Çelik’in soyunmadığı şahane bir pazar gününden sevgiler saygılar sayın okuyucu. Bugün bitmek bilmeyen, o lanet olası, o sinir bozucu, o çevremizdekileri hayattan soğutan hastalıklarımızla yüzleşelim güzelleşelim dedim...
- Kronik Dengesizlik Sendromu; Bir gün “kesin hoşlanıyor” dedirtip, ertesi gün umut bırakmayanların travmatik halidir. Bunların tedavisi konusunda hiçbir umut ışığı yoktur. Hasta kendi haline bırakılmalı ve olay mahallinden koşarak uzaklaşılmalıdır.
- Kibirüs Ben Bilirimüs; Ben her şeyi bilirim şeklinde takılan, kimseleri anlamaya dinlemeye çalışmayan, bildiğini okuyan herbokolog insan hastalığıdır. Hasta uzaktan izlenmeli, durumu ağırlaşırsa yaptıkları yüzüne yüzüne ve aşırı yüksek sesle bağırılmalıdır.
- Mutluluk Alerjisi Sendromu; Çevresindekilerin mutluluğuyla mutsuz olma halidir. Bu insanlar mutlu insanlar gördüklerinde üzülür ve ellerinden gelen pisliği yaparak etraflarındaki herkesi hayata küstürmeye çalışırlar. Bu hastaları anlamaya çalışarak zaman kaybetmeyin. Hastalığı kimselere bulaştırmadan en yakın köprüden atın bunları.
- Kronik Terfi Şuursuzluğu; Genellikle iş yerlerimizde görebileceğimiz hastalardır. “Amaca giden her yol mübahtır” mottosuyla yaşayan bu hastalar yüzünden her an ayağınız kayabilir ve kendinizi bir insan kaynakları sitesinde cv’nizi hazırlarken bulabilirsiniz. “Deli deliyi görünce sopasını saklar.” sözünden yola çıkarak bu hastalara deli taklidiyle yaklaşın. Allah yardımcınız olsun.
- İlgi Sersemliği Saçmalamasyonu; Herkesin kendisiyle ilgilendiğini, herkesin tek derdinin kendisi olduğunu, herkesin kendisini konuştuğunu, ve hatta kimsenin onu çekemediğini düşünme hastalığıdır. Bunlar sürekli ilgi ve güzel sözler duymak isterler. Duyamayınca da hayali düşmanlar yaratmaya bayılırlar. Her selam veren karşı cinsi arkadaşlarına “bağaa asıldıaa” diye anlatan boşboğazlar da bunlardır. Bunların kızılcık sopası darbeleriyle kendilerine geldikleri bilim adamlarınca ispatlansa da şiddeti önermiyorum ben.
- Varyemez Amca Sendromu: Elini cebine atmadan 70 sene yaşama hırsı ve felsefesiyle donanmışların hastalığıdır. Bunların bakımı zordur. Yemeğini yediricen, gezdiricen, eğlendirecen falan derken sen perişan olursun. Yüzsüzlük gibi belirtiler de görülür bunlarda.
Berlin’de anason kokusu...
Güzel ülkemin güzel topraklarında üretilen, bize özgü müstesna bir rakı markasının düzenlediği The Spirit Of İstanbul festivali için ülke sınırlarını terkedip elin Almanya’sının Berlin’ine bir yolculuk yaptım geçen hafta. Festival esnasında bir yandan mutlu mutlu zamanlar geçirirken bir yandan da içim buruldu, üzüldüm. Neden bize ait, bizden bir şeyin eğlencesini kendi vatanında yapamıyoruz diye. Gurbetçisi, Almanı, Japonu, Ugandalısı binlerce insan gece boyu hiçbir taşkınlık yapmadan, konser veren gruplarla kadeh tokuşturarak enfes bir gece geçirdiler. Onlara bakıp keşke bizde de böyle bir şey olsa deyip durdu iç sesim. Şu da kesin ki böyle festivaller yasak oldukça topluca eğlenme yeteneğimizi kaybediyoruz iyice.
