PKK’nın Kandil’deki liderlerinden Murat Karayılan tehditkâr bir tepki gösterdi.
Türkiye’nin sınırda oluşturulması muhtemel tampon bölge hazırlığını hedef alıyordu.
Suriye’deki cehennem en çok Türkiye’ye zarar verdi.
Savaştan kaçanların sığınağı durumuna gelmenin maliyeti Türkiye’nin milli güvenliğine ve ekonomik istikrarına zarar verecek boyutlara dayandı.
Güvenlik, sağlık ve beslenme tampon bölge uygulamasında ev sahibi ülke için olduğu kadar misafirler için de yararlı oluyor.
Körfez savaşındaki tecrübemiz bunu kanıtlıyor.
Ama Kandil’den Karayılan’ın son çıkışı “Kasap et derdinde, koyun can derdinde” deyişini hatırlattı.
Karayılan “Bahsedilen, bir tampon bölge oluşturmaksa bu çok tehlikeli bir şey olur. Tampon demek Kürdistan’ın işgali demektir. Tüm Kürt halkına karşı yeni bir savaş başlatma anlamına gelir” diye konuştu.
Öyle bir durumda çözüm süreci diye bir şey kalmayacağını da ekledi.
Bir yanda Kürt siyasetçi Hatip Dicle’nin bağımsızlık peşinde olmadıklarına dair beyanları öbür yandan Güneydoğu’daki terör saldırıları Molotof ateşleri...
PKK’nın niyeti ne; gerçekten sorgulanmayı hak ediyor.
Çözüm süreci bu kadar ilerlemişken psikolojik havayı zehirleyen bu eylemler Öcalan’a veya Karayılan’a rağmen yürütülebilir mi?
Biraz samimi olalım..
Kürt siyasetçiler, devletle örgüt arasında süren görüşmelerden daha sonuç alıcı bir zemin önerebilirler mi?
Financial Times dün Kürt silâhlı güçlerinin IŞİD’e karşı kazandığı başarılar sayesinde, Batılı ülkelerin gözünde daha önce sahip olmadıkları bir meşruiyetin kapısını araladığını yazdı.
PKK bu kazanımı pazarlık masasında koz olarak kullanmayı mı hayal ediyor?
“Terörle pazarlık edilmez” diyenler haklı çıkmaz inşallah!
Mahkeme kararı
AİHM’in “Zorla din dersi olmaz” hükmü içeren kararı, imam hatip okullarını doldurmak için hile yapmayı dahi göze alanları şaşırttı.
Mahkemenin yeni ve eski iki Türk yargıcı ne yapılacak; açık açık söylediler:
IŞIL KARAKAŞ “Bu karar ardından din dersleri zorunlu olamaz“ dedi.
RIZA TÜRMEN “Din dersi hemen seçmeli ders haline getirilmelidir” dedi.
Başımızda kendisine yararı olacaksa kanunları çiğneyen bürokratları kanun çıkararak koruyan bir iktidar var.
Bu işi de yine o gözü kara bürokratlara havale ederler mi?
Sürpriz olmaz.
Burası ne de olsa bir kanun devleti!
