Okan Bayülgen ve Beyaz’ı karşılaştırıyoruz (tabii ki Prekazi ile): Beyaz bize sempatik geliyor çünkü aynı programı hiç sıkılmadan, sonsuza kadar sunabilir. Okan ise seksi çünkü her an sıkılıp gidecekmiş gibi bir hali var.
Demek ki bazı seçimler önemli: Okan Bayülgen başta Serge Gainsbourg’u yaşatmak yerine “temiz çocuk” olmayı seçseydi, belki de bugün onu hatırlamıyor olurduk. Beyaz da Kumdan Kaleler dinlediği yıllardaki gibi “cool” kalmak isteyebilirdi ama bu da izleyicinin ondan uzaklaşmasıyla sonuçlanırdı.
Ama gösteri dünyasındaki asıl altın kural şu: Kendinden sıkılmayacaksın. Barış Manço’nun o garip yüzüklerden, Sezen Cumhur Önal’ın “çikolata renkli sanatçı” demekten, zavallı Sting’in “Every Breath You Take”i söylemekten sıkılmamış olması az şey mi? Değil hatta tam tersine, her şeyden beş dakikada sıkıldığımız şu dünyadaki en zor işlerden biri...
Bir okur, mesajında aynen şöyle demiş: “Bazen yazılarınızı çok beğeniyorum ama normalde size gıcık olduğum için bu durum bende ciddi sorunlara yol açıyor.”
Seda Sayan kliplerine harcanan paraların daha azına çektiği filmlerle Avrupa’ya şapka çıkarttıran Nuri Bilge Ceylan, Hollywood diktasına direnmek isteyenler için bir rehber.
“Kurtlar Vadisi”ni tebessüm ederek izleyecek Sean Penn, “Üç Maymun” karşısında apışıp kalıyor. Ceylan’ın minimalizmi şartların değil, bilinçli bir seçimin sonucuymuş gibi algılanıyor (gerçekten de bilinçli bir seçim olması bunu değiştirmiyor). Özetle: Amerikalı olmayan sinemacıların zengin görünmek için yapmaları gereken, düşük bütçeli filmler çekmek.
Haftanın esprisi Demet’ten geliyor: Bizi Cağaloğlu’ndan Piyer Loti’ye götüren taksici hangi yolu tercih ettiğimizi sorunca “Bilmiyoruz” diyor: “Biz karşının müşterisiyiz.”
Haftanın tavsiyeleri: Yaşar’ın “Dem” albümü, Nuri Bilge Ceylan’ın son filmi “Üç Maymun”, Oğlak Yayınları’nın çıkardığı, Behiç Pek imzalı çocuk kitapları ve görgüsüzlüğümü mazur görün, Tuna Kiremitci Band’in bu salı akşamı Beyoğlu Jazz-Stop’ta vereceği, ultra eğlenceli konser.
