Yağmur yağıyordu Ankara’da...
Islanırcasına dolaşıyor insanlar kentin sokaklarında.
Bir bulut gibi sessizlik kentin üstüne çökmüş gibi.
Gökyüzünü kaplayan gri bulutlar sanki yeryüzündekilerin hâlet-i ruhiyesine yansımış.
Kalabalıklara “belirsizlik” vesvesesi üfleniyor ve istikrarı seçen insanlar tedirgin ediliyor.
Tedirginlikler yerini şüphelere bırakıyor...
Ve kararsız kalanların sayısını artırıyor.
***
Kararsız kalanlar ise olası bir ekonomik kriz dalgasını düşüneceği yerde başka bir alternatife zorlanıyor.
Kredi ile kendilerine düzenli bir yaşam kuranların sayısı o kadar çok ki!
Kimileri 120, kimileri 60 ve durumu biraz dahi iyi olanlar ise 36 ay kredi çekerek ev, araba veya dükkan ya da yazlık almış...
Hazineden geçinenler ve tuzu kuru olan paranın efendileri ise korkmuyor!
***
On yılda bir ya darbe ya da ekonomik krizle yüzleşmek sanki Türkiye’nin kaderi...
Deli gömleklerini bize giydirenler bu delirmiş halimizden yararlanıyor.
Koalisyon senaryoları ve HDP barajı geçiyor diyerek AK Parti’ye oy verenler etkilenmeye çalışılıyor...
Unutuyoruz, unutarak yaşamayı çok seviyoruz...
30 yıl boyunca 30 binden fazla insanını kaybetmiş bir ülkeyiz.
Ve binlerce Mehmetçik’i şehit edenlere dün “eşkiya” ve “terörist” diyenler bugün televizyonlarda bağlama çaldırıyor ve hiç utanmadan türkü söyletiyor...
Neymiş efendim, göçmüş dost kervanı...
Binlerce Mehmetçik, polis ve köy korucusu, öğretmen, savcı, hakim, köylü vatandaş katledildi... Binlerce çocuk babasız kaldı... Ve her evde bir yürek acısı var...
Bunlar düşman kervanı mıydı?
“Binlerce kefensiz yatanlar” ne çabuk unutuldu!
***
Üç ağaç için ülkeyi yakıp yıkanlar şehitlerini çabuk unutmuşlar!
Yağmur yağıyordu Ankara’da...
Berekettir yağmur lakin aşırı yağdığında ise sel felaketlerine yol açabiliyor...
