Bravuuulardan bir demet

Annemi İsmail'den alacağı intikam planlarıyla baş başa bırakıp sinemaya gittim...

İtiraf edeyim korka korka gittim. Yerli film "İnşaat"a.

En son gittiğim yerli film "İtiraf"tı. Zeki Demirkubuz'un ödüllü filmi. Salonda yangın çıkartmamak için kendimi zor tutmuştum. Hani şu aşın sıkılan ve evlerini kundaklayıp duran çocuklar var ya.. İşte öyle olmuştum. Entel arkadaşım Ceyda benden -yine!- nefret etmişti. Çünkü ona göre film şahaneydi. "Bu kadar kötü bir film nasıl sevilir", "sen ne anlarsın sinemadan" diye kavga etmiş ve bir hafta küs kalmıştık. İtiraf ediyorum filmin etkisiyle çok ağır laflar etmiştim. ( "Entel taklitçisi yalancı düdük" v.s.)
Neredeyse yemin edecektim. Bir daha Türk filmine, hele hele ödüllü bir filme gitmeyeceğim diye... (Zeki Demirkabız filmlerine yeminim var ama...) Fakat gittim...

Aaa.. Ne şahane filmiş meğer! Hiç öyle Türk filmi diye, aman işte memleket koşullarında değerlendirirsek daha olumlu bakmalıyız falan diye torpil geçmiyorum. Var ya öyle eleştirmenler.. Memleket sevgisiyle goygoyculuğu karıştırıp dururlar. Her şeye de kötü demeyelim lim lim... Türk sineması ölmesin sin sin.. (Tabii bir de yönetmenle, oyuncuyla arkadaş olduğu için kötü laf edemeyenler var... Ki hakikaten berbat bir durumdur... Var yani bizim de tanıdıklarımız.. Ne diyeceğimizi şaşırdığımız, yalan söylemek yerine gitmedim görmedim demek zorunda olduklarımız...)

Her neyse. Açıkçası filmi çok beğendim.. Ömer Vargı (Valla billa tanımıyorum!) harbi çok iyi iş çıkartmış. O nasıl güzel oyunculuktur, o nasıl güzel tiplemelerdir. Saçma sapan bir hikaye -ki güzelliği saçmalığında zaten- nasıl güzel toparlanmış.. Emre Kınay Allahım nasıl güzel oynamış.. Yok ama haksızlık etmeyeyim hepsi hepsi çok güzel oyanmış.

Oynatılmış diyelim.. Bu insanların hepsini dizilerde de görüyoruz...

İğrenç diyaloglarla berbat berbat oyunculuklar... Yeşim Büber, o güzeller güzel kız, nasıl da feciydi Kadir İnanır h korkunç dizide.. Adını bile hatırlamıyorum. Cihangir Ağa... Yok... Candarlı Beybaba.. . Her neyse.. Fakat bu filmde... Sanırsın ki hakiki bir mahalle kızı... Doğma büyüme varoş kızı...

Kulağımı tırmalayan, yazan adına utandığım, ulan bu kadar mı bilinmez memleket konuşmaları dediğim tek bir diyalog yok... (Senaryo yazarlarımızın böyle bir tuhaflığı var... Asla edilmeyen cümleleri ettirirler oyunculara... Filmin içine girip "doğru konuş lan" diye bir tane çarpasın gelir. Misal: Çocuklar Duymasın'daki psikolog herif... Bırrrr..)

Demek istediğim, bu satırların yazarı gibi sık sık "az daha katil olacaktım" psikolojisine giriyorsanız eğer kesinlikle görmeniz gereken bir film.. Şahane, şahane!

Biraz daha kaptırsam kendimi, Hıncal Uluç gibi "Bravo!" falan diyeceğim.. Diyeyim hadi! Bravuuuu!