Hükümet bir ‘yol haritası taslağı’ belirledi, HDP’ye iletti. HDP bunu Kandil’e iletti, şimdi taslak Kandil’in görüşleriyle birlikte İmralı’ya gidecek.
Bu barış sürecinin ‘nihai müzakere’ aşamasına gelinmesi ve bu müzakerenin ucunda gerçek bir yol haritasının belirlenmesi noktasıdır.
Barış sürecinin en önemli köşesine gelmiş olduk. Bu köşede karşılıklı iki ‘suçlama‘ ile duruyoruz.
Hükümet tarafı, silahların daha önce söz verildiği gibi Türkiye dışına çıkarılmadığını ve son Kobane eylemleriyle bir ‘ayaklanma provası’ daha yapıldığını söylüyor.
Kürt tarafı da Hükümet’in somut adım atmadığını, sürecin şu anda bir ‘oyalama’ haline geldiğini, Kobane’de kıyım tehlikesine göz yumduğunu söylüyor.
Beklenen ‘somut adım’ın ne olduğu açıkça dile getirilmiyor, ama Kobane eylemleri sonrasında gelen yasal düzenlemelerin tam tersi bir etki yarattığı da ortadadır.
‘Makul şüphe’ kavramının da geri getirildiği bu düzenleme tasarısı doğal olarak yeni bir baskı dalgasının geleceği algısını yaratmıştır.
Kobane için bir ‘koridor’ açılması isteğinin Ankara tarafından kabul edilmemesi de “Ankara Kobane halkını harcayacak” algısını kuvvetli tutmaya devam etmektedir.
Kobene’ye ‘koridor açılması’, Kuzey Irak’tan Kobane’ye asker ve silahların Türkiye üzerinden gönderilmesi demektir. Bunun zorluğu da bellidir, sonradan yaratacağı sorunlar da bellidir.
Bu sıkıntı içinde “IŞİD, PKK, PYD aynıdır” söylemi de olumsuz algıları güçlendirmekte, Kobane meselesini barış sürecine daha da fazla bağlamaktadır.
Bu ortamda Hükümet’in ortaya bir yol haritası taslağı getirmesi ve bunu tartışmaya açmasının önemi ortadadır, bununla birlikte ‘oyalama’ kuşkusu da giderilebilir.
HDP’lilerin, Kandil ile müzakere sonrasında yaptığı açıklamada “Önderliğin başlattığı sürece bağlılık” teyit edilmektedir.
Önderlik, Abdullah Öcalan yol haritası taslağıyla ilgili son sözü söyleyecektir. Kobane eylemlerini durduran mektupta Öcalan’ın vurgusu ‘müzakere’ olmuştur ve ‘masa’ en açık şekilde kurulmuştur.
Barış sürecinde en önemli köşeye geldik ve bu köşenin karşısındaki iki yolun da ne anlama geldiğini artık fazlasıyla biliyoruz. Bu köşeyi doğru yönde dönmek için de tekrar 90’ların karanlığına gömülmek için de ‘bir parmak’ kalmıştır.
