hikayesi.
Film ölümle ilgili ama aslında insanları hayata davet ediyor.
Kesinlikle. Hiç farkında olmadan çoğumuz stresin, işin ve yapmak istemediklerimizin arasında yaşıyoruz. Hayat biz farkında olmadan gelip geçiyor. Hayatımızın süresi belli olmadığı için tüketircesine yaşıyoruz. Bu filmi hayatlarının tükenmekte olduğunun farkında olan insanların gözünden izliyoruz. ‘Eğer çok az gününün kaldığını bilsen nasıl yaşardın’ı soran bir film. Aslında hepimizin böyle yaşaması gerekiyor. Yarın ne olacağını bilemeyiz.
Biraz klişe gözükse de hayatın cesaret gerektiğini mi anlatıyor hayat?
En büyük servetimizin sevgi ve sevdiklerimiz olduğunu söylüyor. Değerli olan şeyler gerçekten klişe değil. Ama bir yandan ölümü de normalleştirerek, korkutucu bir şey olmaktan çıkarıyor.
Kaşım, karakteristik ifademi veriyor
Filmdeki adam gibi bir adam sevebilirdin miydin? Nasıl insanlara aşık oluyorsun?
Çok zor soru. Aşka bakışım oyun arkadaşlığı. Karşılıklı birbirini beslemek, birbirine bir şeyler öğretmek aradığım şey. Dürüstlük de benim için önemli ama en önemli şey beraber bir seyler üretebilmek. Dünya görüşümü genişletmesi. Paylaşım önemli. Mesela beraber müzik yapmak benim için dünyanın en güzel şeyi. Beraber fotoğraf çekmek de öyle.
Biraz da nasıl keşfedildiğinin hikayesini dinleyelim.
Eskişehir Anadolu Üniversitesi’nde sinema televizyon okuyordum. 3’ncü sınıfın yazında İstanbul’a çalışmaya geldim. Bir İstanbul Masalı‘nın sanat grubunda çalışırken Ömür Atay bir karakteri oynamamı istedi. Bir anda başladı bu yolculuk. Ben önce hiç istemedim. Yönetmen olmak istiyordum. Çok idealisttim bu konuda. Bir şekilde başladım. İşitme engelli bir karakteri oynadım. İnanılmaz bir deneyim oldu, onlardan işaret dilini öğrendim. Böylece kanıma girdi oyunculuk.
Karakteristik bir yüzün var. İmajın üzerinde çalışıyor musun?
Doğallığımı bozmadan kaş tasarımı yapmaya çalışıyorum. Kaşım bana karakteristik ifademi veriyor. O ifademi bozmak istemiyorum. Son zamanlarda bütün kaşlar birbirine benzemeye başladı.
Dirensem de hepimiz tükenmek üzerine yaşıyoruz
Film büyük şehir eleştirisi yapıyor. Büyük şehir insanı hasta mı ediyor?
Aynen. Ben de bazen böyle yaşarken buluyorum kendini. O yüzden anın farkında olarak yaşamaya çalışıyorum ve büyük şehirden kaçıyorum. Hiç bakmadan, etrafımızı görmeden geçirdiğimiz günler var. Tüketmek üzere yaşıyoruz. Böyle olduğunda yaşadığımı hissetmiyorum. Buna direniyorum. Mesela son zamanlarda nefes terapisine gittim. Şarkı söylüyorum. Caz Standartları çalışıyorum.
Televizyon dizilerinde oynarken de böyle hissediyor musun?
Hayır. Aksine oyunculuk benim için yüzde yüz anda olarak yaptığım bir şey, o yüzden çok seviyorum. Tiyatro yaparken üzgün olduğum bir dönem vardı. O bir buçuk saat tiyatro dışında bir şey düşünmemek çok güzeldi. Oyunculuk farkında olmadan hayattan tam tersine kaçtığım ve kendimi çok hissettiğim bir alan. O yüzden çok seviyorum.
Oyunculuk bir kaçış mı senin için?
Tam tersine çok gerçek bir şey. Anı yaşadığım bir şey. Kendime ait, gerçek olan enerjilere girdiğim bir alan. Bir performans sırasında o anda olmak çok keyifli. Tekrar tiyatro yapmak istiyroum. İçime sinen bir metin olduğu zaman yapıcam.
