Ölümsüzlük ağacı

Çok güçlü bir padişah, gözünü en son noktaya, "ölümsüzlüğe" dikmişti. Bir gün inandığı bir kişi, padişaha şöyle dedi: "Hindistan'da bir ağaç varmış, onun meyvesinden yiyen ne hastalanırmış ne de ölürmüş..." Padişah buna inanmaya hazırdı, inandı. Güvendiği bir adamını Hindistan'a gönderdi. Bu akıllı adamın görevi tabii ki ölümsüzlük ağacını bulmak ve meyvesini padişahına getirmekti. Adam Hindistan'a gitti, şehir şehir, köy köy dolaştı. Çöllerde, dağlarda ölüm tehlikeleri atlattı. Her rastladığı insana bu ağacı sordu. Ama bir tek bilene, duymuş olana rastlamadı. Böylece yıllar geçti. Padişahın adamının, Hindistan'da ayak basmadığı toprak, üzerinden aşmadığı ırmak kalmamıştı. Düzenli olarak padişahına haberciler gönderiyor, hep aynı cümleyi iletiyordu: "Ölümsüzlük ağacını henüz bulamadım, aramaya devam ediyorum." Sadakatin de bir sınırı var. Bu adam da en sonunda hiç kimsenin bilmediği, görmediği, duymadığı ölümsüzlük ağacını aramaktan yıldı. Ne yapacağını düşünürken, bulunduğu yörede çok saygı gören bir bilgin olduğunu duydu. Evine dönmek için yola koyulmadan önce son olarak bu bilgini görmesinin doğru olacağını düşündü.

Bilginin yanına vardı, huzuruna alındı ve yıllardır neyin peşinde dolaştığını söyledi. Bilgin hiç düşünmeden konuştu: "Sen sadık ve iyi bir insansın. Bunca yıldır bunca eziyet çekmen de senin kabahatin değil; tam tersine, senin erdemin, iyiliğin yüzündendir. Sen, sana verilmiş olan görevi sonuna kadar yapmak için çalıştın. Şimdi var git, padişahına söyle ki bu ağaç vardır ama görünmez bir ağaçtır.
Kocaman; binlerce dalı, on binlerce yaprağı olan, uçsuz bucaksız denizleri andıran bir ağaçtır. Güneş kadar parlak ve güçlü, dünya kadar eskidir, ama her gün beslendiği için sonsuza kadar genç kalacaktır.
Bu görünmeyen ağaç bilgi ağacıdır. Söyle padişahına, insanı gerçekten ölümsüz kılan, bütün hastalıklardan kurtaran tek şey "bilgi"dir. Bir insanın ne kadar bilgisi varsa o insan o kadar ölümsüzdür, o kadar sağlıklıdır."