Betül Şahin, genç kuşağın başarılı oyuncularından. Kelebek’teki röportajında şöyle diyor: “Meltem Cumbul, Sanem Çelik, Nurgül Yeşilçay ve Başak Köklükaya günümüzün dört yapraklı yoncası bence.”
Sinemamızın dört efsanevi kadın oyuncusuna gönderme yapıyor böylece: Türkan Şoray, Fatma Girik, Hülya Koçyiğit ve Filiz Akın...
“Dört Yapraklı Yonca” da onları anlatan kitabın adı. Yazarı Bircan Usallı Silan. Üç yıl önce yayımlandı.
Ayrıca, meslektaşlarını överek pek rastlanmayan bir asalet sergiliyor Betül Şahin. Bizde genellikle böyle şeyler söylenmez. Herkes birbirini rakip görür çünkü. Bu köşede genç yazarların sevdiğim kitaplarından bahsetmeme bile şaşıranlar olduğunun farkındayım.
Üstelik seçimi de güzel: Meltem, Nurgül, Sanem ve Başak oyun güçleri ve karizmalarıyla rol aldıkları filmlere ve dizilere “rating” getiren isimler.
Ama müsaade ederse, beşinci bir yaprak eklemek isterim: Özgü Namal. Gelecekte bugünlerin nostaljisi yapılırken onun yüzü ve oyun gücü de mutlaka hatırlanacak bence.
“Dört Yapraklı Yonca” kitabı Şoray, Girik, Akın ve Koçyiğit’ten şöyle bahsediyor: “Onları hep çok sevdik. Çünkü onlar adlarını suya değil, zamana ve yüreklerimize yazmayı başardılar.”
Acaba sinemamızın yeni yaprakları da adlarını yüreklerimize kazımayı başaracak mı?
Babalarımızın Fatma Girik sevdasını anladığımız gibi bizim Sanem Çelik hayranlığımızı haklı bulacak mı gelecek kuşaklar?
Başak Köklükaya’nın şiir ve anlam yüklü yüzü halefi Filiz Akın’ın hizasında hatırlanacak mı?
Nurgül Yeşilçay’ın kadınsı ışığı Türkan Şoray gibi silinmez bir simgeye dönüşecek mi zamanla?
Özgü Namal şimdiki “lady” duruşuyla ileride de Hülya Koçyiğit misali karşımızda olacak mı?
Buna aslında biz değil kendileri karar verecek. Sanat dünyamızın sert ve değişken koşullarında yapacakları seçimler, gösterecekleri direnç...
Umarım Betül Şahin’in röportajını hepsi okumuştur. Özellikle şu sözünü: “Dostluklara inanıyorum. Çünkü dostluk insanın kendisinde biten bir duygu. Samimi olursanız, sevmeyi bilirseniz, sevilirsiniz.”
