Ulusal yas etkisi uyandıran facialar yaşamak bizim kaderimiz olmamalı, artık yeter.
Neden bu yazıyı değiştiremiyoruz?
Yine öfke, acı ve utanç duygusunun dayanılmaz ağırlığı altında eziliyoruz..
Uludere ve Soma facialarının yarasını depreştiren katliam boyutunda yeni bir kaza -ki buna cinayet demek daha yerinde olur- İstanbul Şişli’de başımıza geldi.
Eski Ali Sami Yen Stadı arazisi üstünde yapılmakta olan rezidans inşaatında işçilerinden onu, bindikleri asansörün 32’nci kattan yere çakılması sonucu öldüler.
Bu tür yenilgiler ardından hep olduğu gibi yine ortada suçluları arayan, hayalet kovalayan tipler var. Herkes hesap soruyor. Sorumlular ortada yok.
Para acıyı dindirir mi?
İşin sahibi olan şirket “Vefat eden kardeşlerimizi rahmetle anıyor, geride kalan yakınlarının mağduriyetini ve acılarını giderebilmek için üstümüze düşen tüm görevleri yapacağımızı kamuoyunun bilgisine arz ederiz” diyen bir açıklama yayınladı.
Bu açıklama kurbanların yakınlarına “Olayı büyütmeyin, parası ne kadarsa öderiz” demek anlamına gelmektedir.
Tabii her ölümcülük ihmalin parasal bir bedeli olmalıdır ama bunun adaleti de olmalı. Yani hem parasal tazminat, hem cezai karşılık…
Olaydan sonra Başbakan da, ana muhalefet partisi lideri de bütün dikkatlerini bu katliam boyutlu iş cinayetine vereceklerini ilân ettiler; ümit yok ama bakalım bir fark görebilecek miyiz?
Ama polisin kaza yerinde Toma’larla aldığı koruma tedbirleri, devletin suçlu ve sorumlu nerede ve kimlerdir; cevabını biliyor duygusunu uyandırıyor.
Şehit rütbesi korur mu?
Olayın kaynak nedeni hep aynı; eğitim ve denetim eksiği. Tabii bir de daha önceki benzer olayların sorumlularından hesap sormayan, adaleti eksik bırakan alışkanlık…
İş kazalarına yılda 1700 cıvarında kurban veriyor ülkemiz. İki bin işçi de sürekli iş göremez duruma düşüyor. Yani çoğu ölmekten beter oluyor.
Ölüm oranı AB’de 100 binde 2 iken Türkiye’de niçin 100 binde 12?
Bu sorunun cevabını bulana kadar pisi pisine ölmeye, bu yüzden acı çekmeye ve utanmaya devam edeceğiz.
Onlara şehit rütbesi vermek gerçeği değiştirmez.
Acıdan ve utançtan kurtarmaz bizleri.
Çünkü rüşvettir!
