73 yaşındaki Kore Gazisi perişan

Sene 1950. Ülkemiz Kore'ye asker gönderdi. 4500 kişilik kafileler halinde yapılan bu gönderme işi, bir süre devam etti. ilk giden tugayımız Çinlilerle yaptığı büyük çatışmada binin üzerine şehit verdi. Konuyu daha fazla uzatmayalım. İşte dünyanın öbür ucundaki bir ülkeye Birleşmiş Milletler kararına uyularak gönderilen askerlerimizden biri olan Ali Taşpınar, hâlâ hayatta. Tam 73 yaşında. Kendisine üç ayda bir 410 milyon lira maaş veriliyor. Üçe bölersek, ayda eline yaklaşık 135 milyon lira geçiyor. Zaman zaman enflasyon oranında yapılan zamlar bu gazilerimizin maaşlarına yansıtılmamış. Ya unutulmuş ya da es geçilmiş. Yazık günah değil mi? Onları aç, biilaç bir kenarda unutuvermek bize yakışır mı? Ali Taşpınar'ın telefon numarası (232) 238 34 03. O ve onun gibileri unutmamalıyız. Ülkesi için kanını, canını feda etmekten kaçınmayan bu gazilerimizin sayısı gittikçe azalıyor. Bari yaşayanlar adam gibi yaşasın. İlgililere saygıyla duyururum.

7 yıldır bekleyen hemşire
Özlem Fidan, hemşirelik okulunu büyük ideallerle bitirdi. Daha sonra girdiği memur sınavlarını da kazandı. Atamasının yapılmasını beklerken kaç yıl geçti biliyor musunuz? Haydi merak etmeyin, söyleyeyim, tam 7 yıldır bekliyor. Bu süre zarfında evlendi, çoluk çocuğu oldu ama bir türlü kendisine, "Haydi gel işe başla" diyen olmadı. Halbuki o da her Türk kızı gibi medeni hayatın gereği olan çalışma hakkını kullanmak istiyordu. Ama bu imkânı yakalayamadı. Ne özel sektör ne de devlet sektöründe adamını bulamadığı için bir türlü arzu ettiği o kutsal hemşirelik mesleğini yapamadı. Şu anda evinin kadını.

Özlem Fidan, ya kısmet bulamayıp da evlenmeseydi. Hali ne olacaktı? Allah korusun, derler ya, "Sahipsiz kuzuyu kurt kaparmış." Bana yaptığı müracaatta hâlâ çalışmak istediğini söylüyor. "Hemşirelik yapmazsam, gözüm açık gidecek" diyor. İlgilenen bir resmi makam olursa haberim olsun. Telefonları ve adresi bende.

Aferin Piyale'ye
Oya Erden, İzmir Çeşme'de oturuyor. Geçenlerde bir bakkaldan Piyale marka irmik almış. Eve getirdiğinde bir de bakmış ki, irmik kurtlu. Bakkal geri almamış. O da fabrikasına yollamış. Aradan iki gün geçmiş ki, fabrikanın arabası kapıya dayanmış. Kendisine hem iki paket taze irmik, hem de hediyeler vererek gönlünü almışlar. Meğer, o aldığı eski irmik paketi, bakkalda iki senedir bekliyormuş. Bu tip ürünler bir sezon geçti mi kurtlanırlar. Bu vesileyle Piyale Fabrikası yöneticilerine teşekkür ederim. İşte müşteriye saygı göstermek, değer vermek buna derler. Dilerim, bütün firmalar müşterilerine böyle davranırlar.