Hastalarım ilk fanlarım oldu

Yeni maxi single’ınız Avare nasıl bir çalışma oldu?

Yeni çıkarmış olduğum maksi single’ımın heyecanı içindeyim Çok sevdiğim bir proje oldu. Umarım herkes de beğenir. Ortaya kaliteli bir iş çıkarmak için uzun süre çalışmak ve sabretmek gerekiyor. Bu single da uzun süre demlendi. Şarkıların düzenlemesini yapan Çağrı Kodamanoğlu ile zamana yayarak, strese girmeden yaptığımız bir albüm oldu. Daha önce ingilizce çıkardığım single’ıllarım vardı ilk defa maksi singleyaptım. Ama bundan sonra da tekli single çıkarmaya devam edeceğim. Çünkü tek bir şarkıda yoğunlaşıp bütün enerjimi ona vermek istiyorum ve keyfini sürmek istiyorum. Akustik ve etnik öğeler taşıyan bir sound var şarkılarımın ve bu tarz şarkılar yapmaya devam edeceğim.

Başarılı bir tıp kariyeriniz var. Ama hem doktor hem de müzisyen olunmaz düşüncesine karşı tabuları yıkma gibi bir amacınız var mı?

Evet tabuları yıkmak istiyorum. Çünkü çağ atlıyoruz ve günümüzde herkes aynı işi yapacak diye bir kural yok. Artık yaşam süreleri de uzadı bu yüzden uzun bir hayatı tek bir kariyerle geçirmek yerine farklı şeyleri bütünleştirmek daha önemli. Hayatımda hem doktorluk hem müzik çok iyi gidiyor. Çünkü iki kariyerim birbirini besledi. Çünkü müzik beni motive etti. Sabahtan akşama kadar sadece tıpla uğraşamaz kimse. Ya da müzisyenler 24 saat stüdyoya kapanamaz. Herkesin ikinci bir kariyeri olması kişiyi motive ediyor.

Müzikten mahrem bir zevk alıyorum

Peki sizin için müzik bir hobi mi?

Hobi diyemem çünkü müziği çok ciddiye alıyorum. Ciddiye alarak yaptığınız şey de hobi olamaz. Müzik de tıp gibi, zeka, disiplin ve çalışma gerektiriyor. Bu yönlerden tıpla benzediği için arada hiç zorluk çekmedim. Neticede hekimlik de bir sanat. Çünkü ağrı iyileştirmek bir sanattır. Dolayısıyla hekimlikte de müzikte de sanat yapıyorum. Hekimlikte, bir hastayı iyileştirdiğim zaman daha manevi ve sosyal bir haz alıyorum. Ama bitmiş bir şarkımı dinlerken ve sahnede bir şarkıma aldığım alkış ile daha özel, mahrem bir zevk alıyorum.

Peki hastalarınız sizi sahnede gördüğünde şaşırıyor mu?

Mutlu oluyorlar. Çünkü benim ilk fanlarım hastalarım ve yakın çevreleri oldu. Çok güzel tepkiler alıyorum. Sahnede hocalıktan çıkıp çok başka bir kimliğie bürünüyorum. Sahnede kendimi her şeyden bağımsız hissediyorum. Bu yüzden ileride sanki tıptan ziyade müzik alanında kendimi daha aktif bir şekilde görmeyi umuyorum.

İkisi de büyük mesai isteyen meslekler. Bu tempoya nasıl ayak uyduruyorsunuz?

Öncelikleri iyi belirlemek gerekiyor. Bu yapılmayacak bir şey. Zaman tasarrufu en önmli birşey. Mesela 10 yıldır televizyonu hayatımdan çıkardım, hiç izlemem. Ya da sosyal medyanın zamanımı almasına izin vermem. Onlara vereceğim vakti işlerime veriyorum.

Dünyaya açılmadan önce kendi vatanında büyümek lazım

Yurt dışında da konserler verdiniz. Bu süreç içinde ne öğrendiniz. Sizi bu noktaya taşıyan yetenek mi, şans mı, kararlılık mı oldu?

İnsanın hedefleri olmalı ve kafaya koyup, diretmesi lazım. İlk şarkımı ingilizce yaptım ve Amerika’ya konsere gittim. Ve orada şunu öğrendim; insanın önce kendi yurdunda, kendi köklerinde büyümesi lazım. Bunun üzerine Antakya’ya gittim Middle East’i yaptım. Dünyaya açılmaya çalışmadan önce kendi yurdunda birşeyler yapmak lazım. Yoksa Amerika’da kimse kollarını açıp sizi beklemiyor. Ama müziğimle dünyaya açılmayı ve Türk müziğini dünyaya tanıtmayı ve evrensel bir doktor ve sanatçı olmayı hedefliyorum.

Müzik dışında yapmayı düşündünüz başka şeyler var mı?

Aslında aynı zamanda bir yazarım. Kısa öykülere gönül vermiş biriyim. Hatta 2005’te Ömer Seyfettin Öykü Ödülü aldım. Yazdığım öyküler beni şarkı yazmaya kadar götürdü. Şarkı yazmak böyle ebedi bir altyapı gerektiriyormuş. Yazmak konusunda şu an sadece şarkılara ağırlık verdim ama ileride öykülerimi yazmaya da devam edeğim.