Hayatım boyunca bana iftira atanların; gerçekte kim olduklarını ancak “baba” olduktan sonra anlayabildim...
(R.M.)
***
Baba olmak hayatı beyaz bir deftere çekmek gibiydi...
Yazarken, kim olduğunun da farkına varıyor insan... (R.M.)
***
Tek başınayken; bel altından vuranlar; çocuklarımı babalarından kopartacak hayasızlığın aktörü, aktristi, yönetmeni ve senaristi oldular... (R.M.)
***
Ne kadar çok baba oldum; o kadar çok insan oldum... (R.M.)
***
Çocuklarımı korumayı öğrenirken; insanları da
korumasını öğrendim...
(R.M.)
*****
CANINDAN ÇIKANI; CANINDAN ÜSTÜN TUTMAK DEMEKTİR; BABA DEMEK...
Canından çıkanı, canından üstün tutmak demektir; baba demek... (R.M.)
***
İnsan önce kendisini bulmalı...
Sonra ailesini... (R.M.)
***
Hayatta kıskanmayacağın tek kişi kendi çocuğundur...
(Babamın Sözü R.M.)
***
Çocuklarına yaptığın;
Hiçbir fedakarlıktan...
Hiçbir zaman...
Hiçbir pişmanlık duymamanın adıdır; “baba” sözcüğünün manifestosu...
***
İnsan kendi küçüklüğünü sevip içine alamaz...
İnsan kendi çocukluğunu öpüp okşayamaz...
İnsan kendi çocukluğunu; sadece çocuğu üzerinden okşar, sever, öper, koklar...
*****
“AİLE; ANNE BABA ÇOCUK DEĞİLDİR... AİLE; ANNE BABA ÇOCUĞUN...”
İnsanın kendini bulması zannedildiğinden zordur...
İnsanın kendini bulduktan sonra ailesini bulması ise en zor imtihanlardandır...
***
Aile anne baba çocuk demek değildir...
Aile; anne baba çocuğun; anne baba çocuk gibi hissetmesi demektir...
***
Baba olmak; bir erkeğin hayatının önceliklerini fark etmesi anlamına gelir...
Bunu anlamayan babalar; erkek olamazlar...
***
Yaşadığımız evrene katkı sağlamak için geliriz; biz hayata...
Bizi onun için doğurur, büyütür evren ve ilahi düzen...
Evrene katkı sağlarken bir taraftan, bazılarımız diğer yandan; yeni hücreler yaratır ve büyütür...
Evrenin ilahi işleyişi yolunda; bir tabiat kuralıdır bu...
Yetiştirdiğini, yetiştiğinden daha iyi yapman beklenir...
Böylece ne kadar iyi yetiştiğin ispat edilir... (R.M.)
***
Babalar Gününde bir babanın gerçek hediyesi “karşısındaki çocuklardır...”
Hediye; satanları sevindirir, çocuklarına ekmek götürttürür...
Babanın gerçek hediyesi çocukların kendisidir... (R.M.)
*****
ERKEK ‘HAYIR’ DEMESİNİ BABA OLDUKTAN SONRA ÖĞRENİR...
Hayatta; ‘hayır’ demesini baba olmasını öğrendikten sonra öğrenir insan...
Erkek; ‘hayatın tuzak zevklerine; erkeklik! ispatı denilen sanal taleplerine; ve sarhoş bohemine; “baba” olduktan sonra ‘hayır’ demesini’ öğrenir... (R.M.)
***
‘Baba’ olmak hayatın devamlılığını kavratır erkeğe...
Geçmişinin ve geleceğinin olduğunu...
Geçmişten gelip, geleceğe uzanan bir köprü olduğunu fark ettirir...
Egoyu sınırlar; hayatın içindeki yerini tanımlar...
*****
BABA OLMAK VE KADINLARLA İLİŞKİ...
İşkembe-i kübradan sallama zanaati; erkek çocuğun; kendisini her daim koruyan anne göğsünde edindiği bir sevgi şımarıklığı lüksüdür...
Erkek işkembe-i kübradan atmamasını, ‘baba’ olduktan sonra öğrenir...
Çocuğunun hayatının sorumluluğunu aldığında silkelenir...
Atmaktan, tutmaktan, esmekten, gürlemekten vazgeçebilir...
Ne ki; bunlar erkeğin yumuşadığı, korktuğu, ödlekleştiği, sinikleştiği anlamına gelmez...
Erkek baba oldu mu cesurlaşır...
İşkembe-i kübradan değil...
Kalbinden, ruhundan ve iç sesinden...
Babaların sakin görümümü tehlikelidir... (R.M.)
***
“Baba” olmak; erkeğin kadınlarla ilişkilerini dengeler...
Hayatın elastikiyetini dengeler...
Erkek; hayatına giren namütenahi kadından ayrılabilir...
Onları aramayabilir...
Onları sormayabilir...
Onlarla irtibatı kesebilir...
Ancak çocuklarının annesiyle ilişkisini her halükarda sürdürmesi beklenir...
Çocukların varlığı ve çıkarı; taviz vermez görünen erkeği, karşısındakinin mevcudiyetini kabul ederek yaşama pratiğine sürükleyebilir... (R.M.)
***
Baba olmak; biyolojik bir mesele değil; “kalbi, manevi ve sorumluluk sahibi” bir meseledir...
Batı’da eşcinsel çiftlere verilen ‘baba’lık hakkı; insanlığın vardığı boyutu gösterir...
Evrende; doğan canlılar, büyümeye, gelişmeye ve hayata katkı sağlamaya muhtaçtırlar...
Bu “prosesi” sürdüren bireylerin erkeklerine ‘baba’, kadınlarına ‘anne’ denir...
Çocuklarla birlikte aile böyle meydana gelir...
Baba olmak; (biyolojik veya manevi) “bir cinsel ilişki meselesi değil,” tüm insanlığa yönelik bir aşk ilişkisidir...
Hayatın sürdürülmesi; Tanrı’nın ve yarattığı evrenin bizden istediğidir... (R.M.)
***
Egoizm; kendi varlığını her şeyden üstte tutma sapmasıdır...
‘Baba’ olmak, insanı egoizm batağından kurtarır...
Çocuğun varlığı; her şeyi kendin için isteme aculluğunu sonlandırır...
Kendinden çok; içinden çıkan yavruyu önemseme; sana hayatı özümsetir... (R.M.)
(Reha Muhtar 18-06-2016)
