Bu sene yaz aylarının bitmesiyle, Harbiye Açıkhava Konserlerinde de eksiklikler nüksetmeye başladı. Temel sorun havaların soğumasıydı elbet. Lakin bunun yanı sıra organizasyonlarda da oldukça kusurlar görüldü. Yanlış anlaşılma olmasın; muazzam performanslar izlemedik de değil hani... Yine de bu kadar yıldızı, bu kadar eseri olan bir memleket için yeterli midir? Tartışılır...
- En hevesle gittiğim organizasyon, ‘Broadway’den İstanbul’a’ müzikali oldu. Beklentileri karşıladı mı, karşılamadı mı? Göreceli tabii ki... Bize düşen bu tarz işleri yapmaya çalışanları desteklemek. ‘Keşke biraz daha itinalı olsalar!’ demekten kendimizi alamamamız da bir gerçek ama... Onlarca Türk yıldızını misafir ettiğin bir sahnede, teknik aksaklıklar görmek, biraz da yüz kızartmıyor değil!
- Akış Haldun Dormen’in elinden çıkınca, az da olsa rahatlıyor insan. Kendisinden beklentimiz çok daha yüksek de olsa... Olsun; Haldun Dormen, Haldun Dormen’dir. Kısıtlı zamanda bir şeyler başarmaya çalıştığını bizzat biliyorum. İlk başlarında seyirciye sıkıcı gibi görünse de ilerleyen dakikalarında herkesi ayaklandırmayı başardı. Hoş; her tiyatral etkinliğin, makus talihidir bu durum.
- Benim gözümde Gökçe Bahadır’ın çıkış anı, seyircinin coşma zamanı oldu. Deyim yerindeyse, sadece bir televizyon yıldızı olmadığını bir kez daha ispatladı. Birkaç sene evvel, BKM’de bir oyunda hayran kalmıştım zaten kendisine... Dansından kostümüne, sesinden mimiklerine, her haliyle büyüleyiciydi. O gece sahneye en yakışan kadın olduğunu söyleyebilirim.
- Erkeklerde Emre Altuğ öne çıktı haliyle. Konservatuar geçmişi, oyunculuğu, solistliği hiç geride kalmadı seneler içinde... Yabancı şarkıları da rahat okuyabildiğini gösterdi izleyiciye. Grup danslarında da ön plandaydı hep.
- Aslında sesi oldukça lezzetli olan Ayça Varlıer’e ayıp oldu bence. Teknik sıkıntılarından ötürü, yorumunu hak ettiği kadar yansıtamadı. Sonradan teknik ekip toparlamaya çalıştı fakat olan olmuştu bir kere. Yeteneğini gayet iyi bildiğimiz oyuncunun, performansına yazık ettiler.
- Bana göre en büyük sürpriz Edis oldu. Pop erkek kategorisinde son derece başarılı olduğunu görüyoruz ama bir müzikale bu kadar iyi uyum sağlayacağını beklemiyordum. Oldukça yetenekli, tam bir sahne adamı çıktı. En zor opera parçalarını bile öyle hakkını vererek seslendirdi ki şaştık kaldık. Gökçe Bahadır’la sergiledikleri ‘Grease’ gösterisi ise cabası...
- Ve en can alıcı an, son sahneydi elbette... Bütün ekibin katıldığı koreografiye, Perran Kutman ve Selçuk Yöntem’in eşlik ettiğini düşünün. Yanlarına Haldun Dormen’i yerleştirin aklınızda. Eser; ülkede belki de en çok izlenmiş olan ‘Lüküs Hayat’ın meşhur parçası. Kapanışı efsane yaptılar anlayacağınız. Tüm teknik aksaklıklara rağmen, keyifli bir gece yaşadı herkes. Bolca benzerlerini izleriz umarım.
