Yaşamın ve gençliğin ne kadar uzağında politika yapılıyor...
Ne kadar uzağında gündem oluşturuluyor...
Oysa yüzde52.org isimli gençlik sitesi, Türkiye’nin nüfusunun yarısından fazlasının rakamla tam yüzde 52’sinin, 26 yaşının altında olduğunu vurgulamak için bu siteyi açtıklarını söylüyor...
Şu ifadeler onların:
“Bu topraklarda birçok ayrıntıda kılcallaştırılarak yürütülen saldırılara maruz kalan çocukların ve gençlerin genel nüfusa oranıdır yüzde 52...
Hayalleri ve kalpleri kırılmış, kısa ömürlerinde acımasızca ölümlere zorlanan yaklaşık 37.5 milyon insandır...
Kayıt altına alınmış 72 milyon nüfusun 26 yaş altındakilerinin yüzde 52’lik olmuş acılı hikayeleridir...
Küreselleşen zulmün bu topraklara düşen kanlı payıdır...”
Tevellütü eskiler için bu sözlerin hiçbir şey ifade etmediğinin farkındayım... Ben 26 yaşının altındayken de, benim söylediklerim benden büyükler ve güçlüler için hiçbir şey ifade etmiyordu çünkü...
Nasıl itilmiş, kakılmış, adam yerine konmamış, insan içine çıkartılmamış bir gençliği reva görmüşlerdi...
Toplum değişmiyor... Gençlik itilmeye devam ediliyor...
“Yalan söylüyorlar... Gençlik gelecekmiş!! İktidarlar kendi geleceklerinden başka bir şey düşünmüyorlar...” diyor 37.5 milyon gencin ve çocuğun sesi niyetine manifesto yayınlayan yüzde 52.org sitesi...
Biliyorum ki, tevellütü geçmişlerden bir sürü ipe sapa gelmez kelam gelecek bu manifestoya karşı...
Avrupa’ya girmekte olduğumuzdan bahsedilecek ve gençliğe güzel bir gelecek bırakmakta olduğumuzdan söz edilecek...
Yaşlı kültürlerle, gençlik süslenecek...
Yaşlı değerler, gençliğe mutlak değermiş gibi lanse edilecek...
Konformist yaşamlar dinamizm yerine gençliğe fitillenecek... Özgürlükler, televizyon kanallarında zaplama, internette sörfleme, barlarda pineklemeden ibaret arz-ı endam edecek... Türkiye gençliği gündemine almayacak...
Ne politikada, ne gazetede, ne televizyonda, ne okulda, ne sivil toplumda, ne de gerçek hayatta “bir gençlik gündemi” oluşmayacak... O gündem sadece sokakta var olacak çünkü...
Süleyman Demirel, “sokaklar yürümekle aşınmaz” dediğinde ben 26 yaşının çok altındaydım...
Bana sokaktan ibaret bir hayatı bahşettiklerinde, ben de sokağı cehenneme çevirmiştim onlar için...
Görüyorum ki, yaşamda değişen bir şey yok...
Bir ülkenin gündemi bu kadar mı yaşlı olur?..
Siyaset bu kadar mı yaşlı ve gençlikten kopuk yapılır?..
Türk siyasetindeki tek gençliğin bir kısmıyla ilgili gündem maddesi nedir bilir misiniz?..
Türban...
Şaka gibi geliyor değil mi...
Oysa şaka değil...
Türban giyerek ve giymeyerek okula devam etmek, gençliğin bir kısmını ilgilendiren Türkiye’deki tek politik tartışma...
Anlayışı kıt olanlar için izahata muhtaç bir durumu açıklayayım...
Türban takmayı ya da takmamayı konuşmuyorum... Türban gençliğin bir bölümünü en azından İslamcı bölümünü şu ya da bu şekilde ilgilendiren bir tartışma...
Oysa gençliğin başka bölümlerini ilgilendiren hiçbir tartışma Türkiye’nin gündeminde yoktur...
Cumhurbaşkanlığı tartışılıyor...
Anayasa tartışılıyor...
Babayasa tartışılıyor...
Köprü zammı, enflasyon, piyasalar, tahminler, beklentiler...
Kuzey Irak’taki kırmızı bölge, Ermeni konferansındaki son belge...
Ne ararsan her şey var, Türk siyasetinde...
Ama gençlik yok...
Ne yapacak 37.5 milyon?..
Nasıl kendini kabul ettirecek, nasıl topluma girecek?..
Nasıl mutlu olacak?..
Nasıl özgürleşecek?..
‘Sokaklar yürümekle aşınmaz’mış...
Heyhat!!!
Nasıl da özledim o aşınmayan sokaklardaki sonsuz yürüyüşleri...
Sınırsız haykırışları...
Özgür dayanışmaları...
Gazi Mustafa Kemal 38...
Che Quevera 28 yaşındaydı kendi devrimlerine yürürlerken...
Kendi devrimlerini yapamamış, güdük kalmış, hadım edilmiş kuşaklar, gençliklerine özgürlük tanımazlar...
Onlar kıytırık konformizmlerden özgürlük nutukları üretirler...
Çok kanallı televizyonları Hürriyet Abideleri diye nitelerler...
Oysa sokak başkadır...
Sokağı bilmek için sokakta yaşanmalıdır...
Sokağa mahkum edilmek, çok da kötü değildir...
Ne de olsa hayat sokaktadır...
