Şarkılarımız düşler dünyasından
YAYA, uzun bir aradan sonra ikinci stüdyo albümü “O Altın Ülkede”ile Türk rock dinleyicisi ile buluştu. Projenin söz ve müzikleri Flört grubundan tanıdığımız Ata Akdağ’a ait. Grup, kendileri için müzik endüstrisinin alışılagelmiş kalıpları dışında bağımsız bir ortam yarattığını söylüyor.
2012 yılında çıkan ilk albümünüz Bay A’nın Hikayesi’nin üzerinden 6 yıl geçti… Geçen yıllarda edindiğiniz yeni hayat ve müzikal deneyimler albüme nasıl yansıdı?
Ferhat Hasanoğlu: Aslında günü gününe tam 6 yıl oldu. Arayı hayli açtık farkındayız. Buna dair aramızda “Yaya olduğumuz için yavaş ilerliyoruz” esprisini yaparız. Sanırım özenerek yapılan işler biraz zaman alıyor. Altına imza attığımız her işin uzun yıllar dinlenebilmesini ve Türk rock tarihinde özel bir yer almasını umuyoruz.
Mert Alkaya: İlk albümden sonra değerli müzik adamı Arıkan Sırakaya “İkinci albümü mutlaka benim stüdyomda (Stüdyo Arı) yapacağız” demişti. Onun da co-producer olarak katkı sağladığı albüm kayıtları çok verimli geçti. Kayıt sonrası miks aşaması biraz uzun sürdü, çünkü aradığımız sound’u yakalayana dek titizlikle dinleme ve değerlendirme sürecinden geçtik.
Ata Akdağ: Açıkçası ilk albümü sevenlerin O Altın Ülkede’yi yadırgayacağından kaygılı idim, çünkü tamamı tek bir şarkı gibi düzenlenmiş 42 dakikalık progresif bir albümdü. O Altın Ülkede ise bağımsız gibi gözüken 10 şarkıdan oluşuyor. Birbirine doğrudan bağlı olmayan şarkıları tek bir potada eritip yine ‘YAYA gibi tınlayan’ bir iş çıkarmak ve bunu da dinleyiciye benimsetmek zorlu bir meydan okumaydı. Ama üstesinden gelmişiz ki çok olumlu yorumlar alıyoruz.
Barış Bölükbaşı: Bir müzisyen yaşı ilerledikçe daha sade ve olgun cümleler çalmaya, söylemeye gayret eder. Bireysel yeteneklerini göstermekten ziyade ‘müziğin içinde erimek’ kıvamına doğru yaklaşır. Bunu başarabilmeye bir adım daha yaklaşabildiysek ne mutlu...
Albüm adı George Orwell’in 84’ünden ilham alıyor. Yazar sizi nasıl etkiledi?
Ata: Orwell dünya düzenini anlamamda ve bazı şeyleri -istemesem de- kabullenmemde çok etkisi olmuş bir yazar. Çevremizde o kadar çok düzelmesini umduğumuz çelişki var ki, sadece bunları tespit etmek ve hakkında sızlanmak için bile bir insan ömrü yetmeyebilir. Madem durum bu, ben de Orwell ustadan aldığım bir fikirle, kendi düşüncelerimi bir sonraki nesle aktarma yoluna gideyim diyorum. Belki kendi kısa yaşam aralığımızda sorunların bittiğini göremeyeceğiz, bir insan ömrü yetmeyecek ama ‘insanlık’ aşacak bugünkü sorunları. Sonuçta karanlığın olmadığı yerde, ‘o altın ülkede’ buluşacağız. En azından umut bitmesin diye uğraşıyoruz. Bilirsiniz ‘Umut, en son ölürmüş’ derler.
