Bir kitap düşünün. Sol sayfada bir kutu içinde, hayatla ilgili bir gerçek; sağ sayfada, yazarın o gerçekle ilgili olarak söylemek istedikleri...
Aşkım Kapışmak, Kelimelerle İyileş alt başlığıyla Kalbin Anahtarı adını verdiği kitabında kendi deyimiyle, hayatın hızlı temposu içinde isteklerimiz, hayallerimiz, planlarımız, gün be gün erteleniyor, hepsi aklımızın bir köşesinde kalıp gizli saklı dualara dönüşüyor. Hiçbir şeye yetişemiyoruz. Kendimiz olmaktan uzaklaşıyoruz.
Sonra da okuyucuyu uyarıyor:
Uzaklaşma, bir dur ve kendine bir söz ver!
İnsanın önce kendi için bir şeyler yapması gerektiği noktasından hareket ederek yazdığı bu kitap; biraz tasavvuf, biraz inanç, çokça irade gücü ve kararlılık içeriyor.
Böyle kişisel yaklaşımlarla insanlara daha güzel bir hayatın ipuçlarını verme amacıyla kalem oynatanların cesaretini çok önemsiyorum. Neden biliyor musunuz? Çünkü hayat konusunda başkasının hele de hiç tanımadığımız birilerinin ne düşündüğü bizi ilk anda ilgilendirmezmiş gibi gelebilir sanki.
Ve sonrasında, o hiç tanımadığımız birinin yazdıklarının tam da bizim düşündüğümüz, ihtiyacımız olan ya da o an’a kadar aklımıza hiç gelmeyen bir gerçekle yüzleştiğimizde zevk alıyoruz okuduklarımızdan.
Yazarla ortak bir fikir birliği yaratıyoruz, onunla kırk yıllık dostmuşuz gibi yakınlık kuruyoruz, biz de bir şeyler yazmak ya da konuşmak istiyoruz okuduklarımız üzerinde.
Kelimlerle iyileşmek...
Bu kitaptaki en güzel kelime, kelime.
Kelimelerle iyileşmek.
Ne hoş bir ifade değil mi? Ruhumuzdaki yaraları, hayatımızdaki zorlukların ardından bize kalan yorgunlukları, yaşanmışlıklarımızdaki kayıplarımızın ardından çekilen acıları iyileştirmek için kelimelere başvurmaz mıyız?
Daha doğrusu sığınmaz mıyız onlara?
Kelimelerin insanın ruhunu iyileştiren, aklını adam eden, ona hiç düşünmediklerini düşündüren, bildiklerini pekiştiren büyülü bir gücü vardır. Kelimelerle yaşarız, düşünürüz, kavga ederiz, plan yaparız, ama en önemlisi kelimelerle duygularımızı dile getiririz. Diğer saydıklarımın hepsinin kelimelerle kolay karşılıkları olabilir ama duygularınki zor...
Onları ifade etmek için bazen çok bazen de inadına az söze ihtiyaç vardır. Öyle karmaşık bir matematiği vardır şu minnacık sözcüklerin.
Bir saatte okursunuz kitabı, inanın.
Yazarın diğer kitaplarını da okumuştum. Hepsinin önce isimleri çekmişti beni. Kadınlar Sağdan Erkekler Soldan, Küçük Mutluluklar Kitabı, Carpediem, Dolce Vita bunlardan bazıları...
Kelimlerle oynamayı başarabilen yazarlar, hem kolay okunuyor ama zihinlerde bıraktıkları izler kolay kaybolmuyor.
Önemli olan uzun cümlelerle zorlama edebiyatlar yaratmak ya da çok sıradan ifadelerle kolay okunmak değil. Önemli olan seçme ve kolay anlaşılır sözcüklerle uzun ve derin izler bırakmak okuyucuda.
Böyle yazarlı seviyorum. Kelimelerle oyun oynayan yazarları. Yazabilen yazarları...
