Meclis’te “temizlik” kararına destek olan CHP’nin de esas olarak Ak Parti hattında yer alması böylece tamamlandı.
MHP’de Bahçeli yönetimi Ak Parti’nin, Hükümet-devlet’in yanında yerini kesin olarak aldığını açıklamıştı.
CHP de devletçi geleneğine kesin bir dönüş yaparak Hükümet-devletin temel hatlarının yanında olduğunu ilan etti ve gereğini yaptı.
Geleneksel devletçi politikalara tam dönüş için bütün adımlar atılırken muhalefetsiz bir siyasi yapı da sağlamlaşmış oldu.
Kendini muhafazakar demokrat olarak niteleyen Ak Parti’nin iktidarının ilk dokuz yılına egemen olan reformcu icraatlar için de “bu kadar yeter” kararının verilmiş olduğu anlaşılıyor.
İçinde muhafazakarların da olduğu, demokratların da olduğu bir “tek parti” modeline doğru gidişin doğal uzantısı da başkanlık sistemidir.
İktidara talip olan, farklı siyasi fikirler geliştiren ve anlatan herhangi bir siyasi kuvvet kalmayınca eşyanın tabiatının gereği olan durum gerçekleşmiştir.
Ak Parti’nin devletçi hatta gelişmesinin doğal sonucu olarak MHP’nin işlevsiz kalması beklenen bir gelişmeydi.
Ama kendini sosyal demokrat veya solcu diye niteleyen kesimler CHP’nin bu kadar hızlı bir şekilde devletçi hatta sığınmasını beklemiyordu.
CHP’nin şu anda basın ve ifade özgürlüğüyle ilgili birkaç itirazı dışında hiçbir alanda bir siyasi farklılığı kalmış değildir.
Tayyip Erdoğan’la ilgili sert üslup da siyaset değildir, tam tersine siyaset yapmadan yapar gibi görünme faaliyetidir.
Siyasetin bütün alanlarını kapsayan, devletle bütünleşmiş bir siyasi parti olmak 12 yıl önce Ak Parti’nin hedefi değildi. Ama çapsız, ufuksuz, fikirsiz muhalefetin büyük desteğiyle bu noktaya ulaştı.
Ak Parti’de ve siyasetlerinde her değişiklik ancak kendi içinden gelen dinamiklerle mümkündür. Ak Parti’yi herhangi bir alanda zorlayacak bir siyasi ve toplumsal kuvvet kalmamıştır.
Fiili tek parti sistemi için çok uğraşan MHP ve CHP erkanı ancak hızla eve giderlerse belki yeni siyasi gelişmelere küçük de olsa bir alan açılabilir. Bu da büyük bir çalışma ve zaman meselesidir.
