Hiçbirşeyin ölümü çağrıştırmadığı bir zamanda bir sokakta sessizce yürürken, “ölmekten korkar mısın” dedi birlikte yürüdüğüm arkadaşım...
Soruyu duyunca şaşırdım.
Aklımdan ilk geçen şey, huzurun da ölümü çağrıştırdığı oldu.
Kuş seslerinin dışında başka ses duyulmayan yeşili bol, çiçek kokan bir sokak, bu soruyu başka nasıl akla gelebilirdi ki...
***
Hepimiz biraz korkarız ölümden.
En azından yalnızca tek bir hayatımızın olması, üstelik de bunun kendi isteğimizin dışında zamanını hiç kestiremeyeceğimiz bir şekilde son bulacağını bilmek ‘kırar’ bizi hiç farkında olmadan.
Beni kırar mesela...
Ölümden korkmasam da -ki korkarım-iradem dışında ölecek olmak canımı sıkar.
***
“Ben de mi öleceğim yani” duygusu Çoğumuzun bilinçaltında vardır.
Belki de hiçbir şeye güvenimizin olmaması ölümlü doğduğumuz içindir…
Belki de budur gerçekten...
Kendimizi ne olursa olsun yalnız,
korunaksız, güçsüz hissetmemizin
sebebi, hayatımız hakkında aslında söz sahibi olmamamızdır...
Bu yüzden sanırım bazılarımız ölümle barışmaya çalışırken bazılarımız da ölüme meydan okur.
***
İnsanlığa baktığımızda da insanların iki şekilde ölüme meydan okuyorlar bence...
Var ederek ölüme meydan okuyanlar ve yok ederek ölüme meydan okuyanlar.
Bazıları kitaplar yazar, filmler çeker, resim heykel yapar, teknolojiyle dünyayı küçültür… ‘İnsan ve insanlık arasında köprü’ kurar.. Varederek kendini kanıtlamaya, ölümle dövüşmeye uğraşır...
Bazıları da silahları üretir, insanları öldürür, savaşlar çıkarır, her şeyi yıkıp yıkar ve insanla insanlik arasındaki tüm köprüleri yıkmaya çabalar...
Ve yok ederek ölüme direnmek ister.
***
Her insanın tek bir yaşamı var…
İnsanlık denilen koca kalabalığın içinde kendi o küçük macerasını yaşar insan.
Sonra da ölür...
Ölene kadar da bilerek ya da bilmeyerek ölümle hesaplaşır durur.
Öldürenler de ölümden kaçıyor, var edenlerde...
Hepimiz var olmak için, ölümsüz olabilmek için farkında olarak ya da olmayarak uğraşıyoruz..
Öyle degil mi?
***
Ama belki de esas soru şu, neden var ederek ölüme baş kaldırmak varken yok ederek var olmayı tercih eder bir insan?
Hangi özelliklere sahip olanlarımız bunu tercih ediyor acaba?
Hepimiz aynı kırgınlığa sahipken, hepimiz benzer masumiyetle doğarken ne olunca kararımızı değiştiriyoruz?
Ve yok edenlerin tarafına geçiyoruz?
***
Bu kadar büyük bir değişikliği yaratan ne oluyor acaba?
Ölümden korkarken bir yandan da öleceğini unutmak gibi tuhaf bir çelişki belki de...
Belki de başkalarını öldürmekte, ölümü unutturacak bir güç bulmak…
Belki de insanların hayatına hükmetmenin ölümü unutturan canavarca hazzı...
***
Tam cevabı bilmiyorum…
Ama şunu biliyorum, öldürenler de ölüyor, cinayetler onları ölümden kurtarmıyor...
Üstelik, yaşatarak ölümle dövüşenleri insanlar hayırla hatırlayıp, ansiklopedilerine hayranlıkla yerleştirirken…
Öldürerek var olmaya çalışanlar, lanetli bir karanlığa atılıyor.
Peki siz, ölümden korkar mısınız?
