FETÖ operasyonları devam ederken, Cumhuriyet tarihinin en büyük siyasi davaları yoldayken, başkanlık sistemi hamlesi çok cesur bir hamledir.
15 Temmuz’da en güvenilir kurumların bile ne kadar kırılgan oldukları ortaya çıktı. Burada “kırılgan” yerine başka ağır sıfatlar da kullanılabilir. Durum ortadadır.
Bu büyük yapısal krizden çıkmamak diye bir şey yok. “Çıkmamak” ülkenin tapusunun fiilen başkalarına terk edilmesidir.
Ak Parti, başkanlık sistemi hamlesini yaparken önce kendi toplumsal tabanına güveniyor. Laik orta sınıflar işbirliği yapmıyor, yapamıyor. Kürtlerin temsil ettiği alt sınıfı da defterden silmiş durumda.
Böyle büyük bir yapısal değişikliğin geniş bir toplumsal desteğe dayanması yeni sistemin başarısı için güvence olabilirdi.
CHP ve HDP bu yapılanmanın içine girmek, bir tarafından tutmak istemiyorlar. Ak Parti de şu anda bütün oyunu MHP desteğinin üzerine kurmuş durumda.
MHP başkanlık sistemini içeren anayasa değişikliğinin Meclis’ten geçmesi ve halka sunulması için destek olmak karşılığında tabii ki bir şeyler isteyecektir.
İsteyebileceği hiçbir şey de Ak Parti’nin veremeyeceği şeyler olmayacaktır.
Ak Parti’nin 2012 sonrasında, FETÖ’cü darbe girişiminin ilk hamlesinin ardından aldığı pozisyonlar MHP’ye de MHP seçmenine de uzak değildir.
MHP epeydir Ak Parti’nin doğal müttefiki konumundadır. Bunun MHP açısından riski tabanının da buna göre hareket etmesidir.
Ak Parti’nin ise MHP desteğini almak için kaybedeceği bir şey yoktur, tam tersine bu yakınlık kendisine yeni seçmen kazanma potansiyeli yaratmaktadır.
Bundan sonraki siyasi süreçlerde MHP uzun süre kilit olacaktır ama açılması kolay, zaten açılmaya hazır bir kilit.
MHP’de genel başkan değişikliğinin yollarını kapatacak hukuki tedbirler alınmış durumda olduğuna göre Devlet Bahçeli’nin otorite sorunu yaşama ihtimali de çok azalmıştır.
Her şey MHP’nin desteğine bağlanınca da siyasi dengeler oldukça basit ve net hale gelmiştir. Bu da Ak Parti’nin işinin çok kolaylaşması, halkın önüne çıkana kadar çok kolaylaşması anlamına gelir.
