Tek isteği ölmek

”Bir defadan bir şey olmaz” diyerek ya da bir arkadaşının ”Derdini unutacaksın. Güzel rüyalar göreceksin” sözlerine kanarak eroin bağımlısı olanlar hikayelerini anlatıyor.

O bağımlılardan 24 yaşındaki M.L. henüz 16 yaşındayken bir eğlencede tanışmıştı eroinle. Kullandığı maddenin eroin olduğunu öğrendiğinde her şey için geç kaldığını fark eden M.L de uyuşturucu ile hayatı kararan onlarca isimden sadece biri. Eroin nedeniyle hayatının baharı kışa dönen ve ”Tek hayalim varsa o da ölmek” diyecek kadar hayata küsen M.L, yaşadıklarını anlattı.

Soru: Senin kandırılma hikayen nasıl başladı?

M.L: Başladığımda 16 yaşındaydım. Bir eğlencede arkadaşlar bir şey verdiler ”Bir duman çek. Güzel rüya görürsün” dediler. Sorduğumda ”Peynir” dediler. Peynir dendiğinde, korkutucu gelmiyor. Peynir ne kadar kötü olabilir diye düşünüyor. Ama öyle değilmiş.

Soru: Peynir tabirinin eroin için kullanıldığını bilmiyor muydun?

M.L: Televizyonda gördüğümüzde eroin diye. Aman Allah korusun. Bizden uzak olsun derdim. Çok korkardım. Ama Allah korusun bizi derken, bilmeden başladım. Bu eroin işte deselerdi orada kaçardım belki de. Peynir diyerek kandırdılar. Tabi bir iki ay geçince kana dağıldı. Etkilemeye başladı. Ondan sonra zaten kurtuluşun yok.

Soru: Tüm bu sefaletten kurtulmayı istemez misin?

M.L: Ben istemez miyim kız arkadaşım olsun, güzel bir kafede oturayım onunla. Daha 24 yaşındayım. Çok güzel yaşamak isterdim. Kız arkadaşım olsun, eroin olmasın isterdim. Ama başladık buna, bütün hayatımız karardı. Mahvolduk. Bunu içtiğimiz sürece de bu pisliğe mahkumuz biz.

Soru: Ailen bu duruma ne diyor?

M.L: Duyduklarında mahvoldular. Hayatlarını mahvettim. Başta bir şeyler yapmaya çalıştılar ama şimdi eve bile gidemiyorum. Bu madde adamı ailesinden, sosyal hayatından koparıyor. Esiri oluyorsun. Satıcıların kölesi oluyorsun. Ne derse yapıyorsun sırf maddeyi alayım da krize girmeyeyim diye. Babamla karşılaşıyoruz bazen. Bana bakmaya utanıyor. Haklı. Ben bile aynaya bakmaktan utanır hale geldim.

Soru: Eroin için parayı nasıl temin ediyorsunuz?

M.L: Arkadaşlardan, yakınlarından filan dolandırarak başlıyorsun. Hırsızlıkla, gaspla ya da dilenerek devam ediyorsun. Eline geçen her kuruşu kenara koyuyorsun. Harcayamıyoruz ki başka bir şeye, eroin alıyoruz. Eroinci için kola, gazoz, bisküvi lükstür. Her kuruşu eroin için satıcıya vermeye mahkumdur. Hele ki krizdeyse. Her zaman para şart değil. Güzel bir köpek yavrusu, kuş, sebze ya da meyve getirseniz alıyorsunuz bazen.

Soru: Çocukları koruyabilmek için sence ne yapılmalı?

M.L: 9-10 ve 12-13 yaşlarında çocuklar görüyoruz bazen. Aileler çocuklarına sahip çıksın. Bizim durumumuza düşmesinler. Kullandığını bildikleri insanlara yaklaştırmasınlar. Bağımlı, kendi kullanacağı eroini sağlamak için bile bir başkasını eroine alıştırabilir. Sırf kendisi gizlenmek zorunda kalmasın diye karısını bağımlı hale getiren insanlar tanıyorum. Özellikle kızlara daha çok sahip çıkmak gerekiyor. Hepimiz pisliğin içindeyiz ama kızların durumunu artık bizim bile midemiz kaldırmıyor.

Soru: Bu kötü yaşantında, geleceğe dair güzel hayaller kuruyor musun?

M.L: Hayalim filan yok. Bir tek hayalim varsa o da ölmek. Ölmek istiyorum çünkü rezillik içindeyiz. Sabah kalk kriz. Yaptığımız hiç bir şey yok. Sosyal hayat yok. Evden buraya, buradan para bulmaya. Bundan başka bir şey yapmıyoruz. Biz yetkililerden sadece bize ilaç versinler istiyoruz tedavimiz için. İstanbul’da, Ankara’da tedavi için verilen ilaç burada verilmiyor. Bize vermeyeceklerse bile yazsınlar adımızı, her gün gidelim hastaneye orada bize bir tane versinler gidelim. Ben gerekirse yürüyerek bile giderim ilacımı almaya. Öyle de olmazsa anne babamızla gelelim öyle versinler. Kurtarsınlar yani bizi. Her gün bitiyoruz. Ben 130 kiloydum. Şimdi bir deri bir kemik kaldım.

”Eşimle ayrılıp eroinle evlendim. Boşanamıyorum”

Hayatının en güzel dönemlerini yaşarken eroinle tanışan R.K, önce işini kaybetti, ardından da eşi ve çocuklarından uzaklaşmak zorunda kaldı. ”Bir kez dene, sıkıntılarından kurtulursun” telkinleriyle ilk kez eroin kullanan R.K, röportajda yer almak istediğini ısrarla söylerken, hayati endişeleri nedeniyle fotoğraf ve görüntü çekimini ise kabul etmedi.

Soru: Bize kendinden bahseder misin?

R.K: 34 yaşındayım. 18 yaşındayken evlendim. 2 kızım, 1 de oğlum var. Önceden pazarlarda tekstil ürünleri satarak geçiniyordum. Güzel bir evim, güzel arabam, mükemmel de bir ailem vardı. Şimdi ise hiçbir şey...

Soru: Bu kadar güzel bir hayat, ne oldu da karardı?

R.K: 20 yaşındaydım. Eşimle bazı sorunlar yaşadık. Arkadaşlarla beraberken bana peynir dedikleri bir şey getirdiler. Bağımlılık yapacağını, beni bu hale getireceğini bilmiyordum. Bir, iki sefer hoşuma gitti. Sonra bir gün kullanmadım. Baktım midem bulanıyor, başım dönüyor, kemiklerim sızlıyor. Her yerimde ağrılar var. Sonradan bunun kriz olduğunu, içtiğimin de eroin olduğunu öğrendim. O gün zaten benim hayatım bitti. Eğer bilseydim başlamazdım. Zaten gençleri kandırmak için isimlerini değiştiriyorlar. Uyuşturucu hapsa adı şeker oluyor. Kokain ise adı taş oluyor. Buna da peynir diyorlar. Masum görünsün, korkmasınlar ki alışsınlar, başlasınlar diye.

Soru: Bağımlılıktan sonra eşin ne yaptı?

R.K: İşime motive olamadığım için önce işlerim bozuldu. Aile içerisinde zaten sorunlar vardı. Buna başlayınca eşimle aram da tamamen bozuldu ve ayrıldık. Eşimle ayrılıp eroinle evlendim. Boşanamıyorum. Eroinden boşanmak istiyorum ama o ne kadar sadıksa boşanmak istemiyor. Ne eşimi ne de çocuklarımı görüyorum. İşlerim bozulduğu için parasız kaldım. Bir yandan da krize giriyorum. Madde bulmam lazım. Evdeki eşyaları satmaktan başladım. Evim, arabam vardı. Şimdi sadece yırtık bir ayakkabı, bir tek pantolon ve bir tişörtüm kaldı. Bunları da gece su bulduğum bir yerlerde yıkıyorum. Sabaha kadar kuruyor. Sabah üstüme giyiyorum.

Soru: Bağımlılıktan önceki hayatından bahseder misin? Neler değişti?

R.K: Buna başlamadan önce beni tanıyan herkes bilir. Kravatsız evden çıkmazdım. Ütüsüz pantolon giymezdim. Eşimle sinemaya giderdik, pikniğe giderdik. İnsan gibi yaşardık. Bu bizi insanlıktan çıkardı. Kedi, köpek, tavuklarım vardı. Hayvanları çok severdim. Şimdi parklarda, inşaatlarda yatıyorum. Hırsızlıkla, dilencilikle para kazanıyorum. Onları da olduğu gibi eroine yatırıyorum.

Soru: Kurtulmak için neler yaptın?

R.K: Ben tedavi olmak ve eroinden kurtulmak istiyorum. Bir kaç defa Manisa’ya tedaviye gittim ama olmadı. Aile desteği olmayınca olmuyor. Son bir şans daha istiyorum. Ölmek istemiyorum. Çocuklarımla mutlu bir hayat yaşamak istiyorum. Bundan kurtulup yine eskisi gibi, tertemiz giyinip çocuklarımın elinden tutmak istiyorum. Ömrümü onlarla mutlu bir şekilde geçirmek istiyorum.